رییس‌جمهور غنی در مورد جنبش خودجوش پشتون‌های پاکستان که برای حق‌طلبی و برابری و مبارزه با یک ستم تاریخی و سیاسی شکل گرفته، اظهارات بشردوستانه‌یی در توییتر خود داشته که به مذاق دولت پاکستان خوش نخورده است.
شاه محمود قریشی؛ وزیر خارجه آن کشور در واکنش به این توییت رییس‌جمهور غنی، آن را غیر مسوولانه خوانده و گفته که آقای غنی بهتر است به مشکلات داخلی خود برسد.
این عکس‌العمل درست از طرف یک مقام بلندپایه پاکستان در حالی صورت می‌گیرد که نظامیان پاکستان از چهل سال به این طرف با تمام امکانات در امور داخلی افغانستان مداخله می‌کنند و برای تخریب آن با تمام توان کمر بسته‌اند.
از داستان مجاهدین که هنوز گشودن آن حساسیت‌برانگیز است بگذریم، شکل گرفتن گروه طالبان و وارد کردن آن در قضایای سیاسی افغانستان یک پدیده روشن‌تر از آفتاب است که توسط استخبارات پاکستان صورت گرفت، اما آنگاه که برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی در نیویارک توسط القاعده فرو ریخت، خشم امریکا به غلیان رسید، پاکستان دست از پرورش جوجه‌هایش برداشت و در یک شب و در اثر یک تهدید تلیفونی وزیر خارجه امریکا، همه آن‌ها تحویل امریکا داد.
مولوی ضعیف در کتاب خاطراتش نوشته است که در یک شب همه چیز تغییر کرد و گوسفند با لباس گرگ به سراغم آمد، چشمانم را بست و آنگاه که چشمانم باز شد، خود را اسیر نیروهای امریکایی یافتم.
اسلام‌آباد شریک استراتژیک امریکا شد و جوجه‌هایش را بی‌رحمانه سر برید، اما دیری نگذشت که دوباره به فکر پرورش جوجه‌هایش افتاد و بر زخم‌های آن‌ها مرهم گذاشت.
آنگاه که دولت ما جان گرفت و مردم افغانستان با حمایت جامعه بین‌المللی راه را به سوی ترقی و پیشرفت گشودند، اسلام‌آباد بدنه زخمی و فروپاشیده طالبان را بازسازی کرد و با تسلیح و تجهیز آن‌ها، جبهه جدید جنگی را در برابر دولت و مردم افغانستان باز کرد.
اسامه بن لادن رهبر سازمان شناخته‌شده تروریستی القاعده در همسایگی پایگاه ارتش پاکستان در ایبت‌آباد شکار امریکایی‌ها گردید.
ملاعمر رهبر طالبان در یکی از شفاخانه‌های کراچی دار فانی را وداع کرد و همین گونه ملا اختر منصور در راه برگشت از ایران در مسیر تفتان با پاسپورت پاکستانی توسط طیاره بی‌سرنشین امریکایی کشته شد.
طی این سال‌ها شوراهای ایالتی طالبان در پیشاور و کویته تحت نظارت سازمان استخبارات ارتش پاکستان فعالیت داشته و نیروهای نظامی طالبان در مراکز آموزشی در خاک پاکستان سرگرم آموزش بوده‌اند.
این‌ها و خیلی چیزهای دیگر که پرداختن به آن در این فضای محدود روزنامه‌یی مقدور نیست، از جمله موارد و مسایلی است که دخالت صریح و عریان پاکستان را در امور داخلی ما به نمایش می‌گذارد.
اصولا پاکستان و به وجود آمدن آن ساخته و پرداختۀ بازی‌های استعماری در منطقه است که با اهداف و ماهیت بازی‌های استخباراتی به وجود آمده است.
پاکستان در طول تاریخ موجودیت‌اش، به‌عنوان یک کشور مستقل و با هویت سیاسی اسلامی هیچ‌گاه مظهر و نماد غرور و غیرت یک ملت مستقل قرار نگرفته است که برای سایر ملل مسلمان منبع و مرجع حمایت باشد.
همین گونه هیچ‌گاهی به‌عنوان یک نظام حامی ارزش‌ها و فضیلت‌های حقوق بشری و دموکراسی در فهرست نظام‌های سیاسی جهان نیز قرار نگرفته است.
تصویر پاکستان در افکار بین‌المللی به‌عنوان یک نظام حامی گروه‌های افراطی و دهشت‌گر ثبت شده است و در قضاوت سیاسی و استخباراتی به عنوان یک نظام شراکتی با پروژه‌های استخباراتی قدرت‌های بزرگ معرفی شده که حاضر است در برابر پول حتی عزت و نوامیس ملی مردمش را بر سر بازار بگذارد.
داستان ایمل کانسی هنوز فراموش مردم پاکستان نشده است که دستگاه قضایی پاکستان دو دسته آن را تحویل امریکا داد.
ما می‌دانیم که اسلام‌آباد به این سادگی و آسانی دست از سر افغانستان برنمی‌دارد و هدف پاکستان از چهل‌سال به این طرف بسیار روشن و مشخص است که در صورت امکان کمتر از نابودی افغانستان و تحت‌الحمایه قرار دادن آن به چیزی دیگر راضی نیست.
خیلی خوب خواهد بود که اسلام‌آباد البته دقت هم کند که مردم افغانستان و پاکستان از مشترکات فراوان تاریخی و فرهنگی برخوردارند که نظام‌های سیاسی نمی‌توانند مانع این اشتراکات شوند.
این اشتراکات تحت شرایط مختلف تاثیرهای متقابل خواهد داشت که ادامه بی‌ثباتی در افغانستان در نهایت اگر به مرگ و ماتم در افغانستان می‌انجامد، برای پاکستان نیز مالیات سنگین خواهد داشت.
روزی خواهد رسید که گروه‌های دهشت‌گر و تروریست کارآمدی خود را به عنوان ابزار بازی‌های سیاسی از دست بدهند و درست همان وقت این گروه‌ها وسیله نابودی پاکستان را فراهم کنند.
برای اسلام‌آباد بسیار به نفع خواهد بود که با دید همکاری و دوستی متقابل به افغانستان نگریسته و برای تامین ثبات و استقرار صلح در کشور ما با رعایت حسن همکاری داشته باشد.
صلح و امنیت در افغانستان شرایط بالندگی بهتر اقتصادی پاکستان را نیز فراهم خواهد کرد که خواست مردم هر دو کشور می‌باشد.
جان کلام این که پاکستان مداخله‌گر عریان در امور افغانستان بوده است. ادامه این بازی شاید برای کوتاه‌مدت به نفع پاکستان باشد، اما تردیدی نیست که در نهایت منجر به خلق مصیبت کلان برای پاکستان نیز خواهد شد.
عبدالسلام رووفی
