بیش از چهل‌وهشت ساعت است که برق کابل قطع است. مقام‌ها در ولایت بغلان گفته‌اند که یک پایه برق وارداتی در منطقه دوشی ولایت بغلان نیمه‌های شنبه شب توسط طالبان منهدم شده است.
چیزی در حدود دو هفته پیش نیز یک پایه برق وارداتی را طالبان در منطقه کیله‌گی بغلان ویران کرده بود که موجب قطع برق برای دو روز در کابل شد.
هرچند برشنا؛ شرکت برق افغانستان گفته که تیم انجنیران برق را به منطقه فرستاده تا پایه ویران‌شده به زودی ترمیم گردد، ولی این اولین موردی نیست که برق کابل توسط طالبان قطع می‌گردد، بل چندمین بار است که شورشیان طالب برق را به روی مردم کابل قطع می‌کنند.
ترمیم یک پایه برق ممکن به لحاظ هزینه‌های مالی برای شرکت برشنا چندان دشوار نباشد یا اینکه چند روز بی‌برقی تمام شهر کابل و بعد بی‌آبی مردم چندان جدی گرفته نشود. واقعیت قضیه اما این است که قطع برق کابل هر از گاهی آسیب جدی اقتصادی، اجتماعی، امنیتی و حیثیتی را برای مردم و حکومت افغانستان می‌تواند در بر داشته باشد.
جدا از هزینه مالی که شرکت برشنا برای ترمیم هر مورد انهدام پایه‌های برق متحمل می‌شود، در هر بار که برق کابل قطع می‌گردد، ممکن فعالیت اقتصادی، خدماتی، اجتماعی و فرهنگی هزاران نهاد مختل گردد، علاوه بر اینکه چنین اخلالی می‌تواند صدمه بزرگ به اقتصاد ملی کشور بزند، اخلال بزرگی در نظم اجتماعی وارد می‌کند و مردم را در خلای امنیت روانی قرار می‌دهد.
قطع برق سنت دیرینه در افغانستان است. این سنت مردم‌آزار در زمان جهاد علیه حکومت کمونیستی داکتر نجیب‌الله توسط گروه‌های مجاهدین اساس گذاشته شد. شورشیان طالب با همان محاسبه غلط، وقتی در رویارویی با نیروهای دفاعی کشور کم آوردند، دست به انهدام پل، جاده و پایه برق می‌زنند.
ویران کردن تاسیسات عامه از این جهت که مردم را در یک ناامنی روانی قرار می‌دهد، درست محاسبه می‌شود، واقعیت دیگر اما وجود دارد که طالبان یا از آن بی‌خبر است یا دچار محاسبه اشتباه شده‌اند. به هر پیمانه که تاسیسات عامه توسط طالبان تخریب گردد، این گروه شورشی چند برابر آن مورد انزجار و تنفر مردم قرار می‌گیرند.
واکنش مردم دقیق در برابر اعمال منفی طالبان، منفی است و زمینه‌های اجتماعی طالبان بیش از پیش سلب می‌گردد، ولی مسوولیت حکومت و نیروهای دفاعی کشور در این جا نه تنها رفع نمی‌گردد که بیشتر نیز می‌شود.
تامین امنیت جانی مردم و تامین امنیت تاسیسات عامه از اولویت‌های درجه اول حکومت و نیروهای دفاعی کشور است. حکومت الزام دارد که به هر نحوی از منافع مردم پاس‌داری کند و امنیت تاسیسات عامه را تامین نماید.
برای چندمین بار است که برق چیزی بیشتر از 10میلیون جمعیت ولایت‌های بغلان، پروان و کابل، از مربوطات ولایت بغلان توسط عمال طالبان قطع می‌گردد. در اینجا هیچ بهانه‌یی از مسوولیت حکومت نمی‌کاهد.
شهر کابل که نماد تمام اقشار و جمعیت کشور است، نه از طالبان شکایت دارد، نه گلایه‌یی و نه هم از یک گروه شورشی توقع بیشتر از این می‌رود، اما سوال جدی این است که حکومت چرا هر بار با بی‌اعتنایی از کنار این همه تخریب‌کاری طالبان می‌گذرد؟
در بغلان چه کسانی پایه برق را منهدم می‌سازند؟ آیا شناسایی این افراد برای حکومت و نهادهای امنیتی کشور مقدور نیست؟ چرا حکومت به‌طور جدی دست به‌کار نمی‌شود؟
در حالی‌که شناسایی و اقدام جدی علیه چنین تخریب‌کارانی، برای نیروها و نهادهای امنیتی کشور کار چندان دشوار نمی‌نماید، سکوت و بی‌توجهی حکومت به این مساله بیش از هر چیز دیگری مردم را رنج می‌دهد.
چه لزومی دارد هر بار حکومت با بی‌توجهی صدها هزار دالر تاوان را متوجه شرکت برشنا نماید، چیزی که در واقع از جیب مردم بیرون می‌شود، در صورتی‌که اگر یک بار اقدام جدی صورت گیرد، این مشکل برای همیشه رفع خواهد شد.
عمال تخریب‌کار طالبان حالا قطع برق به کابل را حربه‌یی برای خواست‌های نامشروع‌شان قرار داده و با کمال بی‌حرمتی به مردم و جامعه، هر بار مرتکب این خطا می‌شوند.
حکومت این بار بایست با شناسایی این افراد تخریب‌کار، به قضیه رسیدگی جدی نماید و علیه آنان دست به اقدام جدی نظامی بزند؛ زیرا بعد از حملات جدی در صحنه‌های جنگ که طالبان ضعف نظامی‌شان را بیش از پیش احساس می‌کنند، با تغییر تاکتیک به کشتن افراد غیر نظامی و تخریب تاسیسات عامه ادامه خواهند داد.
چنین حرکت‌هایی از طالبان بعید نیست، همیشه تکرار شده و احتمال زیاد شدنش هم است، در آن صورت ابعاد خسارات مالی و اجتماعی‌اش بالاتر خواهد رفت و مشکل متورم‌تر خواهد گردید.
شهریان کابل این بار دست کم منتظر یک اقدام جدی حکومت و نهادهای امنیتی هستند تا بیش از این بی‌اعتنایی نهادهای مسوول سبب رنجش و اذیت مردم و موجب زیان‌های مالی نگردد. در غیر آن، مردم همه را نه از طالبان که از عینک ضعف حکومت خواهند دید.
