همین که گرمای تابستان به سراغ شهریان بی‌شهریار کابل رسید، جریان برق هم به قطع‌ووصل شدن‌های نامنظم شروع کرد. در دو فصل زمستان و تابستان که مردم بیش از هر زمان دیگری به برق نیاز دارند، برقی وجود ندارد. در زمستان‌ها که اکثر مردم طبقۀ پایین جامعه برای گرم ساختن منازل‌شان از سنگ ذغال و چوب استفاده می‌کنند، زورمندان و قدرت‌مداران، نور را نیز از این مردم محروم دریغ می‌دارند و اجازه نمی‌دهند، دست‌کم دسترخوان خالی‌شان را در روشنایی پهن کنند. با عین روش در تابستان‌ها که مردم بیش از هر زمان دیگر به برق نیاز دارند و حداکثر وسیلۀ سردکننده مردم فقیر پنکه‌های پاکستانی بیش نیست، نیز برق این طبقه، قربانی ایرکندیشنرهای چندهزار دالری سمسونگ و ال‌جی‌ای می‌شود که در خانه زورمندان، قدرت‌مداران و ماموران ارشد دولتی است و دستان درازی در چور و چپاول دارند.
حالا اگر همه چیز مال این زورمندان و چوکی‌داران است، چاره مردم فقیر و محروم چیست؟ راه گریز این مردم کجاست؟
اگر به گفتۀ شاه‌قلی‌ها، رییس‌جمهور روزانه بیش از ۱۶ ساعت کار می‌کند، منفعت‌اش به‌جز تیم‌های اطراف ارگ به کی رسیده است؟
امنیت نیست، کار نیست، نان نیست، برق نیست، این ۱۶ ساعت کار، به چی کار آید، جز منفعت به کمپنی‌های تازه‌وارد از لبنان و دیگر کشورها؟
فغان مردم تا آسمان‌ها رسیده، ولی رییس‌جمهور غرق در تعریف‌ها، تمجیدهای راست‌ودروغ و شکل‌گیری مافیایی است که توسط تیم‌های اطرافش برنامه‌ریزی می‌گردد. بنده خدا حتا به نماز جمعه وقت ندارد تا مبادا قراردادی‌یی از دست تیم تدارکات بیرون گردد.
در همه دنیا مردم سه چیز بیشتر از حکومت‌ها و رهبری حکومت‌ها نمی‌خواهند: امنیت، کار و خدمات. اما در افغانستان هیچ کدام از این سه نیاز اساسی وجود ندارد، جز تبلیغات مفت در پیچ ارگ و صفحات فیسبوکی اجیران نان‌وشکم. در حالی که تیم‌های اصلی که در ارگ گرفتار عشق‌وحال بر سر منابع هستند، حتا فرصتی برای سر زدن به فیسبوک‌های‌شان را نیز از دست داده‌اند.
بهتر است رییس‌جمهور به جای ۱۶ ساعت کار طاقت‌فرسا برای گرفتن لجام همه امور به‌دست خویش، گاهی از روی تغییر هوا هم که شده، سری به وضعیت مردم بزند و ببیند که وقتی رییس‌جمهور روزانه ۱۶ ساعت مصروف کار بی‌مقدار است، مردم ۲۴ ساعت درگیر بدبختی‌هایی می‌باشد که از این حکومت نصیب‌شان شده است.
اگر رییس‌جمهور این همه مصروف باشد و وقت نداشته باشد که بازتاب کار خود را ببیند، تا چند ماه دیگر دیر خواهد بود. طی همین چند هفته اخیر چندین ایتلاف سیاسی تشکیل شده و مردم نیز از این ایتلاف‌ها به گستردگی حمایت‌های خود را شروع کرده‌اند.
بهتر است جناب رییس‌جمهور بیش از این در لاک چند تا دلال خود را نگه نداشته، متوجه کارهایی باشد که موجب براندازی چوکی و قدرت بی‌حدوحصری شود که رییس‌جمهور فکر می‌کند آن را برای همیشه از مردم ربوده است.
