اشتون کارتر؛ وزیر دفاع ایالات متحده امریکا می‌گوید که طرح افزایش مصارف نیروهای امریکایی در افغانستان را به کانگرس آن کشور ارائه می‌کند.
هرچند هنوز مشخص نیست چه مقدار پول برای مصارف ادامه ماموریت نیروهای امریکایی در نظر گرفته خواهد شد، ولی به گفتۀ وزیر دفاع امریکا، طرحی به کانگرس ارائه خواهد شد که بر اساس آن نیروهای بیشتری در افغانستان حضور خواهند داشت.
قرار بود پس از سال ۲۰۱۶ در حدود ۵۵۰۰ سرباز امریکایی در افغانستان باقی بمانند، ولی به‌دلیل وخیم شدن اوضاع امنیتی، بارک اوباما رییس‌جمهور امریکا در ماه جولای امسال اعلام کرد که به تعداد ۸۴۰۰ سرباز امریکایی پس از سال ۲۰۱۶ در افغانستان حضور خواهند داشت.
هم اکنون در حدود ۴۰۰۰ سرباز دیگر از سایر کشوهای عضو ناتو در کنار نظامیان امریکایی در افغانستان به ماموریت‌های آموزشی و کمک به نیروهای نظامی افغانستان مصروف‌اند.
موضوع ادامۀ ماموریت نظامیان ناتو و امریکا در افغانستان حرف تازه‌یی نیست، ولی اینکه اکنون امریکایی‌ها می‌خواهند دربارۀ رقم نیروهای امریکایی در افغانستان تجدید نظر کنند قابل مکث است.
اینکه طالبان به حمایت بی‌دریغ پاکستان در یک سال‌ونیم اخیر فشارهای نظامی و هراس‌افگنانه را بر نظامیان و مردم افغانستان افزایش داده و موجب گسترش ناامنی‌ها شده، واقعیتی عینی است، ولی آنچه در این میان قابل تامل است دیگردیسی‌های سیاست‌های کلان در منطقه می‌باشد که موجب افزایش نیروهای نظامی امریکا در افغانستان شده است.
در ماه‌های اخیر رابطه میان هند و امریکا بیش از پیش گرم‌تر شد و علاوه بر روابط اقتصادی و تجاری، پیمان‌های جدید نظامی نیز بین دو کشور منعقد گردید. بالمقابل مانور مشترک نظامی هرچند نه چندان جدی و بزرگ میان نیروهای روسی و پاکستانی نیز به اجرا گذشته شد.
ورود بیش از ۷۰ افسر و سرباز روسی به خاک پاکستان به منظور یک مانور نظامی نشان از تغییرهای شگرف در سیاست‌های کلان منطقه‌یی است، در غیر آن به همگان هویداست که پاکستان در طول جنگ سرد میان امریکا و روسیه، از جانب امریکا چون یک غلام‌بچه فرمان‌برداری می‌کرد.
اینجا پرسش جدی پیش می‌آید که پاکستان به عنوان همکار استراتیژیک امریکا که بیش از چهار دهه از هیچ عملی در برابر روسیه فروگذاشت نکرده و هر آنچه را در توان داشت در برابر روس‌ها صرفه نکرد؛ اکنون چگونه می‌تواند یک شبه دوست روسیه گردد؟
معلوم است انزوای سیاسی و تیرگی روابط پاکستان با هند و افغانستان و سردی رابطه این کشور با امریکا بیش از هر زمان دیگر سیاست‌مداران و دیپلومات‌های پاکستانی را سراسیمه ساخته است.
روس‌ها به‌خصوص پوتین که سیاست‌مداری پخته است فراموش نکرده که جنرال ضیاءالحق چگونه حق غلام‌بچگی‌اش در برابر امریکا را در قبال قضیه افغانستان علیه شوروی وقت ادا کرده بود.
با این حال، امریکایی‌ها نیز در فکر دور زدن کامل پاکستان و یارگیری‌های منطقه‌یی افتاده‌اند.
افزایش نیروی امریکایی در افغانستان و ارائه طرح افزایش مصارف نظامی در افغانستان، از یک جهت نشان می‌دهد که امریکا افغانستان را فراموش نکرده و دست‌یازی‌های پاکستان به جایی نخواهد رسید و از جانب دیگر مراقب هر گونه حرکتی در سطح منطقه نیز است.
این روزها وضعیت در کشمیر تحت ادارۀ هند نیز رو به وخامت گذاشته و سبب آن شده که نیروهای نظامی هندی هر لحظه احضارات نمبر یک داشته باشند.
سیاست‌مداران پاکستانی ناگزیرند به سیاست‌ها و دکترین سنتی خود تجدید نظر کرده با واقعیت عینی جهان و منطقه کنار بیایند، در غیر آن انزوای این کشور همسایه ما یک امر حتمی و بدون انکار است.
