آرزو نورستانی از تیم توسعه و تدبیر و همسر فعلی فرامرز تمنا؛ نامزد انتخابات ریاست جمهوری در یک میزگرد تلویزیونی، در سخنانش به صورت مشخص به ارگ و تمام تعییناتی تاخت که از طرف ارگ برای زنان در نظر گرفته شده است.
نورستانی در این میزگرد با تمرکز بر موضوع کاذب و ثابت‌نشده فحشا در ارگ، این موضوع را نقطه عطف سخنانش قرار داد و بدون اشاره به سند یا منبعی موثق اظهار کرد که ارگ گذرگاه جنسی زنان برای رسیدن به قدرت است و محل ارضای شهوت برای مردان.
این نوع نگاه ظالمانه به زنان و پیشرفت آنها با داغ شدن مسایل انتخابات توسط چند فردی که به حاشیه رانده شده بودند، رنگ گرفت.
به خاطر اهمیت موضوع، زنان و خود ارگ خواهان پیگیری قانونی این موضوع شدند.
لوی ثارنوالی افغانستان در پس این ادعا تحقیقاتی انجام داد که در نهایت آقای احمدزی از زنان جامعه و ارگ معذرت‌خواهی کرد، اما قصه در همین جا تمام نشد؛ زیرا برای گروهی که به دنبال تحقیر ارگ بودند، بهانه و حربه‌یی شد تا دست به تصفیه‌حساب‌های شخصی و سیاسی بزنند.
گروهی که فقط به دلایل خاص سیاسی با زیر سوال بردن عزت و شرافت زنان و مردان میهن‌مان تلاش کردند با به چالش کشیدن حکومت و با برچسب فحشا به پیشرفت زنان، هم اعتقاد به پیشرفت را در این سرزمین عقیم کنند و هم عاملان سعادت را فلج سازند.
زنان افغانستان اکنون بعد از هجده‌سال مبارزه دوامدار و گذر از ناهمواری‌های جنسیتی این سرزمین توانسته‌اند به اندک موفقیتی دست یابند.
حضور تاثیرگذار زنان در اجتماع برای استقلال شخصیتی و مالی و ادامۀ جوشش معارف در بین خانواده‌ها خود نشان‌دهندۀ تغییر ذهنیت جامعه به سوی ترقی و آمادگی پذیرش تفاوت‌های بزرگ و مثبت روح جمعی جامعه است. جوششی که باید ارج گذاشته شود و به دیده قدر نگریسته شود.
اما از آنجا که تملک‌جویی و برتری‌خواهی مردان در اغلب جغرافیای این سرزمین به سیاق سنت‌های گذشته همچنان ادامه دارد، شرق و غرب و شمال و جنوب این سرزمین قربانی فراوان از بین زنان و طرفداران حوزه برابری جنسیتی داشته است و خواهد داشت.
همه می‌دانیم هنوز هم بعد از سال‌ها موانع بسیاری در انتظار رهروان این مسیر است. مسیری که بدون شک اگر با رهروان معتقد و متعهد طی شود به جامعه‌یی سالم منتهی خواهد شد.
اما متاسفانه این روزها مخالفان حکومت بدون درنظرداشت روزگار زنان ستم‌دیده ما، برای مقابله و برد در میدان انتخابات و سیاست، بار دیگر ارگ و زنان قدرتمند و فهیم سرزمین ما را به چالش جنسی می‌کشانند.
آرزو نورستانی که خود کارمند وزارت خارجه است و گفته می‌شود هفته پیش به حکم ریاست جمهوری به عنوان سکرتر اول افغانستان در واشنگتن تعیین شده است، در مصاحبه‌اش به همین افواهات و اتهامات بی‌سند دامن زد تا بتواند گفته‌های فمینست‌گونه خویش را توجیه کند. وی برای حمایت از تیم تدبیر و توسعه به ریاست همسرش فرامرز تمنا تمام توانمندی زنان را به یک‌باره زیر سوال برد و مسیر پیشرفت زنان را مسیر جنسی خواند.
شاید خانم نورستانی متوجه نیست و نبوده است که مسیر ترقی و برابری در این سرزمین برای زنان به چه اندازه سخت و پر از موانع است. شاید وی با حمایت مستقیم مادر و همسرش از روی تمام این موانع به سادگی جهیده است و نمی‌داند با این گونه صحبت‌های غیرمسوولانه چطور قشر عظیمی از زنان این میهن را مورد پرسش و در بسیاری از جاها مورد ظلم قرار می‌دهد. شاید وی نمی‌داند که چطور به عنوان یک زن، در حق زنانی که به سختی اجازه خروج از خانه را می‌یابند چه جفای بزرگی می‌کند. وی برای حمایت از تیمش به زنانی تاخت که از جنس خودش بودند.
مبرهن و پرواضح است که اخلاق و بحث اخلاقیات مساله کاملا شخصی است و ارگ و دانشگاه نمی‌شناسد. آدمی که از اصول و چهارچوب‌های پذیرفته‌شدۀ اجتماعی گامی فراتر می‌گذارد در هر جا زیر سوال خواهد بود.
کمتر جامعه‌یی است که در دنیا درگیر مسایل اخلاقی در یک دوره نبوده باشد، اما کمتر پیش آمده که سیاست‌مداران متعهد و خردمند برای رسیدن به قدرت، مسایل جنسی را چون حربه‌یی ضعیف و سخیف در دست بگیرند و به رقیبان خویش بتازند.
زنان افغانستان در شرایطی نیستند که توان پرداخت چنین بازی روانی و سیاسی را داشته باشند. هر گونه برخوردی که شمشیر زن‌ستیزان سنتی را تیز کند و آنها را به انزوای خانگی سوق دهد، جنایتی است نابخشودنی.
وی همچنان با زیر سوال بردن خانم رولا غنی اذعان داشت که وی به هیچ عنوان نمی‌تواند بانوی اول این سرزمین باشد، زیرا وی افغان نیست و بر اساس یک بازی سیاسی به این مقام رسیده است.
او تنها زن افغان را که کنش‌گر مسایل سیاسی بوده است، ملکه ثریا می‌دانست. از روی همین سخنان آرزو نورستانی می‌توان به سادگی برداشت کرد که وی نه تنها ملکه ثریا را درست نمی‌شناسد؛ بل حتی خوانشی آگاهانه از تاریخ مبارزات زنان این سرزمین ندارد.
او نمی‌داند که ملکه ثریا در دمشق به دنیا آمد و در شام جوان شد. او نمی‌داند تابوشکنی‌های ملکه ثریا هیچ ربطی به امان‌الله خان ندارد. ملکه ثریا دختر محمود طرزی است و همین دمشق و شام او را برای چنان تابوشکنی سنتی آماده ساخته بود.
آرزو نورستانی باید بدون تعصب و دوری از خواسته اول بودن به تاریخ مبارزات زنان بسیاری بنگرد که قبل از او بوده‌اند و مسیر او و امثال او را برای حضور در اجتماع هموار کرده‌اند.
وی حق ندارد برای اول خواندن خویش، نام زنان مبارز این سرزمین را که سالیان سال در این کشور رزمیده‌اند به آسانی از یاد ببرد تا وی بتواند کنار همسرش قدم به بیرون بگذارد.
هیچ موفقیتی حتی کوچک، بدون تاریخ مبارزاتی نیست، حرمت گذاشتن به تاریخ و مبارزان تاریخ چه آنانی که با قلم جزو سازندگان بوده‌اند و چه آنانی که با تفنگ واقعا برای عزت این مملکت رزمیده‌اند، باید پاس داشته شود.
رولا غنی بانوی بدون حاشیه است، اما تا آنجا که در توانش بوده در پیشبرد امور زنان این سرزمین سعی خویش را انجام داده است. زنان افغانستان نباید حسن نیت و کارکردهای مفید این زن را فراموش کنند.
زهرا تارشی؛ نویسنده و فعال فرهنگی
