آقای جوکو ودودو؛ رییس‌جمهور اندونزیا روز دوشنبه (9 دلو) در یک سفر رسمی وارد کابل شد. هرچند جزییات بیشتر از این‌که چه تفاهم‌ها و قراردادهای مشخص همکاری میان اندونزیا و افغانستان می‌تواند وجود داشته باشد، تا کنون رسانه‌یی نشده، اما در این سفر، رییس‌جمهور اندونزیا به رییس‌جمهور محمداشرف غنی وعدۀ همکاری در پروسۀ صلح را داده است. آقای ودودو پیش از سفر به کابل، به بنگله‌دیش و پاکستان نیز سفر کرده بود.
این اولین سفر رییس‌جمهور اندونزیاست که پس از 60سال به افغانستان صورت می‌گیرد. 60سال پیش داکتر احمد سوکارنو؛ موسس اندونزیای مدرن در زمان داوود خان به کشور ما سفر کرده بود.
اندونزیا با 260میلیون جمعیت، پرجمعیت‌ترین کشور مسلمان و چهارمین کشور با جمعیت بالا در جهان است.
اندونزیا در سال 1945 استقلالش را از هالند گرفت. استقلال این کشور در سال 1949 به رسمیت شناخته شد. پس از آن اصلاحات لازم سیاسی و اقتصادی به‌دست سوکارنو، رییس‌جمهور وقت اندونزیا انجام پذیرفت.
امروزه اندونزیا بزرگ‌ترین دموکراسی دنیای اسلام است و جزو اقتصادهای قوی در جنوب شرق آسیا به شمار می‌رود.
هرچند اندونزیا یکی از کشورهای دارای منابع طبیعی وافر است و دست‌کم در جنوب شرق آسیا، از این لحاظ کشور سرمایه‌داری است، ولی تولیدات نفت و گاز این کشور هنوز در حدی است که تنها نیازمندی‌های داخلی این کشور را مرفوع می‌تواند.
صنعت معدن‌کاری این کشور تنها سهم ۱۲درصدی در تولید ناخالص داخلی اندونزیا دارد.
با این حال زراعت گسترده‌ترین سکتور اشتغال‌زا در اندونزیاست. ۴۱میلیون و 800هزار نفر در این کشور در سکتور زراعت شاغل‌اند. تولید عمده اندونزیا در سکتور زراعت و کشاورزی، رابر، چای، قهوه، تنباکو و ادویه می‌باشند که جزو اقلام صادراتی عمده این کشور می‌باشند.
گفتنی‌ست که تاکنون زراعت اندونزیا چندان مدرنیزه نشده و هنوز هم بخش عمده زراعت آن به شیول دهقانی سنتی پیش برده می‌شود، ولی از دوران استعمار هالند زیرساخت‌های مناسب آبیاری در زراعت برای اندونزیا به‌جا مانده که تاثیر مثبتی بر بهبود زراعت این کشور داشته است.
با این همه اکنون اندونزیا بزرگ‌ترین قدرت اقتصادی جنوب شرقی آسیاست. بر اساس آمار سال ۲۰۰۵ تولید ناخالص داخلی اندونزیا ۲۸۷میلیارد دالر بوده که سهم سرانه به ۴۴۵۸ دالر می‌رسد.
مهم‌ترین اصلی که می‌توان از اندونزیا الگوبرداری کرد، مدیریت جمعیت کثیرالقومی، تامین نظام سیاسی دموکراتیک و پایه‌های اقتصاد بالنده در این کشور است.
سال‌هاست که مذاهب مختلف از جمله اسلام، مسیحیت و بودایی در جغرافیای پراکندۀ (17508 جزیره) اندونزیا در کنار هم با تفاهم و تسامح کامل زندگی می‌کنند و هیچ تعارضی میان این مذاهب وجود ندارد.
اندونزیا جزو کشورهایی است که الگوی توسعه و انکشاف منحصر و متناسب به فرهنگ خود را دارد. این کشور جزیره‌یی به استثنای جدایی تیمور شرقی در سال 1199 تا کنون توانسته از بروز هر نوع تعارض قومی، مذهبی و جغرافیایی جلوگیری کند و جمعیت زیاد آن را به‌سوی یک نظام ایده‌یال دموکراتیک و اقتصاد بالنده سوق دهد.
صنعت گردشگری یکی دیگر از نکات برجسته اندونزیای مدرن است. این کشور به‌دلیل واقع شدن در خط استوا، داشتن هزاران جزیرۀ زیبا و 120میلیون هکتار جنگلات بارانی، دارای جاذبه قوی گردشگری است. از طرف دیگر حکومت اندونزیا با درک درست از صنعت توریزم، توانسته توریزم این کشور را به یکی از سکتورهای پردرآمد مبدل سازد. اندونزیا سالانه میزبان میلیون‌ها گردشگر از گوشه‌های مختلف جهان است که از این جهت این کشور درآمد خوبی را به‌دست می‌آورد.
آنچه در این میان دارای اهمیت است، این است که اندونزیا بدون هیچ پشتوانۀ سیاسی، نظامی و مالی بیرونی توانست با بدترین شرایط اقتصادی و فقر مبارزه کرده، اتحاد قوی را میان هزاران جزیرۀ این کشور برای یک اندونزیای مدرن ایجاد کند.
پیش‌بینی می‌شود که اندونزیا یکی از قدرت‌های موفق اقتصادی قرن بیست‌ویک در آسیا خواهد بود و این کشور مسلمان، نقش موفق‌ترین دموکراسی جهان را بازی خواهد کرد.
نویسنده: سید امین بهراد
