ولایت سرپل، یکی از مهم‌ترین ولایت شمال کشور می‌باشد که به دلیل هم‌سرحد بودنش با بلخ، فاریاب، جوزجان، سمنگان و نزدیکی با بامیان و غور، بعد از قندوز؛ یکی از ولایات استراتژیک برای طالبان است که تلاش دارند این ولایت را ناامن و مناطق زیادی از آن را زیر کنترول خود در آورند.
به‌همین لحاظ، چندسالی است که ولسوالی کوهستانات، در نزدیکی مرکز سرپل به‌طور کامل در تصرف طالبان و حرکت اسلامی ازبکستان قرار دارد.
از سویی هم، محکمه‌ها و زندان‌های مخوف طالبان در این منطقه فعال است و افراد و اشخاصی که ربوده می‌شوند نیز در این ولسوالی منتقل می‌شوند و مورد بازجویی و محاکمه قرار می‌گیرند؛ به گونه‌یی که بیش از دو سال قبل، یک کاندیدای جوان شورای ولایتی، با یازده تن از همراهان‌اش به این ولسوالی انتقال داده شد و بعد از صدور دستور محاکم، به‌طور فجیع تیرباران شدند.
طالبان چنان پایه‌های خود را در این ولسوالی مستحکم کرده‌اند که حتا بر اساس گفته‌های منابع موثق، حکومت هیچ در نظر ندارد که این ولسوالی را دوباره آزاد سازد.
همین گونه، ناامنی‌ها در گوشه و کنار این ولایت ریشه دوانده و بر اساس گفته‌های منابع محلی، فرماندهان طالب از روز جمعه به بعد، حملۀ بزرگ تهاجمی بر ولسوالی سانچارک انجام دادند که تا سه روز، هیچ گونه کمکی از طرف مرکز ولایت به سانچارک نشد.
گفته می‌شود حدود هزار جنگ‌جوی طالب بر منطقۀ مسجدسبز حمله کردند که 23 ساعت نیروهای خیزش محلی و اربکی که حدود دوصد نفر بودند، مقاومت کردند.
سوال این‌جاست که چرا حکومت هیچ‌‌گونه توجهی به این منطقه استراتژیک نکرد و سه روز طالبان سیل‌آسا حمله‌ور شدند و خسارات جانی و مالی فراوانی بر منطقه و مردم متحمل کردند؟
با آن‌که سروصداهای زیاد و درخواست‌های فراوانی از ولایت شد و حتا گفته می‌شود که نمایندگان مردم خواستند با والی دیدار کنند، اما پذیرفته نشد.
آن‌چه مهم پنداشته می‌شود، نارضایتی یک تعداد از اقوام از والی است زیرا، آقای وحدت را والی حزب وحدت خوانده و برعکس، در این ولایت ازبک‌ها نقش فعال‌تری دارند و اقوام عرب و ایماق نیز نفوذ دارند، در حالی‌که مردم مسجد سبز، اکثرن طرفدار حزب وحدت می‌باشند.
گمانه‌‌زنی‌هایی وجود دارد که این حمله با چنین قدرت، بر یک قریۀ کوچک، نشان از نارضایتی مردم عرب و ایماق می‌باشد که در تلاش فشار بر مناطق طرفدار حزب وحدت هستند.
تا آن‌که طالبان به مرکز ولسوالی منطقه فرمانده رحیم، یکی از قوماندانان ارشد جمعیت، حمله کردند که گفته می‌شود بابه جان، با قوای هوایی و زمینی از صبح دیروز وارد عمل شد و طالبان عقب نشینی کردند.
از آن‌جا که سانچارک، وصل کنندۀ ولسوالی‌های بلخاب، گوسفندی و صیاد به مرکز ولایت و مزارشریف می‌باشد، از اهمیت خاصی برخوردار است. بر اساس گفته‌های منابع محلی، در ولسوالی سانچارک و در قریه‌هایی تخمانه، کته‌قلعه و مناطق دیگر، مدارس دینی فعال‌اند و از سوی منابع خارجی حمایت می‌شوند که نقش زیادی در تحریک و ایجاد اختلافات مذهبی و قومی دارند.
آن‌چه در این میان از اهمیت خاص برخوردار است، تغییر در ساختار طالبان می‌باشد که ایماق‌ها و ترکمن‌ها وارد ساختار طالبان شده‌اند. به دلیل این‌که این اقوام از منطقه آشنایی خوبی دارند، نقش فعالی در عملیات طالبان بازی می‌کنند.
حالا بعد از حملۀ طالبان، روحیه مردم به‌شدت ضعیف شده و صدها خانوار به مزار شریف و مناطق دیگر آواره شده‌اند. بر این اساس، نارضایتی‌ها از والی نیز اوج گرفته است.
از سویی نیز، این ولایت از بی‌توجهی رهبران حکومت رنج میبرد و حکومت محلی، تشکیلات کافی برای مهار چنین حملاتی ندارد.
دولت، با توجه به اهمیت این ولایت، باید در زمینه توجه بیشتر داشته باشد و از قرار گرفتن این منطقه به حیث لانه‌های امن هراس‌افکنان جلوگیری کند
