اگر از متعلم یک مکتب ابتدایی بپرسید: خط متوازی‌الاضلاع چیست؟ می‌گوید: نمی‌دانم. اگر سوال کنید، پسرجان خط تقارن، خمیده و شکسته چیست؟ بازهم می‌گوید: نمی‌دانم. اما از همین متعلم اگر بپرسید خط دیورند چیست، بعد از یک مقدمۀ زیبا چند فحش ناموسی به پاکستانی می‌دهد و می‌گوید: خطی است که پاکستانی‌ها آمدند بین ما‌وآن‌ها رسم کردند و حالا ما افتادیم این‌طرف خط و آن‌ها آن‌طرف.
به‌همین‌خاطر ما می‌خواهیم اصلن خط نباشد و اگر باشد مال ما باشد تا این پاکستانی‌های بی‌شرف، پست، بی‌حیثیت و مال مردم‌خور….
حالا یکی از این متعلمین رفته و شده معاون دوم مجلس نمایندگان و در حالی که دود از قسمت فوقانی کله‌اش بالا می‌شد گفته است که هیچ‌کس حق ندارد در مورد دیورند حرفی بزند، اصلن کسی حق ندارد فکر کند. این خط مال ماست. به کسی اجازه نمی‌دهیم حتا نیم‌متر هم فکر کند و حرف بزند.
از آن‌طرف پاکستانی‌ها به‌صورت بیست‌وهشت ساعته اسم این بندۀ خدا، یعنی داکتر عبدالله را درشت می‌کردند که گفته بود حامی خط دیورند به نفع پاکستانی‌هاست و افغانستان وقتش را ضایع می‌کند؛ ریاست‌اجرایی هم ناراحت شد و چون ناراحت شد گفتند: این شاه جی گل افریدی پاکستانی یک آدم شوخ‌طبعی مثل مستربین بوده که خواسته به‌مناسبت اپریل فول یک دروغ بگوید. ما هم باور نکردیم و چون باور نداریم تکذیب می‌کنیم. امیدوارم ملت شهیدپرور کشور هم باور نکنند.
اما نمی‌دانم چرا لطیف پدارم، برخلاف همه باور کرد و گفته است که خط مرزی دیورند بین افغانستان‌وپاکستان یک خط بین‌المللی است و چون من این خط را به رسمیت می‌شناسم باید همه به رسمیت بشناسند و برویم با‌هم کمی دور از سیاست، قُتکان و تیشله‌برد کنیم که آیندۀ کشور روشن شود.
حالا از کجا آقای پدارم این موضوع را کشف‌کرده که این خط بین‌المللی است یا غیر بین‌المللی، نمی‌دانم! اما تعدادی در فیسبوک برایش چک‌چک کردند و آفرین گفتند که این لطیف پدارم آدم فهمیده‌یی بوده که ما نمی‌دانستیم، این برادر عزیز از سقراط هم بیشتر می‌فهمد اما حیف که آدم خجالتی است و همیشه شکسته‌نفسی می‌کند.
تعدادی هم به‌صورت ساعتی چندصد تا فحش ناقابل تقدیم نمودند و گفتند که خدا خیرت ندهد دست به موضوع ناموسی زدی، خدا زیر موترت کند، خدا تو را در روز قیامت اصلن بی‌رنگ محشور کند و هر چه خط‌وخطوط هندسی، مرزی و ریاضی است بر فرقت بکوبد با این حرف‌های منافقانه….
فعلن پاکستانی‌ها گفته‌اند: چون اوضاع امنیتی خراب است ما مناطق مرزی قبایلی چون باجور و مهمند را با سیم خاردار احاطه می‌کنیم که حتا یک پشۀ تروریست نتواند وارد حریم ما شود و اگر خواست خدا شد، ما کارمان را شروع می‌کنیم و افغان‌ها هم لطف کنند روی چگونگی موضوع پیدایش و تاریخچۀ دیورند تا ختم اتمام کار سیم‌خاردارها بحث‌وجدل کنند.
گزنه/ طنز روز
مهدی ثاقب
