راه مدنیت: حملهٔ یک شهروند افغانستان در شهر مانهایم آلمان هنوز هم یکی از بحث‌های جدی در جامعه این کشور است. در پی این حمله که باعث جان باختن یک مامور پولیس شد، بسیاری از سیاسیون و احزاب، خواهان اخراج مجرمان و پناهجویان جنایت‌کار از آلمان به افغانستان و سوریه شده‌اند.
به تازگی زیگمار گابریل، رییس سابق حزب سوسیال دمکرات آلمان و وزیر خارجهٔ پیشین این کشور در مقاله‌‌ای نوشته: «تلاش دولت آلمان باید این باشد که با خود طالبان مذاکره کند و با این وضع، اخراج به افغانستان از نظر قانونی الزام‌آور شود.»
او در این مقاله‌اش در «بیلد ام زونتاگ» تاکید کرده که آلمان باید از کابل ضمانت‌های قابل راستی‌آزمایی بخواهد که اخراج‌شدگان شکنجه یا کشته نخواهند شد.
وی افزوده است: «دولت باید از نظر اقتصادی به ولایت‌های پذیرای افغان‌هایی که واجد شرایط اقامت در آلمان نیستند، کمک مالی کند.»
این اظهارات گابریل در حالی بیان می‌شود که پیش از آن، جورج مایر، وزیر داخله ایالت تورینگن آلمان گفته بود که برای اخراج پناهندگان «مجرم و خطرناک» به افغانستان لازم نیست با طالبان اسلام‌گرا توافق شود.
او با اشاره به اینکه به جای تماس با طالبان با کشورهای همسایه افغانستان مانند پاکستان گفتگو شود تاکید کرده بود که «منافع امنیت ملی آلمان مهم‌تر از حمایت از افراط‌گرایان اسلام‌گراست.»
به پیشنهاد جورج مایر: «پناهندگان مجرم و خطرناک افغان باید به کشورهای همسایهٔ افغانستان اخراج شوند.»
با این حال اولاف شولتس، صدراعظم آلمان هم در سخنانی در پارلمان این کشور گفته بود که «چنین مجرمانی حتی اگر اهل افغانستان یا سوریه باشند باید اخراج شوند و مجرمان خطرناک و تروریست جایی در آلمان ندارند.»
بحث گفتگو در چنین موردی در حالی شدت گرفته است که منتقدان آن از پیامدهای مذاکره با طالبان هشدار می‌دهند و تاکید می‌کنند که نباید چنین اقدامی باعث به رسمیت شناخته‌شدن طالبان شود. آن‌ها نگران‌اند که نباید سرازیر شدن پول در این مورد، باعث قوت شبکه‌های تروریستی گردد.
هرچند وزارت خارجه حکومت سرپرست طالبان، برای همکاری با آلمان و همچنین پذیرش افراد استردادشده اعلام آمادگی کرده، اما وزارت خارجهٔ آلمان همکاری طالبان را نپذیرفته است.
با سقوط حکومت پیشین افغانستان و روی کار آمدن گروه طالبان، دولت آلمان شمار زیادی از روزنامه‌نگاران، مدافعان حقوق بشر و افراد در معرض خطر را وارد آلمان ساخت. با اینکه دولت آلمان در این مورد بیشترین حمایت‌های بشردوستانه را داشته است، اما همچنان در افغانستان حقوق بشر پایمال می‌شود، آزادی بیانی وجود ندارد و زنان از حقوق اولیه خود مثل حق کار و تحصیل محروماند.
