اختر سهیل، روزنامه‌نگار
این روزها مردم یک‌بار دیگر در «شوک» انتخابات ریاست‌جمهوری سال2014 رفته‌اند. انتخاباتی که پس از آن انتخابات پارلمانی 28 و 29 میزان تجربه شد و مایه شرم‌ساری حکومت افغانستان گردید.
رهبران حکومت وحدت ملی زمانی که پرونده انتخابات پارلمانی خیلی طول کشید و اعتراضاتی وجود داشت؛ تاکید می‌کردند که انتخابات پارلمانی مایه شرم‌ساری افغانستان است.
بیش از یک‌ماه از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری سال98 گذشته، ولی هنوز خبری از اعلام نتایج ابتدایی و نهایی انتخابات نیست. تاکنون چندبار تقویم انتخابات ریاست‌جمهوری نقض شده؛ در تازه‌ترین مورد قرار شد نتایج ابتدایی در 23ماه جاری (عقرب) اعلام شود و نتایج نهایی در 16برج قوس، اما گزارش‌ها می‌رساند که قرار است برای بار دیگر تقویم انتخابات نقض شود و اعلام ابتدایی در 23 برج جاری هم اعلام نشود.
قرار بود چند روز پیش روند شمارش آرا از سوی کمیسیون انتخابات اعلام شود که با مخالفت تیم انتخاباتی «ثبات و همگرایی» مواجه گردید. برخی از رسانه‌ها گزارش کردند که تکلیف 137هزار رای روشن نیست و روند شمارش آرا آغاز نشده است.
تا این‌جای کار تیم «دولت‌ساز» به رهبری محمداشرف غنی هیچ اعتراضی به کمیسیون انتخابات ندارد، ولی تیم ثبات و همگرایی اعتراض و پرسش‌های زیادی دارد.
پس از برگزاری انتخابات، روزی نیست که این تیم علیه کمیسیون، نشست خبری دایر نکند یا از رهبری کمیسیون انتقاد ننماید. با توجه به این اعتراضات، وضعیت دقیقا چیزی شبیه انتخابات ریاست‌جمهوری سال2014 شده که در نهایت حکومت وحدت ملی با حضور آقایان غنی و عبدالله روی کار آمد. در انتخابات2014 هم عبدالله و غنی دو نامزد پیشتاز بودند.
پرسش پیش‌آمده اکنون این است که آیا عبدالله از انتخابات ریاست‌جمهوری2014 درس عبرت گرفته یا نه؟
در انتخابات2014 و در چند سال پسین، متحدان انتخاباتی آقای عبدالله مدام می‌گفتند که عبدالله در انتخابات2014 بیشتر از آقای غنی رای آورده و پیروز انتخابات بود. عطامحمد نور؛ رییس اجرایی جمعیت اسلامی، پیوسته چنین گفته است. باری داکتر عبدالله نیز در گفتگو با طلوع نیوز گفت که پیروز انتخابات 2014 بوده است.
از اعتراض‌های عبدالله در تیم انتخاباتی ثبات و همگرایی برمی‌آید که از انتخابات ریاست‌جمهوری2014 درس عبرت گرفته است. عبدالله در پنج‌سال اخیر مدام از متحدان خود کنایه شنیده که ناتوان است و ضعف سیاسی دارد.
به باور نگارنده، اکنون عبدالله دریافته که کمیسیون انتخابات به سود او «سوت» نمی‌زند، حتی اگر وی پیروز انتخابات باشد و بیشتر از آقای غنی در انتخابات98 رای آورده باشد.
هرچند رهبری کمیسیون انتخابات می‌گوید: طرف‌دار هیچ جناح انتخاباتی نیست و استقلال عمل دارد؛ ولی تیم آقای عبدالله همچنان به کمیسیون انتخابات بدبین است. روایت آقای عبدالله این است که تیم دولت‌ساز در تبانی با کمیسیون انتخابات دست به تقلبات گسترده زده است.
یک باور این است که شاید عبدالله با اعتراضاتش میخواهد جلو فیصله کمیسیون انتخابات را بگیرد که از نظر وی به سود آقای غنی خواهد بود. شاید هم میخواهد انتخابات ریاست‌جمهوری را بحرانی سازد تا یک حکومت «توافقی» میان او و غنی شکل بگیرد.
عبدالله بد‌ش نمی‌آید که چنین حکومتی بار دیگر روی کار آید. تجربه نشان داده که حکومت توافقی اصلا کارساز نیست و محکوم به شکست و ناکامی است.
ممکن است حلقاتی که با برگزاری انتخابات مخالفت می‌کردند، از بحرانی‌شدن انتخابات استقبال کنند و آقای عبدالله را به نوعی حمایت کنند.
حامد کرزی، رییس‌جمهور پیشین کشور از جمله کسانی بود که برگزاری انتخابات را دسیسه می‌دانست. البته ناگفته نباید گذاشت که برخی از کشور‌های منطقه هم علاقه‌مند هستند که انتخابات98 بحرانی شود.
یک احتمال یا سناریو این است که انتخابات بحرانی شود و زمینه روی کارآمدن یک حکومت توافقی یا حکومت «موقت» فراهم شود. فراموش نکنیم که حکومت موقت طرف‌داران زیادی در افغانستان دارد. پیش از برگزاری انتخابات و در ایامی که مذاکرات صلح میان امریکا و طالبان جریان داشت، بحث شکل‌گیری حکومت موقت زیاد مطرح بود. گفته می‌شد که افزون بر طالبان، امریکا هم خواهان چنین حکومتی است.
رییس‌جمهور غنی اما پیوسته تاکید می‌کرد که طرح حکومت موقت در بیرون از افغانستان ریخته می‌شود و پاسخ‌گو نیست. رییس‌جمهور غنی وقتی روی برگزاری انتخابات و حفظ نظام جمهوریت پافشاری می‌کرد دقیقا حکومت موقت را هم رد می‌کرد.
موضع آقای غنی پیش از انتخابات این بود که نتیجه انتخابات باید یک حکومت منتخب و قوی باشد تا روند مصالحه با گروه طالبان را رهبری کند. حالا اگر رییس‌جمهور غنی همچنان روی موضع خود تاکید کند و عبدالله هم کوتاه نیاید، بدیهی‌ست که نتایج انتخابات عملا بحرانی می‌شود.
گلمر جان همیشه قر گفته گلمر جان ی نه منی هههههههههه