در حالی که جنگ گوشه گوشۀ کشور ما را فرا گرفته و از هر کنار این مرزوبوم، بوی خون و جنایت ضد بشری به مشام می‌رسد، اما فقط جنگ تعریف کشور ما نیست و افغانستان روی دیگری هم دارد؛ خلاقیت، نوآوری و به اهتزار در آوردن بیرق سه رنگ.
«نامه‌‌یی به رییس‌جمهور» فلمی از رویا سادات، فلم‌ساز جوان کشور، درهفتادمین جشنوارۀ بین‌المللی «لوکارنو» در کشور سوییس روی پرده می‌رود.
رویا سادات، یکی از سینماگران جوان کشور، کارگردان این فلم و عزیزدلدار فلم‌نامه‌نویس آن است.
جشنواره لوکارنو یکی از قدیمی‌ترین و معتبرترین جشنواره‌های بین‌المللی سینمایی است که بیش از هفتاد سال سابقه دارد.
راه یافتن یک فلم افغانی به جشنواره‌های لوکارنو، کن و سایر جشنواره‌های معتبر جهانی، بیانگر این واقعیت است که هرچند جنگ و آدم‌کشی زندگی را در این جغرافیا تعطیل کرده، ولی انرژی و نجابت مردم افغانستان به مراتب والاتر از آن است که با جنگ و خون‌ریزی توقف کند.
هفتۀ پیش گروه رباتیک دختران افغانستان از یک جشنواره رباتیک در امریکا مدال نقره کسب نمود و بیرق کشور را در رقابت‌های جهانی فن‌آوری به اهتزار درآوردند.
همیشه از افغانستان اخبار جنگ و خون‌ریزی، سرخط برنامه‌های خبری رسانه‌های محلی و بین‌المللی بوده است و مردم دنیا از افغانستان جز جنگ و بربادی چیزی دیگری نمی‌شنوند، اما واقعیت این است که مردم افغانستان با همۀ دست‌وپاگیری و جنگ‌های جاری در کشورشان همچنان با همت عالی برای پیشرفت مملکت خود کار می‌کنند.
بحث یک مشت تروریست مزدور از مردم افغانستان جداست. شاید تروریست‌ها با امکانات وافر تخریبی که از باداران منطقه‌یی و بین‌المللی خود دریافت می‌کنند، بتوانند آدم‌کشی را ادامه دهند، امنیت و ثبات را از زندگی مردم سلب کنند، ولی با متانت گفته می‌توانیم که موفق به ویرانی مردم شجاع و خلاق شده نمی‌توانند.
دو ماه پیشتر فلم «گرگ‌ومیش» ساختۀ شهربانو سادات در جشنواره بین‌المللی فلم کن جایزه دریافت کرد.
سال‌های پیش نیز فلم‌های افغانی به جشنواره‌های بین‌المللی راه یافته و جایزه‌های معتبر جهانی را از آن خود کردند. به همین‌سان اشتراک دانش‌آموزان مکاتب افغانستان در المپیادهای منطقه‌یی و بین‌المللی نیز همیشه پر دست‌آورد بوده و جای افغانستان را به خوبی در میان کشورهای منطقه حفظ کرده است.
همۀ این موارد نشان می‌دهند که برنامه‌های تروریست‌سازی و تروریست‌آفرینی ره به‌جایی نخواهد برد و افغانستان جدید راهش را از میان هزاران سنگ و سنگلاخ به سوی یک آیندۀ سبز ادامه خواهد داد.
ملت‌های بزرگ همیشه از پس آزمون‌های بزرگ و سنگین بیرون آمده است. ما نیز ناگزیریم این آزمون را موفقانه سپری کنیم و برای فردای ملت شدن گام‌های بلند و استواری برداریم.
اما این معمول به دو عامل مهم و محوری وابسته است:
اول، ارادۀ مردم مهم‌ترین اصل در سازندگی، پیشرفت و ترقی یک ملت است که از این جهت مردم افغانستان امتحان خوبی پس داده و اعتماد کافی در این زمینه وجود دارد، اما عامل دوم، مدیریت دست‌اندرکاران رهبری نظام است.
اما متاسفانه حکومت در بخش‌های هنری و فرهنگی، کار چندانی انجام نداده است و از این جهت کار به شدت می‌لنگد. آنچه را افغانستان در حوزه‌های هنروفرهنگ به‌دست آورده، ناشی از زحمات جوانان و دست‌اندرکاران حوزه فرهنگی و هنری کشور بوده است.
تاریخ جهان نشان می‌دهد که کالای فرهنگی و هنری همیشه تبر برنده‌یی علیه بیدادگری، ظلم و خون‌ریزی بوده و چه بسا مواردی که این کالای نرم علیه دشمن سخت به چیرگی دست یافته است.
نویسنده: سید امین بهراد
یک دیدگاه