مدنیت‌مدیا: مرگ مرموز حورا سادات، فعال یوتیوبری افغانستان، واکنش‌ها و پرسش‌های زیادی را برانگیخته است.
شکیب مصدق یکی از هنرمندان جوان افغانستان در صفحه فیسبوک خود نوشته است: حورا سادات، شب قبل از مرگ‌اش برایم پیامی داد و نوشته بود که کاری دارم، صبح زنگ زدم، جواب نداد، اما روز بعد خبر کشته‌شدن‌اش نشر شد.
به نوشتۀ وی، خانواده‌اش او را در سکوت، ترس و پنهانی به خاک سپردند. من نگران خانواده‌اش، برادر، خواهر و مادرش هستم که حورا سرپرست و نان‌آورشان بود، من نمی‌دانم چی کنم؟ نمی‌خواهم خانوادۀ مظلوم‌اش با دادخواهی ما با خطر مواجه شوند، در عین حال نمی‌توانم سکوت کنم، در حالی که حورا از زیر خاک فریاد می‌زند که مرا به جرم زن بودن کشتند. من صدایش را می‌شنوم که می‌گوید مرا کشتند، نگذارید دختران محبوس افغانستان را یکی یکی تالبان به کنیزی بگیرند یا سر به نیست کنند.
شکیب مصدق افزوده که یک‌ماه پیش وقتی با من صحبت می‌کرد گفت: مرا طالبان به حوزه بردند؛ چون در یکی از برنامه‌هایم با یک سرباز طالب جدل کرده بودم. گفتم نکن این‌ها خطرناک‌اند، خود را به خطر نینداز. با خندۀ دخترانه گفت که مسوولان حوزه مرا آزاد و آن سرباز طالب را به‌خاطر من از وظیفه اخراج کردند. گفتم اعتماد نکن ….
این هنرمند افغانستانی نوشته که «او شب قبل از مرگ برایم پیام داد و مطمینم که می‌خواست در مورد حقایقی که همۀ ما دنبال‌اش هستیم صحبت کند که متاسفانه وقتی دوباره تماس گرفتم دیر شده بود. حورا را یکی از مسوولان بلندرتبۀ طالبان می‌خواست تصاحب کند که نتوانست، برای همین او را کشتند تا در دنیای مجازی رسوا و افشا نشوند.
آقای مصدق با اشاره به این‌که اگر ما سکوت کنیم هر روز شاهد مرگ حوراهای دردمند و محبوس افغانستان خواهیم بود، این پرسش‌ها را مطرح کرده که آیا مرگ حورا می‌تواند باعث ایجاد یک موج دیگر در برابر امارت اسلامی و سربازان غرق در مستی و جنون‌اش شود؟ آیا می‌توانیم حورا را نماد مظلومیت دختر افغانستان بسازیم؟ آیا بدون این‌که از اتهام‌های اخلاقی، تهمت‌ها و پروپاگاندای یوتیوبرهای طرفدار تالبان بترسیم می‌توانیم سکوت نکنیم؟
او با تاکید بر این‌که با تمام وجود حاضر است در سطح جهانی دادخواهی کند، افزوده: من حورا را از سال۲۰۱۹ می‌شناسم، آن زمان داور ستارۀ افغان بودم، او از قندوز به کابل آمده بود تا یک زندگی تازه را شروع کند و توانست در مدت زمان کوتاهی یکی از موفق‌ترین دختران فعال در فضای مجازی افغانستان شود، او توانست نان‌آور مادر و خواهرش شود، او به‌تنهایی جنگید و زندگی خانواده‌اش را متحول کرد، او یک دختر قوی دردمند با گذشته‌ای وحشتناک بود که دوباره بلند شده بود، حورا دختری پاک، صادق و جسور بود، حورا می‌تواند نماد دختر مظلوم آن جغرافیا باشد، من برایش قول داده بودم همیشه کنارش خواهم بود، و اکنون بعد از چندین شب و روز به این نتیجه رسیدم که نباید سکوت کنیم، من صدای او را از دل خاک می‌شنوم که می‌گوید: زن، زندگی، آزادی.
فوزیه وحدت؛ فعال حقوق زنان نیز نوشته است که سکوت خانوادۀ حورا بی‌دلیل نیست؛ چون درد جان‌سوز مرگ فرزند جوان‌شان را فریاد زده نمی‌توانند. گفته می‌شود حتا مراسم فاتحه برای حورا گرفته نشده است.
پرسش‌های بیشتر دربارۀ مرگ مرموز حورا سادات در حالی مطرح می‌شوند که خالد زدران، سخنگوی پولیس طالبان در کابل اعلام کرد که نیروهای آن‌ها دو نفر از جمله یک زن را به ظن قتل او دستگیر کرده‌اند.
وی افزوده که حورا سادات روز دوشنبه، ۳۰ اسد در حوزۀ ۱۸ کابل از سوی «افراد ناشناس» به قتل رسیده است.
گلچهره نعیم که یکی دیگر از زنان فعال است با ذکر نام بیست نفر از زنان، نوشته است که اکثر آن‌ها به‌صورت مرموزی در دو سال گذشته جان داده‌اند.
او در فهرست خود از حورا سادات، مرسل نبی‌زاده، عالیه رییس زندان هرات، شکریه الکوزی، گلسر (دانشجو)، خاطره (معلم)، سمیه (دانشجو)، زینب عبداللهی، حلیمه امامی، شریفه (دانشجو)، فاطمه (دانشجو)، زینب (فعال مدنی)، فروزان صافی، نفیسه بلخی، ثمرگل، نماینده زنان قریه دوربافان، فروزان دختر 13ساله، عیدی یما، کارمند وزارت اطلاعات و فرهنگ همراه دو دخترش، بانو نگار، افسر پولیس و … یاد کرده است.
افغانستان در حالی دو سال سلطۀ گروه طالبان را گذراند که دختران‌اش هم‌چنان از تعلیم و تحصیل محروم‌اند و زنان حق کار ندارند.
سیمین کابلی
