گزنه/ مهدی ثاقب
یکی از خوشبختی‌های ما این است که همیشه در صدر جدول ایستاده‌ایم، مقام اول در فساد اداری، مقام اول در جنگ‌های مشت و لگد، مقام اول در بوتل‌پرانی پارلمانی، مقام اول در فقر و بیکاری، مقام اول در درگیری‌های و یخن پاره کردن‌های فیس‌بوکی و همچنین مقام اول در آلودگی هوا.
خارجی‌ها و در مجموع کشورهای جهان هرچه زور می‌زنند که به ما برسند، نمی‌رسند. طبعاً داشتن این موفقیت‌ها شگردهای خاص خود را به همراه دارد که نزد خود ما به‌عنوان سرّی محرمانه مخفی باقی خواهد ماند.
موضوعی که می‌خواهم در اینجا بگویم این است که افزون بر موارد یادشده، ما در عرصه نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری نیز مقام اول را کسب کردیم؛ مثلاً شما توجه کنید که در امریکا بعد از دو ساعت و چهل دقیقه و دوازده ثانیه اعلام می‌کنند که مستر جان یا همان جان‌آغا از حزب جمهوری‌خواه رییس‌جمهور شده است یا در یکی از کشورهای اروپایی هنوز مردم چای صبح را نخورده اعلام می‌کنند که مستر دیل یا همان دل‌آغا از حزب کارگر رییس‌جمهور شده و چهار ثانیه بعد به کارش مشغول می‌شود.
این موضوعات برای سیاست داخلی کشورمان اصلاً جواب نمی‌دهد؛ یعنی جذابیتی ندارد، وقتی شما این موضوع را به یک وکیل پارلمان افغانستان بگویید، اول می‌خندد بعد چشمانش را سه برابر کلان می‌کند و می‌گوید: «ریشخندی نکو، مگر این چیز امکان دارد؟»
من هم با گفته وکیل محترم موافقم؛ اگر انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان در سه ساعت نه؛ سه روز هم نه، سه هفته هم نه، حتی اگر در سه ماه نتایجش معلوم شود جذابیت خاصی تولید نمی‌کند؛ انتخابات باید هیجان داشته باشد؛ برای این هیجان لازم است حداقل نصف سال را همه به سروکله یکدیگر بزنند تا تازه مشخص شود در افغانستان قرار است کسی به‌عنوان رییس‌جمهور انتخاب شود که در سابق به آن می‌گفتند پادشاه گردشی.
بنابراین این گردش حداقل زمانش یک‌بار زمین به گرد خورشید بچرخد و خورشید هم بی‌تعارف یک‌بار به دور کمیسیون مستقل انتخابات بچرخد.
تأخیر در نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان خوبی‌هایی دارد، مثلاً ما می‌توانیم میخ دموکراسی را در کشورمان محکم‌تر بکوبیم که مثلاً به سومالیا نرود یا در جریان نتایج انتخابات به فحش دادن علیه یکدیگر بپردازیم تا خصوصیات آزادی بیان را در افغانستان بهتر بتوانیم تمثیل کنیم.
از سوی دیگر با ایجاد مظاهرات شش‌نفره و بعداً فوتوشاپ آن به مظاهرات شصت‌هزار نفره ثابت کنیم که ما در عرصه تکنالوژی و رابطه آن با دموکراسی موفق بوده‌ایم؛ در کنار همه این‌ها نامزدان هم هم‌زمان رییس‌جمهور و رییس اجرائیه با معاونان‌شان هستند و هم به‌صورت کاملاً خونسردانه به وظایف‌شان تا دو سال دیگر در جریان این تأخیر ادامه می‌دهند و شما کاملاً مشاهده می‌فرمایید که کشورهای دیگر قادر به این‌گونه موفقیت‌ها نیستند.
حوا علم نورستانی، رییس کمیسیون مستقل انتخابات در مراسم شورباخوری کمیسیون در جمع معترضان گفته است که ما نسبت به کمیسیون‌های گذشته بهترین هستیم؛ یعنی اینکه کمیسیون‌های دیگر در شش ماه نتایج را اعلام نکرد؛ اما ما با قوت الهی و درک ملت شریف افغانستان نتایج را در یک سال هم اعلام نکردیم.
خانم نورستانی که اعصابش در این روزها سر کارمندانش بر سر بازی لدو خراب شده است با عصبانیت کامل رو به عبدالرحمان ننگ کرده است که نباید کاسه صبر مردم لبریز شود؛ آقای ننگ هم رو به مولانا عبدالله از شاعران سده هفتم هجری گفته است که نباید دیگ صبر مردم لبریز شود. مولانا عبدالله هم به‌صورت فوری به عبدالله عبدالله تماس گرفته و گفته که ما نیاز به چند دیگ بزرگ برای صبر مردم داریم و طبعاً عبدالله عبدالله با اینکه مخالف با اشرف غنی در مورد استراتژی نقش چپلک در روابط خارجی بوده است بازهم از او تقاضای صد عدد دیگ از کود ۹۱ شده است.
در مجموع ما دستاوردهای خوبی در عرصه انتخابات داریم، همه‌چیز کاملاً آرام است، رییس‌جمهور وجود دارد، رییس اجرائیه به رسمیت شناخته می‌شود، امریکایی‌ها در حاشیه تمام این حرف‌ها با طالبان در مورد بازی موش و پشک بحث‌های همه‌جانبه دارند، کمیسیون انتخابات نیز با تمام تلاش کوشش می‌کند ریکارد بهترین انتخابات جهان را حفظ کند و مردم افغانستان نیز همچنان به پیروی از خصوصیات اخلاقی حضرت ایوب تا یک دهه دیگر صبر می‌کنند.
