رییس‌جمهور در دیدار با عده‌یی از عالمان دین وعده سپرده که به زودی فرمانی صادر خواهد کرد تا پس از این، میلاد پیامبر به صورت عمومی و هماهنگی دولتی تجلیل شود. محمداشرفغنی بار دیگر بر نقش علما در تأمین صلح، ایجاد وحدت و تبلیغ اخوت و برادری تأکید کرده و از آنان خواسته است تا نقش‌شان در این خصوص را به وجه بهتری ایفا نمایند.
شکی نیست که در جامعۀ ما، جایگاه و نفوذ عالمان دین از برجستگی خاصی برخوردار بوده و آن‌ها با ایفای نقش و اعمال مسوولیت اجتماعی خویشتن، خواهند توانست تا در ثبات و امنیت، اتحاد و انسجام و همبستگی ملی، مسوولیت خطیر و سازنده‌یی ایفا نمایند. تحقق این هدف و عملی شدن این رسالت اما بسیج عمومی و حرکت همگانی عالمان دین را در سرتاسر کشور لازم دارد.
از سوی دیگر، بسیاری ضروری و حیاتی است که از مناسبتهای ملی- دینی در کشور، به مثابۀ سکوی انسجام ملی مورد استفاده قرار گیرد، نه به عنوان نمادی جهت ترویج اختلاف، افراطگرایی یا آموزههای دیگری که ضررهای آن بسی بیشتر از فواید و منافع آن است.
این همان چیزی است که در سخنان رییس‌جمهور مورد تصریح قرار گرفته و بر آن تأکید شده است. این درحالی است که متأسفانه تاکنون از مناسبتهای ملی به گونۀ مناسب آن و در راستای اهداف ملی و منافع عمومی استفاده نشده است.
در بسیاری از این مناسبتها، هرکدام از پیروان فرقههای مختلف، تفسیرهای منحصر به دیدگاه و نگاه خویشتن را برجسته ساخته و سعی دارند تا به نحوی سرکوب دیگران را، مایۀ رشد و پیشرفت خویشتن سازند.
وجود اینگونه اختلافها، یکی از تهدیدهای جدی و همیشگی فراروی انسجام شهروندی بوده و شرایط را به نحوی تنشآلود و بحرانی کرده است. هم اینکه چین تلقینها، به هیچ وجه با روح و ماهیت دین سازگاری نداشته و شایستۀ آن نیست که توسط عالمان دین طرح و ترویج گردد.
بنابراین، بسیار به جا خواهد بود تا رویکرد پیشین نسبت به مناسبتهای ملی- دینی تغییر یافته و از مشترکات آیینی و ملی، برای رشد وحدت و اتحاد، اخوت و برادری، یگانگی و هماهنگی بهره‌برداری گردد نه برعکس آن. اما نهادینه‌مند کردن این هدف، ضرورت به تلاش و سعی همه‌جانبه و همگانی از سوی نهادهای مدنی و مردمی، مراکز دینی و مذهبی و نهادهای رسمی و رسانه‌یی است؛ زیرا در تحقق متغیرهای اجتماعی که جنبههای حساسیتهای زیادی دارد، برنامههای کوتاه‌مدت تأثیرگزار نبوده و اهداف آن‌ها نیز به صورت آنی و فوری محقق نخواهند شد.
از جانب دیگر، رسیدن به اهداف ملی در قالب این برنامهها، نیازمند حرکت همگانی و تلاش نخبگان و متخصصان یک حوزه و یک عرصۀ خاص میباشد.
از این رو، باید اذعان نمود که روند عملی حرکت همگانی عالمان دین برای تحقق صلح، ثبات، انسجام و اتحاد، نیازمند رهگذر ثابت، مستمر و پایدار است.
این مهم را نیز میتوان در بستر مناسبتها و برنامههای ملی- دینی به خوبی عملی ساخته و در افکارعمومی نهادینه کرد.
سخن آخر اینکه مسلم است که اگر عالمان دین و پرچمداران دین در این راستا پیشگام نشوند، بخشی از مسوولیت ملی و رسالت انسانی‌شان ناقص و نارسا خواهد ماند.
