مردم منتظر حکومتی‌اند که با گرگ تکه پاره می‌کند و با چوپان نوحه می‌سراید. آنچه در مدت 48ساعت گذشته در ولسوالی جلریز ولایت میدان وردک گذشت، مصداق صریح یک تعمد ذلت‌بار یا یک بی‌کفایتی افتضاح‌آور مسوولان ارشد حکومتی است.
اول صبحگاه جمعه 1 سرطان، طالبان محلی به پوسته‌های امنیتی پولیس در ولسوالی جلریز حمله می‌کنند و این جنگ در یک قدمی کابل بیش از 48ساعت ادامه می‌یابد. فاصله جلریز تا کابل بیش از 50 کیلومتر تخمین نمی‌شود، اما حکومت هنوز پس از سه‌روز قادر نمی‌شود که جنگ را مهار کند و جلو تحقیر خود و نیروهای دفاعی را بگیرد. از روز جمعه تا کنون شاهراه کابل و مناطق مرکزی کشور به‌خاطر جنگ در ولسوالی جلریز مسدود است و کسی درست نمی‌داند که در جلریز چه گذشت و چه می‌گذرد. آنچه تا کنون مشخص شده این است که بیش از ده پوسته امنیتی مسیر شاهراه به دست طالبان سقوط کرده و حکومت با بی‌کفایتی تمام از کنار این فاجعه امنیتی طفره می‌رود.
در کلیپ‌هایی که در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌شوند، حقارت و ذلت نیروهای پولیس را نشان می‌دهند که بدون هیچ چون‌وچرایی مهمات خود را با پیشانی باز به یک مشت تفنگ‌داران محلی تحت نام طالبان تسلیم و خود از صحنه با خنده فرار می‌کنند.
این درحالی اتفاق می‌افتد که طالبان در یک اقدام گسترده با استفاده از آتش‌بس سه‌روزه حضور خود را در شهرهای بزرگ حتا در شهر کابل با نفوذ غیر قابل باوری به نمایش گذاشتند.
در طی سه‌سال اخیر این سومین بار است که ولسوالی جلریز به دست طالبان سقوط می‌کند و سران حکومت هیچ بهایی به نگرانی‌های مردم و خون فرزندان این مرز و بوم نمی‌دهد.
اینکه حکومت ما به‌خصوص رهبری دفاعی بی‌کفایت است جای هیچ حرفی باقی نیست، ولی نمی‌توان هر حادثه و فاجعه را به پای بی‌کفایتی حکومت ختم کرد و از کنار آن به راحتی تمام گذشت. تبلیغ وسیع از طالبان به بهانۀ یک آتش‌بس سفارشی و به تعقیب آن حادثه جلریز نشان می‌دهد که اوضاع امنیتی و سیاسی کشور پیچیده‌تر از آن است که به‌خورد مردم داده می‌شود.
در کلیپ‌هایی که در شبکه‌های مجازی نشر شده‌اند به خوبی قابل تشخیص است که یک مشت تفنگ‌دار بدون نظم و حتا بدون پاپوش مناسب به شکل بسیار پراکنده، به راحتی می‌آیند و بیش از ده پوسته پولیس را تصرف می‌کنند. تعاملی که میان نیروهای پولیس در محل و طالبان محلی دیده می‌شود، بیش از آنکه بیانگر یک جنگ و تسلیمی و اسارت باشد، بیانگر یک توطیه ذلت‌بار است.
جای تردید نیست که سران حکومت و رهبری سکتور امنیتی کشور از روی عمد پس از یک پروپاگندای وسیع و نمایشی برای طالبان حادثه جلریز را بار دیگر به دست خود رقم زده باشند.
تطبیق سناریوی قباحت‌زدایی از دهشت‌گردی و نمایش قدرت‌مند بودن آنان حالا برای هر هدفی که انجام می‌شود، به صراحت می‌توان گفت که به خیر و صلاح مردم افغانستان نیست و برای امنیت و ثبات پیامدی بدتر از جنگ خواهد داشت. وقتی به خیر مردم نباشد، به نفع امنیت نباشد به طور قطع به نفع رهبری و ستون‌های مدافع طالب در لایه‌های سیاست و حکومت نیز نخواهد بود.
در صورتی‌که بحران گسترده‌تر و جدی‌تر شود، شامل کسانی نیز خواهد شد که اکنون برای طالبان فلم‌نامه قدرت می‌نویسند و برای آن‌ها که دست‌های‌شان به خون هزاران انسان آلوده‌اند نمایش تطهیر راه می‌اندازند. بحث دیگر اینکه ذلت و حقارتی که در سه حادثه در سه سال اخیر در جلریز به نمایش رفت، به هیچ وجه به منفعت مدعیان رهبری سیاست و حکومت کشور نخواهد بود، این حرکت متعمدانه رهبران حکومت و نهادهای امنیتی به مورال جنگی سربازان صادق این کشور به حدی تاثیر منفی خواهد داشت که تمام انگیزه‌های دفاعی آنان را نابود خواهد کرد.
و همین نمایش ذلت‌بار و افتضاح‌آمیر باعث شده که مردم به میزان زیادی نسبت به آینده نگرانی داشته و در برابر حکومت و نهادهای دفاعی کشور به شدت بی‌اعتماد شوند. تا حالا هرچه بود، مردم نسبت به نیروهای دفاعی حس خوبی داشتند و نسبت به آنان اعتماد کامل، اما وقتی کلیپ‌های افتضاح‌آمیز و حقارت‌بار تسلیم شدن جوخه‌های بزرگ نیروهای پولیس در فضای مجازی دست به دست می‌شوند، جز بی‌اعتمادی چه توقعی باید داشت؟
در این صورت است که اگر این بازی از روی عمد است یا از روی بی‌کفایتی در نهایت امر به نفع هیچ کسی نیست و به نفع حکومت‌داران نیز نخواهد بود. حالا این بازی‌های درامه‌وار طفلانه «تام‌وجری» از سوی هر کس و نهاد و به هر منظوری که راه انداخته شده باشد، خطر از کنترول رفتن را دارد و بیم آن می‌رود که انتخابات پارلمانی پیش رو را اخلال کند.
تنها امید مردم به انتخابات پارلمانی است که برگزاری آن در هاله‌هایی از ابهام دیده می‌شود، هنوز هیچ کسی مطمین نیست که آیا انتخابات برگزار می‌شود یا نی؟ واقعن حکومت اراده جدی برای برگزاری انتخابات دارد؟ اگر دارد این این همه نمایش و مضحکه‌بازی با یک مشت طالب بی‌نظم و بی‌پاپوش چه معنایی دارد؟
روی همرفته وضعیت امنیتی و به طبع سیاسی کشور نگران‌کننده به نظر می‌رسد و پیچیده می‌نماید. با این وصف مردم خود باید توجه داشته باشند که همین وضعیت موجود نیز در قمار بازی‌های تروریستی قربانی نشود.
سرمقاله
