اشاره! تهمینه، قهرمان کانکور امسال است؛ دختری که از لیسۀ افغان-ترک فارغ شده. او آرام، ماجراجو و لایق است و این بار با موفقیت خود در امتحانات کانکور در سطح کشور، اول نمرگی عمومی را از آن خود ساخت. هم نام مکاتب افغان-ترک را اعتباری دیگر داد و هم ثابت ساخت که دختران این سرزمین هم می‌توانند قهرمان باشند. روزنامه «راه مدنیت» گفتگوی کوتاهی با وی انجام داده که تقدیم علاقمندان و خوانندگان می‌شود:
در ابتدا می‌خواهیم بدانیم تهمینه کیست؟
یکی از فارغان سال 1396مکتب افغان-ترک استم. در سال 1378 در ولایت کابل متولد شدم. چهار سال اول مکتب را در لیسه عالی الفت خواندم. تا صنف 7 در مکتب امید درس خواندم. بعد از سپری نمودن امتحان و کامیاب شدن، در مکتب افغان-ترک شامل شدم و از این مکتب با درجه عالی فارغ گردیدم.
زمانی که اول نمرگی‌ات را خبر شدی چه حسی داشتی؟
احساس غیر قابل بیان می‌باشد؛ به‌ویژه لبخند پدر و مادر خیلی با ارزش است. زمانی که لبخند را بر لبان پدر و مادر خود می‌بینی یک حس غیر قابل توصیف را می‌توانی در یک جامعه سنتی افغانستان داشته باشی. جامعه‌یی که دختران هنوز هم با مشکلاتی مواجه‌اند. زمانی که این خبر را از طریق رسانه‌های اجتماعی شنیدم، بسیار زیاد به‌خاطر پدر و مادرم و نیز اعضای مکتب و استادانم خوشحالم شدم؛ چون همه‌شان زحمت زیادی را متحمل شدند تا من به این‌جا برسم. خوشی دیگر من و همه اعضای مکتب ما این بود که پس از واقعه شبرغان و حمله بالای یکی از نمایند‌گی‌های مکتب ما در آن ولایت، ما این‌قدر موفقیت بزرگ را کسب کردیم و جواب سلاح را با قلم دادیم.
تهمینه فکر می‌کرد که روزی تصاویر او با پیام‌های مثبت در رسانه‌های اجتماعی دست به دست شود و در سطح کشور شهرت پیدا کند؟
نخیر، فکر نمی‌کنم کسی دیگر هم چنین تصوری داشته باشد که روزی به چنین موفقیت بزرگ دست پیدا می‌کند. در امتحان کانکور نمره بلند را بگیرد و این قدر سر زبان‌ها شود. رسانه‌ها به یک‌باره‌گی دنبالش بگردند، اما این‌که در کانکور موفق شوم و درجه خوب کسب کنم، یکی از آرزو‌هایم بود که بسیار زیاد برای رسیدن به آن تلاش می‌کردم. از زمانی که آماد‌گی‌های کانکور را با همکاری استادان لایقم شروع کردم، آرزو داشتم نمره خوبی بگیرم، اما هیچ‌گاه حدس نمی‌زدم که اول نمره عمومی کانکور شوم.
تهمینه موفقیت خود را مدیون چی کسانی می‌داند؟
انسان به تنهایی خود نمی‌تواند موفق شود. حتمن پشت سر او یک خانواده خوب، یک مکتب، یک دوست و بالآخره استادان موفقی می‌باشد که می‌تواند به‌جایی برسد. من هم به همکاری و تشویق همیشگی خانواده، دوستها و استادانم بود که برایم مورال می‌دادند که «تو می‌توانی از عهده امتحان کانکور و همه چالش‌ها برآیی.» این بود که توانستم موفق شوم. گذشته از همه، تلاش استادان ما، برای ما بسیار ارزشمند است؛ آن‌ها بودند که سوالات شبیه کانکور را با حوصله‌مندی تمام همراه ما همکاری می‌کردند.
فکر می‌کنی یک دختر وقتی در مشکل‌ترین آزمون نمره بلند را می‌گیرد، این چی تأثیری می‌تواند بالای خانواده‌ها و دختران دیگر داشته باشد؟
تا هنوز هم تعداد زیادی از فامیل‌ها به‌ویژه پدرها و برادرها، دختر و خواهر خود را اجازه نمی‌دهند که درس بخوانند. خواهش من از آن‌ها این است که فرستادن دختران به مکتب شرم نیست، بل بی‌سوادی و نادانی شرم است. مطالعه کنند و اندیشه‌های جدید را در مفکوره خود جای بدهند که هیچ تفاوتی میان دختران از پسران نیست. هیچ نوع برتری بین‌شان وجود ندارد. من همیشه به همین اندیشه بودم که دخترها حتا بهتر از پسرها می‌توانند درس بخوانند و موفق شوند.
پنج‌سال اخیر را در مکتب افغان-ترک درس خواندی، این مکتب را چگونه یافتی؟
در مدت این پنج‌سال، مکتب افغان-ترک در کنار تعلیم خوب، تربیه خوب را نیز داشته و جوانان نخبۀ زیادی را تقدیم جامعه کرده است. آموزگاران ما همیشه تلاش دارند که ما را در بخش تعلیم و تربیه و آموزش‌های دینی و اسلامی آگاه بسازند. به نظر من، هر فردی که از افغان-ترک فارغ شده، همه آن مرهون تلاش استادان این مکاتب است. من امروز هر چی دارم و به هر موفقیت دیگری که دست بیابم، دلیل‌اش افتخار درس خواندن در مکتب افغان-ترک است.
در مکاتب افغان-ترک چی تفاوت را نسبت به مکاتب خصوصی و دولتی دیگر پیدا کردی که آن را برای درس خواندن انتخاب کردی؟
تفاوت زیاد میان مکاتب افغان-ترک و سایر مکاتب وجود دارد. یکی از آن تفاوت‌ها سیستم آموزشی این‌هاست که بسیار سیستم مآنخوب و فراگیر دارند. ما مضامین ساینسی را به انگلیسی می‌خوانیم؛ چون انگلیسی زبان بین‌المللی است، اما در معارف افغانستان همه این مضامین به زبان دری و پشتو است. گذشته از این همه، مسابقات علمی که در مکاتب ما و یا خارج از مکتب ما برگزار می‌شود؛ مثلن مسابقات در هند، امریکا و بلجیم، ما را بسیار به درس خواندن تشویق می‌کند. چه کسی نمی‌خواهد که در مسابقه اشتراک نکند و مدال به‌دست نیاورد؟
از سوی دیگر، مکاتب افغان-ترک، مکان با اعتبار و قابل اعتماد برای همه شهروندان افغانستان است. اما کارهای اخیر حکومت ما و دولت ترکیه، بالای روحیه شاگردان بسیار تاثیر منفی گذاشته است. ما بارها تقاضا کردیم که لطفن آموزش و پرورش و مکاتب افغان-ترک را سیاسی نسازید و بگذارید ما با راحتی کامل درس بخوانیم.
حالا که به این آرزویت رسیدی، بعد از این چی آرزویی داری؟
می‌خواهم در آینده یک داکتر موفق شوم که دیگر کسی برای تداوی نیاز نداشته باشد به خارج از کشور برود و پول گزافی برای تداوی خود بپردازد. می‌خواهم طبابت در افغانستان پیشرفت کند. خواست دیگر من این است که همه داکترها در افغانستان برای بهترسازی طبابت تلاش کنند. من هم می‌خواهم جزیی از آن‌ها باشم تا باعث تغییر در طبابت گردم.
و پرسش آخر: فکر می‌کنی چرا مکاتب افغان-ترک سیاسی شده است؟
به نظر من هستند کسانی که نمی‌خواهد دانش‌آموزان و مکاتب ما همانند کشورهای دیگر پیشرفت کنند. نمی‌خواهند افغانستان نیز شاگردان نخبه در سطح جهان داشته باشند. به‌خاطر این‌که آن‌ها بر ضد علم و دانش هستند و بازی‌های سیاسی خود را پیش می‌برند. واقعن جای تأسف است به چنین سیاست‌مدارانی که آموزش و پرورش را سیاسی ساختند. از رییس‌جمهور و سایر مقامات حکومتی می‌خواهم که لطفن دست از سر مکاتب ما بردارید و بگذارید ما و سایر شاگردان به دروس روزانه خود ادامه بدهیم و با بستن این مکاتب و یا تغییر در مدیریت آن، در حق ما و نسل نوجوان ما جفا نکنید.
گفتگوگردان: تمنا بهار
