انتخابات پارلمانی روسیه و ریاست جمهوری امریکا در فضای بی‌اعتمادی و مقابله‌جویی مانند دوران جنگ سرد برگزار می‌گردد. امریکا، روسیه را متهم می‌کند که هکرهای این‌کشور در انتخابات امریکا مداخله می‌کنند و دولت امریکا با ادامۀ استراتیژی تحریم‌های اقتصادی علیه روسیه با سیاست هراس‌افگنانه به متحدین خود فشار می‌آورد تا از این طریق وحدت و هماهنگی در میان کشورهای ناتو حفظ گردد.
با وجود اختلاف نظرها و بی‌اعتمادی در حل مناقشات منطقه‌یی، وزیران خارجۀ روسیه و امریکا؛ مذاکرات پانزده‌ساعتۀ خود را پشت درهای بسته دربارۀ متارکۀ جنگ در سوریه انجام می‌دهند تا رشته مذاکرات قطع نگردد.
هر دو کشور توافق کردند تا دربارۀ آیندۀ سوریه و انتقال قدرت به‌طور صلح‌آمیز همکاری کنند، ولی کارشناسان به آیندۀ این همکاری‌ها دیدگاه بدبینانه دارند و معتقدند که هر دو کشور در سوریه از منافع خود دفاع می‌کنند و بر روی ویرانه‌های سوریه، تروریست‌ها را بمباران می‌کنند. سوریه طی پنج‌سال جنگ، تباه شده است و مردم این‌کشور بر روی ویرانۀ شهرهای خود، از شدت قحطی برگ‌های درختان را می‌خورند.
روسیه، یکه‌تازی امریکا را به‌رسمیت نمی‌شناسد و حتا امریکا را منبع شر و جنگ و مداخله در امور داخلی کشورهای دیگر می‌پندارد. روسیه، هرچند علاقمند به ازسرگیری همکاری شورای روسیه و ناتو است، ولی توسعه و خیزش این پیمان نظامی و سیاسی را در نزدیکی مرزهای خود خطر و تهدید به تمامیت ارضی خود می‌شمارد.
پوتین بارها هشدار داده است که روسیه در همکاری‌های دوجانبه و چندجانبه، منافع ملی روسیه را قربانی منافع ژیوپولتیک نمی‌کند و امریکا را عامل «انقلاب‌های رنگی» می‌داند.
انتخابات پارلمانی روسیه و ریاست جمهوری امریکا د ر آیندۀ روابط این دو کشور داری سلاح اتمی، نقش تعین‌کننده را در سال نو میلادی در حل مناقشات منطقه‌یی و نظم بین‌المللی خواهد داشت. نتایج انتخابات پارلمانی در روسیه، نه‌تنها از اهمیت بزرگ داخلی برخوردار است، که ادامۀ سیاست‌های استراتیژیک ولادیمر پوتین در انتخابات دوسال بعد ریاست جمهوری روسیه محسوب می‌گردد و نقش کلیدی را بر حیات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی روسیه و روابط و همکاری‌های آن با کشورهای جهان و به‌ویژه امریکا خواهد داشت.
نتایج این انتخابات درواقع زنگ خطر به‌رییس‌جمهور جدید امریکا خواهد بود که با پوتین از طریق مذاکرات به‌حل اختلافات دوجانبه و مناقشات منطقه‌یی برسد، به‌ویژه پیرامون سوریه و اوکراین مذاکره کند.
بر بنیاد گزارش‌های مطبوعات غرب، محبوبیت رو به افزایش پوتین در داخل و موفقیت‌های دیپلماسی و نظامی او در امور منطقه‌یی و حمایت او از نظم جدید در روابط جهانی علیه سیاست‌های یکه‌تازانۀ امریکا، باعث تشویش، دودلی و نگرانی کشورهای غرب و ناکامی سیاست‌های واشنگتن به‌منزوی گردانیدن روسیه شده است.
ترامپ، سیاست‌مدار جنجالی و نامزد ریاست جمهوری امریکا، پوتین را «رهبر تاثیرگذار و به‌مراتب بهتر از اوباما» خواند و وعده داد که در صورت پیروزی، تحریم‌های اقتصادی را علیه روسیه لغو و الحاق جزیرۀ کریما را به‌رسمیت خواهد شناخت.
بعید به‌نظر نمی‌آید که سخنان ترامپ در کارزار انتخاباتی بیش‌تر جنبۀ تبلیغاتی داشته باشد، ولی واقعیت امر حاکی از آن است که بهبود روابط میان دو قدرت بزرگ اتمی جهان، با زبان زور و دیکته، باعث افزایش تنش‌ها در جهان خواهد گردید.
موفقیت‌های نظامی پوتین در سوریه مواضع امریکا را در خاورمیانه تضعیف نموده است. اگر پوتین نمی‌بود شاید بشار اسد به‌سرنوشت صدام حسین و قذافی مواجه می‌گردید.
مطبوعات کشورهای غرب به سران کشورهای خود هشدار می‌دهند که دشمنی امریکا با روسیه، اتحاد مسکو و بجینگ را تقویت می‌کند. روزنامۀ تایمز لندن پیشنهاد می‌کند تا غرب مانع تقویت اتحاد روسیه و چین شود.
به‌نظر نویسنده، مسکو و بجینگ، دو قدرت اتمی و اعضای دایمی شورای امنیت سازمان ملل، در مقابل سیاست‌های امریکا در امور بین‌المللی، با وجود بی‌اعتمادی‌های تاریخی و فرهنگی، موضع‌گیری‌های مشابه دارند و رهبران دو کشور طی سال‌های اخیر، هفده بار ملاقات کرده‌اند و هر دو کشور به مدرن‌سازی و تقویت نیروهای دفاعی خود ادامه می‌دهند.
اوباما، برندۀ جایزۀ نوبل، که بعد از دو ماه کاخ سفید را ترک می‌کند، نتوانست ماموریت‌های خود را در افغانستان و سوریه به‌طور موفقانه انجام بدهد. سوریه تباه شد و افغانستان با موجودیت فساد کمرشکن و رهبران غیرمسوول، روزهای بدتر از سوریه را تجربه می‌کند.
انتخابات ریاست جمهوری امریکا و پارلمانی روسیه، همکاری مشترک و صادقانه کشورهای بزرگ را می‌طلبد. در انتخابات پارلمانی روسیه 450 نماینده به‌طور انفرادی و حزبی انتخاب می‌شوند. 250 نماینده از طریق احزاب سیاسی و250 نماینده به‌طور انفرادی در انتخابات شرکت می‌کنند. در این انتخابات چهارده حزب سیاسی که گرایش‌های مختلف دارند، برای ورود به‌پارلمان آینده مبارزه می‌کنند.
احزاب سیاسی برای ورود به‌پارلمان باید از مانع پنج درصدی عبور کنند و نمایندگان انفرادی برای ورود به‌پارلمان نیاز به کسب رای اکثریت دارند. به‌علاوۀ انتخابات پارلمانی همزمان رییسان هفت منطقه روسیه و نمایندگان 39 شورای محلی نیز انتخاب می‌شوند.
حزب روسیۀ واحد که موسس و بنیان‌گذار آن ولادیمیر پوتین است، نقش پیش‌آهنگ را در انتخابات دارد و در میان سایر احزاب، حزب کمونیست، روسیۀ عادل و لیبرال دموکرات از جناح‌های برنده در پارلمان جدید خواهند بود.
مهم‌ترین مساله در انتخابات پارلمانی امسال روسیه در آن است که احزاب مخالف و موافق از وضع کنونی اقتصاد روسیه ناراض‌اند و همه اتفاق نظر دارند تا اقتصاد روسیه از وابستگی به فروش گاز و نفت آزاد شود تا از این وابستگی اکثریت مردم فقیر که تعداد آنان به بیست‌میلون نفر می‌رسد، از اسارت و قربانی نفت و گاز نجات یابند.
احزاب دموکراسی‌خواه طرف‌دار غرب که بعد از فروپاشی شوروی در زمان بوریس یلستین از قدرت نامحدود سیاسی و اقتصادی برخوردار بودند، در این انتخابات نقش کم‌رنگ دارند و حزب حاکم را به‌فساد و فقرعمومی متهم می‌کنند و سیاست اقتصادی دولت‌را مسوول وضع اسفناک چهل‌میلون بازنشتۀ کشور می‌دانند. به‌نظر آنان؛ مدرن‌سازی اقتصادی کشور بدون تغییر سیاست در نظام کنونی ناممکن است، ولی این احزاب پراکنده و متفرق‌اند. سایر احزاب از سیاست‌های پوتین در امور بین‌المللی و مناقشات منطقه‌یی، به‌اتفاق آرا پشتیبانی می‌کنند.
اکثریت مردم روسیه که در اثر مشکلات اقتصادی و بی‌کاری و تورم که درآمد ناچیز آن‌ها را می‌بلعد، به سیاست بی‌علاقه شده‌اند. مراکز همه‌پرسی با وجود مشکلات اقتصادی و بی‌علاقگی به‌سیاست، اکثریت روس‌ها میل ندارند به‌دعوت مخالفان در اعتراضات ضد دولت اشتراک ورزند. مردم نمی‌خواهند تا نا امنی و چور و چپاول سال‌های 1990 بعد از سقوط شوروی تکرارگردد.
پیروزی و سبقت حزب روسیۀ واحد در هفتمین دور انتخابات پارلمانی، مولود محبوبیت پوتین است که توانست اقتدار ملی و غرور برباد رفتۀ روس‌ها را احیا کند. سیاست خارجی پوتین در آینده نیز تغییر نخواهد کرد و از منافع روسیه در جمهوری‌های سابق، نقش و جایگاه روسیه در خاورمیانه، حمایت از خودمختاری شرق اوکراین، مخالفت با عضویت اوکراین و گرجستان در پیمان نظامی ناتو و همکاری‌های دوجانبه و چندجانبه در چارچوب سازمان همکاری شانگهای با چین و سایر بازیگران موثر منطقه‌یی؛ مانند ایران، ترکیه و کشورهای بریکس ادامه خواهد یافت.
روسیه می‌گوید که با امریکا و غرب از همکاری‌های مساویانه و متساوی‌الحقوق طرفداری می‌کند و علاقمند به مقابله‌جویی نظامی نیست، ولی به مدرن‌سازی و تقویت نیروهای دفاعی خود ادامه می‌دهد تا هیچ کشوری، حتا فکر حمله بر روسیه را نداشته باشد. روسیه برای مدرن‌سازی اقتصادی و لغو تحریم‌های اقتصادی، علاقمند به همکاری با امریکا و کشورهای غرب است، همزمان دیکته و فشار را نمی‌پذیرد.
در میان نامزدان انتخابات ریاست جمهوری امریکا، دربارۀ دورنمای روابط با روسیه، اختلاف نظر وجود دارد و تا هنوز معلوم نیست که برای نخستین‌بار در تاریخ امریکا از میان دو نامزد کهن‌سال، کدام جناح پیروز می‌شود. هرچند روحیۀ عمومی در روسیه به پیروزی ترامپ خوشبین است، ولی مقامات رسمی اعلام می‌کنند که به ارادۀ مردم امریکا احترام می‌گزارند و هرکسی را که مردم امریکا انتخاب کنند، همکاری خواهیم کرد.
آیا امریکا که تا هنوز خود را یگانه ابرقدرت جهان می‌داند و مدعی می‌گردد که برای جلوگیری از انکسار قدرت در جهان باید یک ثبات‌دهنده وجود داشته باشد حاضر خواهد شد که در سیاست و همکاری‌های خود با روسیه تجدید نظر کند؟ نتایج انتخابات در سال میلادی جدید، به این سوال پاسخ خواهد داد.
