دکتور سید مخدوم رهین
در طول یک‌ونیم هزار سال گذشته، زبان فارسی دری در کشور خراسان یا افغانستان کنونی که زادگاه آن است، وسیلهٔ تفاهم و وحدت ملی بین همه اقوام و قبایل این کشور بوده است، همان‌طور که دین مبین اسلام، مایهٔ اخوت، از مراکش تا اندونیزیا را فراهم آورد.
زبان و ادب فارسی دری، دومین زبان و ادب فرهنگ و تمدن اسلامی است، بزرگ‌ترین رجال و شخصیت‌هایی که فیل پایه‌های علوم اسلامی بوده‌اند، متکلمان به این زبان بوده‌اند.
از محدثان بزرگ چون بخاری و ترمذی و فقهای بزرگی چون امام اعظم ابوحنیفه و امام ماتریدی و متکلمان و متفکران بزرگ اسلامی چون امام محمد غزالی و امام‌الحرمین جوینی و عالی‌قدرترین مردان تفکر علمی و فلسفه چون بوعلی، ابوریحان و بزرگ‌ترین رجال سیاست و اداره در جهان اسلام چون برمکیان، بلعمیان و عارفانی که به‌مثابه آموزگاران اخلاق و تهذیب بشریت به‌شمار می‌روند؛ چون سنایی و عطار، همه در آغوش این زبان و ادب پهناور بالیدند.
مساعی این خداوندان دین و دانش و خرد سهم بزرگی را در تکوین تمدن و فرهنگ اسلامی، از آن ملت ما ساخت.
اکنون شما که گویا هیچ خبری از ثقافت اسلامی و ایجادگران آن ندارید، آمده‌اید تا با نفی این زبان و ادب، با بخش بزرگی از تمدن، تاریخ و فرهنگ اسلامی و ملی سرزمین خود دشمنی و خصومت بورزید و ملت بزرگواری را از والاترین ودیعهٔ فکر و اندیشه و تعالی روح و روان که میراث درخشان نیاکان آن است، محروم سازید.
پیش از شما در قرن۱۹، انگلیس‌ها در هندوستان و در نیمهٔ اول قرن۲۰، روس‌ها در آسیای مرکزی به این امر منکر و عمل زشت و ضد دین و داد، یعنی نفی زبان و ادب پارسی دری، مبادرت ورزیدند.
امروز شما اگر از خصومت با زبان و ادب پارسی دست برندارید، پای جای پای آن کفار گذاشته‌اید و به آن کفار اقتدا کرده‌اید؛ «من تشبه بقوم فهو منهم.»
