بر بنیاد گزارش‌ها کمیسیون شکایات انتخاباتی نام ۲۵تن از نامزدان انتخابات مجلس نمایندگان را از فهرست نهایی حذف کرده است. در میان حذف‌شدگان نام برخی از نمایندگان پیشین و معروف نیز دیده می‌شوند.
اسم الله‌گل مجاهد، فوزیه کوفی، سید جعفر نادری، شاه‌وزیر تره‌خیل، شیرولی احمدزی، گل مراد، مجیب‌الرحمان سمکنی، بشیر قانت و … در میان حذف‌شدگان‌اند.
عبدالعزیز آریایی، رییس کمیسیون شکایات انتخاباتی گفته که ۲۳۰فقره شکایت از ۱۳۷نفری که نامزد انتخابات‌اند به این کمیسیون رسیده است.
به قول وی، پس از بررسی این شکایات و مدارک ارایه‌شده از سوی شاکیان، ۲۵نفر فاقد صلاحیت نامزدی دانسته شده‌اند. این درحالیست که روز شنبه 13 اسد برخی از این نامزدان به شدت کمیسیون شکایات انتخاباتی را مورد انتقاد قرار دادند و حکومت را به سوء‌رفتار سیاسی متهم کردند.
اما از طرف دیگر کمیسیون شکایات انتخاباتی بر استقلال خود تاکیده کرده و گفته که حکومت هیچ دخالتی در کار کمیسیون نداشته است.
جزییات این شکایات هنوز معلوم نیست، اما آنچه بر همگان عیان است حاجت به بیان نیست. توقع می‌رفت شمار افراد خلع صلاحیت نامزدی، بیشتر از این باشد.
اکثر نمایندگان مجلس چه مجلس نمایندگان و چه مجلس بزرگان، پایه اساسی اقتصاد سیاه در افغانستان در یک‌ونیم دهه اخیر بوده‌اند. هرچند این ادعا بر همه نمایندگان صادق نیست و نمایندگانی هم وجود دارند که واقعن به صلاحیت‌ها و وظایف نمایندگی‌شان خوب عمل کرده و اکنون از عزت و صلابت مناسبی در میان مردم و حکومت برخوردارند؛ اما متاسفانه شمار قابل توجهی از نمایندگان، بیش از آنکه در مدت کاری‌شان درگیر نظارت، قانون‌گذاری و مشارکت در مسایل ملی بوده باشند، درگیر فعالیت‌های سیاه اقتصادی، سیاسی و … بوده‌اند.
در عقب قراردادهای کلان نام نمایندگان است. در عقب معدن‌کاری‌های غیر قانونی نام نمایندگان است. در عقب مواد مخدر و ترافیک آن نام نمایندگان برده می‌شود، در عقب آدم‌ربایی، جنایت‌های ضد انسانی، جنگ‌های منطقه‌یی و معاملات سیاسی و باج‌گیری نام نمایندگان برده می‌شود و …
گذشته از این، سالون‌های انتظار وزارت‌خانه‌ها همیشه محل بودوباش جمع کثیری از نمایندگان است که بر هیچ کسی پوشیده نیست. در تنش‌های قومی چه در داخل مجلس و چه در بیرون از آن، همیشه نمایندگان در خط نخست نبرد قرار داشته‌اند.
زورگویی و قلدوری وجهۀ دیگر نمایندگی در افغانستان است که شوربختانه در سال‌های اخیر نمایندگان، چی مرد و چی زن به آن متوسل شده‌اند.
به تعبیر ساده، شمار زیادی از نمایندگان آن هم نمایندگان سرشناس کشور، جز به صلاحیت‌ها و مسوولیت‌های قانونی خود که عمل نکرده‌اند، دیگر به هر کاری دست یازیده تا برای خود، خانواده، اقارب و خویشان‌شان منافع قانونی و غیر قانونی دست‌وپا کنند.
این در حالی است که اکثریت جامعه از وضعیت آگاه شده و به صراحت می‌توان مدعی شد تنفری را که نمایندگان و به‌خصوص مجلس شانزدهم در میان مردم خلق کرده‌اند، طالبان خلق نتوانسته‌اند؛ زیرا صف طالبان از اول مشخص بوده و مردم نیز از آنان توقع خوبی ندارند، اما این نمایندگان مجلس بوده‌اند که در لباس دوست و نماینده، بر منافع مردم تاخته، سرنوشت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مردم را به معامله‌های ننگین و خلاف‌کاری‌ها گذاشته‌اند.
کمیسیون شکایات انتخاباتی هنوز کم‌کاری کرده است، دست‌کم نصف نصاب مجلس شانزدهم مستحق ادامه کار نمایندگی پنداشته نمی‌شوند. باید کمیسیون جدی و مستقلانه‌تر عمل می‌کرد و گریبان این مردم بی‌دفاع را دست‌کم برای دور هفدهم از چنگ این معامله‌گران رها می‌ساخت.
مردم از این عمل کمیسیون استقبال می‌کنند و توقع می‌رود کمیسیون این روند را تا آخر ادامه دهد تا اگر از شر همه این تاجران سرنوشت مردم، خلاصی نباشد، حداقل از شرشان کاسته شود.
هرچند این امکان وجود دارد که برخی از نمایندگان سلب صلاحیت‌شده، این حرکت کمیسیون را رنگ و بوی قومی بدهند، اما به صراحت می‌توان گفت که اکثر مردم از این روند استقبال و آن را حمایت می‌کنند؛ مشروط بر اینکه حکومت به فشارها سر تسلیم فرود نیاورد و بار دیگر با سرنوشت مردم معامله نکند.
روزنامه راه مدنیت/ سرمقاله
