امروزه ملت‌های جهان به آموزش‌های معیاری فنی و حرفه‌یی جوانان اهمیت زیادی قایل بوده و آن را یکی از مهم‌ترین راه‌ها در جهت رشد و انکشاف کشورشان می‌دانند. همچنین اهمیت آن را در ایجاد فرصت‌های شغلی می‌پذیرند.
چنانچه، در سرتاسر جهان، عموم مردم دارای تحصیلات عالی نبوده، بیشتر رو به آموزش‌های فنی و حرفه‌یی می‌آورند و آن را فرصتی مطمئن برای آینده اقتصادی‌شان می‌شمرند.
داشتن اسناد معتبر و رسمی در بخش‌های معماری، نجاری، خیاطی، بوت‌دوزی، نل‌دوانی، میخانیک الکتریکی (وایرینگ‌کاری ماشین‌آلات، داینموها و وایرنگ‌کاری ساختمان‌ها)، تکنیشن‌های ترمیمات لوازم الکترونیکی، پروسس مواد غذایی انسانی و حیوانی، پرورش طیور و حیوانات خانگی به طور علمی و حرفه‌یی، کسب مهارت‌های فنی در حرفه هوتل داری و توریزم ووو… زمینه را برای خوداشتغالی یا کار کردن برای دیگران را فراهم می‌سازد.
بیشتر کشورها جواز کار را صرفاً برای آن عده افرادی که اسناد رسمی دوره‌های آموزشی را در دست دارند صادر کرده و همچنان اکثریت شرکت‌ها نیز این افراد را با داشتن جواز کار و اسناد مسلکی به کار می‌گمارند؛ هر چند که سال‌های تجربه کاری در مسلک و حرفۀ آن‌ها به‌طور غیررسمی باشد.
طوری که تجربه نشان می‌دهد، در جهان معاصر دولت‌ها کتله بزرگی از افراد جامعه را نتوانستند در سکتور دولتی به کار گمارند. این مساله زمینه‌ساز برای اشتغال و جذب افراد در سکتور خصوصی می‌شود اما بدین شرط که دولت‌ها با آسان ساختن قوانین و مقررات و همچنان فراهم ساختن قرضه‌ها، برق، بسته‌های تشویقی و سایر امکانات زمنیه را برای خوداشتغالی (تشبثات کوچک و متوسط) افراد در جامعه مهیا کنند.
در چنین حالتی افراد مبتکر کاروبار جدید و قانونی را خلق کرده؛ خود و دیگران را از نظر فعالیت‌های اقتصادی شاغل و مصروف ساخته و در غیر آن به حیث یک فرد ماهر و تخنیکی با دیگران کار می‌کنند. با این وصف در هر دو صورت این افراد به آموزش‌های معیاری حرفه‌یی و فنی و حتی در برخی موارد نیاز به تحصیلات عالی در مقاطع مختلف دارند.
طبق ارقام احصاییه کشور، حدود ۵۰درصد نفوس کشور را سنین زیر ۱۵سال و ۳۷درصد دیگر را سنین ۱۵ الی ۴۰سال تشکیل می‌دهند. چنین فیصدی درشت از نفوس جوانان که در کشور زندگی می‌کنند در جهان بی‌مانند بوده و می‌تواند یک فرصت مناسب برای آینده کشور باشد.
در درازمدت نه تنها کشور ضرورت به افراد فنی و مسلکی دارد، بل خود این نفوس نیز ضرورت به منابع عایداتی داشته تا معیشت خود و خانواده خویش را مهیا سازند.
بهترین گزینه برای آن عده افراد جوانی که از تحصیلات عالی بازمانده، فراگیری آموزش‌های حرفه‌یی است. حرفه و مسلک راه را برای خلاقیت و نوآوری افراد هموار ساخته و توانمندی‌های فکری و جسمی شان را بازتاب می‌دهد.
در کشور انکشاف‌نیافته‌یی چون افغانستان؛ تشبثات کوچک و متوسط چرخ‌های اقتصادی و زنجیره آن را به هم وصل نموده و به چرخش می‌آورد که نهایتاً زمینه‌ساز شکوفایی اقتصادی در کشور شده و رفاه اجتماعی را به بار می‌آورد. فعال ساختن افراد در جامعه از نظر اقتصادی نقش عمده و کلیدی را در زدودن فقر و بی کاری ایفا می‌نماید؛ گراف ناامنی و فعالیت‌های تروریستی را پایین آورده و مردم سرگرم زندگی روزمره و قانونی خود می‌شوند.
سید آصف موسوی؛ کارشناس نظارت، ارزیابی و تحلیل‌های اقتصادی
