بدقولی کمیسیون؛ ناتوانی یا عدم استقلالیت؟

سرانجام پس از مدت‌ها انتظار، کش‌وقوس‌های دلگیرکننده و قول و قرارهای پی هم، حوا علم نورستانی؛ رییس کمیسیون انتخابات دیروز اعلام کرد که نتایج ابتدایی انتخابات ریاست جمهوری در تاریخ 23 ماه عقرب همگانی می‌گردد.

این تاخیر نزدیک به سه هفته‌یی در اعلان نتایج ابتدایی، ناشی از حجم کاری در راستای شفاف‌سازی آرای کاندیدان گفته شده است که با توجه به سابقه تاثربرانگیز کمیسیون، هنوز هم نمی‌شود به درستی به قول و قرار این کمیسیون اعتماد کرد.

در سال‌های اخیر متاسفانه بسیاری از نهادهای ملی به‌جای کسب تجارب و ارتقای ظرفیت به‌منظور ارایۀ خدمات معیاری و قابل انتظار برای مردم، مراحل فروپاشی را تجربه می‌کنند که از آن جمله می‌توان به کمیسیون انتخابات و پارلمان فعلی اشاره کرد.

کمیسیون انتخابات یک نهاد قدرتمند ملی است که هیات رهبری و کارگزاران آن با معاش بسیار بلند از حد معمول برگزیده می‌شوند تا بتوانند فارغ از نگرانی‌های مالی، یک فرایند سرنوشت‌ساز ملی به‌نام انتخابات را مدیریت و رهبری کنند و از این طریق سهم ارزنده و سازنده خود را در راستای تعیین سرنوشت سیاسی افغانستان انجام دهند. اما متاسفانه تا حالا چنین نشده و آنچه را این کمیسیون انجام داده، بیشترینه موجب خلق بحران‌های سنگین و پرهزینه برای مردم و افغانستان گردیده است.

هیات رهبری قبلی کمیسیون که اغلب آن‌ها اکنون در زندان به‌سر می‌برند، فرایند انتخابات پارلمانی کشور را به یک فاجعه ملی تبدیل کردند که این فاجعه به عنوان یک مصیبت گسترده از یک‌سو منجر به شکستن باورهای مردم نسبت به انتخابات گردید و از سوی دیگر کسانی وارد صحن پارلمان گردیدند که اغلب در اثر رشوت و معامله درج فهرست نمایندگان انتخابی مردم گردیدند.

ظاهرا دیده می‌شود که هیات رهبری فعلی کمیسیون نیز از فضای ارایه خدمات تعهدشده بیرون شده‌اند و دل در هوای جاهای نامعلوم بسته‌اند و با یک روند ملی که حیات پنج‌ساله سیاسی یک کشور را تعیین می‌کند، برخورد طفلانه می‌کنند تا اگر بتوانند مهر مادران سیاسی را برانگیزند.

چنان می‌نماید که هیات رهبری کمیسیون انتخابات، متاسفانه از درک این واقعیت عاجزند که برخورد طفلانه با یک پروسۀ سرنوشت‌ساز ملی نه تنها که افغانستان را در کام بحران فرو خواهد برد؛ بل سرنوشت هیات رهبری کمیسیون را نیز با موجی از نفرت و انزجار ملی و در نهایت با پشت میله‌های زندان گره خواهد زد که در آن صورت نام و نشان آن‌ها برای همیشه به‌عنوان خاینان ملی درج تاریخ و خاطرات مردم خواهد گردید.

بهانه‌هایی که کمیسیون انتخابات برای کم‌کاری و یا ضعف کاری خود ارایه می‌کند، با هیچ دلیل و منطق قابل توجیه و حمایت نیست. هیات رهبری کمیسیون در پروسه گزینش کارمندان و تعریف ظرفیت تشکیلاتی خود کاملا دست باز داشته است و منابع قابل توجه مالی نیز در اختیار این کمیسیون قرار گرفته تا بتواند فارغ از نگرانی به انجام وظایف تعریف‌شده مبادرت ورزند، اما این‌که تا حالا صدها مشکلات و موانع در انجام کارهای کمیسیون سر بر آورده است، در واقع بیان روشن فقدان صلاحیت کاری و مدیریتی در هیات رهبری کمیسیون می‌باشد که به‌هیچ عنوان نمی‌تواند برای افکار عامه قابل قبول باشد.

هیات رهبری کمیسیون باید به این واقعیت دقت داشته باشد که آنچه را هیات رهبری قبلی از آدرس این نهاد ملی به انجام رسانید، یک خیانت بزرگ ملی بود که امروز اساس فروپاشی باورهای مردم نسبت به انتخابات و نهادهای انتخاباتی قرار گرفته است.

از همین رو هرگاه هیات رهبری موجود نتواند وظایف تعریف‌شده را براساس میعاد مشخص زمانی انجام دهد و یا هرگونه تاخیر را  بدون ارایه دلایل قناعت‌بخش به تصیم نهایی بدل نماید، بدون هیچ شک و تردید، مصیبتی را تکرار خواهند کرد که هیات رهبری قبلی این کمیسیون از خود به‌جا گذاشته‌اند.

توقع می‌رود هیات رهبری و مدیران ارشد کمیسیون انتخابات با درک حساسیت اوضاع سیاسی به اقداماتی مبادرت نورزند که حاصل آن سبب فروپاشی آرزوهای مردم گردیده و خود به‌عنوان عامل این فروپاشی ثبت تاریخ گردد.

هیات رهبری کمیسیون در صورت برخورد با مشکل و موانع سیاسی باید صادقانه با مردم سخن بگویند تا مردم بدانند چه کسانی و چه عواملی بر سر راه خوش‌بختی مردم قرار گرفته است تا در صورت امکان به مقابله با آن مبادرت ورزند.

سرمقاله