در سوگ یک مرد

احمدضیا شریفی، بانی نشرکمپیوتری در افغانستان

گل احمد یما

روز ۲۹عقرب ۱۳۹۹، پنجاهمین سال تولد مردی‌ست که در قلب کسانی جای داشت که او را از نزدیک می‌شناختند و با او در رابطه بودند. او دوست فقرا، غم‌دیدگان، محتاجان و مظلومان بود. به فراگیری دانش و یادگیری اصول کار و فهم هنر و شعر از عمق وجود می‌پرداخت. سال‌ها با نشرات کمپیوتری ارتباط داشت و اولین کسی بود که در کابل نخستین نشریه با تکنالوژی جدید کمپیوتری را رایج ساخت. در حقیقت احمدضیا شریفی بانی نشر کمپیوتری درافغانستان است.

متاسفانه این انسان مبتکر قبل از اینکه پنجاهمین سالگرد خجستۀ خود را ببیند، شب جمعه، ۲۰عقرب۱۳۹۹ در شفاخانۀ علی‌آباد (بخش آی‌ام‌سی) یا شفاخانه فرانسوی‌ها ساعت ۸شب داعی اجل را لبیک گفت و به اثر مبتلا به کووید۱۹ درگذشت.

 روز جمعه ۲۳عقرب ساعت ده قبل از ظهر در تپۀ کارته نو در حالی که جمعی از دوستان و اهل علم و خانقاه و عالمان دین حاضر بودند بعد از ادای نماز جنازه محترمانه به خاک سپرده شد و به نمایندگی از علما و خانقاهیان و اهالی مساجد و خانواده و دوستان تعدادی دربارۀ شخصیت عالی‌مقام وی سخنرانی کردند.

چنان که در روز جنازه، سخنرانان گفتند مرحوم احمدضیا شریفی انسان آگاه، راستکار و وطن‌دوست بود. در خانه او را دوست داشتند. قوم و خویش نزدیک و دور همه از خوبی‌های او یاد می‌کنند. همسایه‌ها از او خاطره‌های نیک دارند. کسانی که در هجرت با او بودند، او را یار هجرت خوانده‌اند.

خواندن نماز در مسجد و ادای نماز تهجد از جوانی شیوۀ عبادت همیشگی‌اش بود. اشتراک در حلقات تفسیر و حدیث در مساجد وی را لذت خاص می‌داد. دادن زکات و خیرات را هیچ‌گاه فراموش نمی‌کرد. کسی از او سخن زشت نشنیده بود.

در موقع کمک به دوستان خطر را نمی‌شناخت. چه خطر طبیعی چه هم خطر سیاسی یا اجتماعی. در راه دوستان به صورت فدایی ایستاده می‌شد و هر نوع فعالیت و کمکی که ممکن بود و در توانش می‌بود، دریغ نمی‌ورزید. او واقعا جوان‌مرد بود و خاص برای رضای خدا در روزهای دشوار با دوستان و هم‌نوعان دستگیری می‌کرد.

عشق به خدا او را به سوی خانقاه می‌کشاند. محافل ذکر وی را به متصوفه و عرفا نزدیک می‌ساخت. او با آن‌ها رابطۀ بسیار نزدیک داشت. حلقات ذکر در شاه دوشمشیره و شهدا او را می‌شناختند.

شعر و ادب او را به سوی خود می‌کشاند. مولانا و حافظ را زیاد دوست داشت. با شعرا و نویسندگان معاصر شناخت داشت. با مدیران نشریات و همکاران قلمی از نزدیک معرفی بود. بسیاری از اوقات دربارۀ بهبود کارهای‌شان پیشنهادهایی می‌داد که عملی کردن آن برای ترقی و پیشرفت‌شان مفید تمام بود.

صداقت کاری، تسلط وی بر قوانین و مطالعات وی در دانش اداره او را موفق ساخته بود تا رابطۀ موسسه‌یی را که در آن کار می‌کرد با موسسات دیگر حسنه بسازد. در داخل موسسه از حقوق و امتیازات همکاران خود دفاع نماید و سیر فعالیت‌های مسلکی موسسه را سرعت بخشد. در نتیجه کار وی تحرک لازم را در موسساتی که کار می‌کرد، بار می‌آورد. گاهی دفاع از حقوق کارمندان در برخی از موسسات میان او و رهبری اختلاف به وجود می‌آورد که در نهایت حقانیت نظریات نیک‌اندیشانۀ او به نفع کارمندان و موسسه درموسسه به ثبات می‌رسید.

سفرهای کاری و ملاقات‌های خارجی مهم که معمولا او انجام داده با نتایج موفقیت‌آمیز همراه بوده است. برخی از این سفرها جهت مقدمه‌چینی برای قراردادها یا عقد قراردادها یا خریداری‌های مهم بوده که هرکدام با درنظر داشت صداقت و منافع ملی کشورانجام شده است.

نظریه دربارۀ اصلاحات در ادارۀ عامه خواه در ریاست جمهوری ‌خواه در وزارت خارجه چیزیست که بسیاری از کارمندان فاقد آن می‌باشند، اما احمدضیا شریفی با شوق و ذوقی که به کار داشت همیشه برای مشکلات راه‌های حل منطقی جستجو می‌کرد و با مسوولان به صورت واضح درمیان می‌گذاشت. این نظریات معمولا ابتکاری و در صورتی که عملی می‌شدند، مثمر ثمر می‌بود.

مطالعات وی در زمینۀ حقوق سیاسی و روابط بین‌الدول و مخصوصا تاریخ خط دیورند که موضوع پایان‌نامۀ دورۀ لیسانس وی بود، او را از حیث نظری کمک کرده بود تا تاریخ معاصر کشور را از جنبۀ سیاسی عمیق‌تر تحلیل کند و در مناسبات بین‌المللی و تشریفات امور خارجی باریکی‌های کاری را متوجه شود. او برای همکاران و مسوولان سیاست خارجی و روابط بین‌المللی مشوره‌های لازم در مواقع حساس تصمیم‌گیری مقامات دولتی ارایه نماید. کار وی در پست‌های مختلف وزارت امور خارجه و ادارۀ امور ریاست‌جمهوری به‌خصوص به حیث عضو ریاست تشریفات وزارت امور خارجه و معاون روابط بین‌المللی ادارۀ امور ریاست‌جمهوری در خور ستایش است.

او همواره با دانش حقوقی و فهم تجربی سیاست خارجی و دیپلوماسی که داشت، با در نظر داشت منافع ملی افغانستان، وظایف خود را در تنظیم امور محوله به صورت شایسته انجام می‌داد.

در افغانستان نشرات کمپیوتری برای نخستین بار به وسیلۀ احمدضیا شریفی مسوول خدمات کمپیوتری بنیاد فرهنگی و تعاون اجتماعی امام محمد غزالی در این موسسسۀ غیرانتفاعی و خیریه در کابل به نشر رسید. تا آن زمان در کابل موسسات طباعتی با نشرات کمپیوتری آشنا نبودند. تجاربی که احمدضیا شریفی در دوران مهاجرت در پشاور پاکستان کسب کرده بود. او را قادر ساخت که افتخار نخستین کار کمپیوتری را در افغانستان در بنیاد امام غزالی به خود اختصاص بدهد. در سال ۱۳۷۲ نخستین‌بار خدمات و رفاه عامه، صدای زمان و برخی از نشرات دیگر توسط مرحوم شریفی در کابل کمپوز و نشر گردید.

 تا آن زمان نشریه‌ها اعم از مجلات و جراید و روزنامه‌ها به شکل تایپی یا قلمی نوشته می‌شد و به صورت عکسی در می‌آمد و آفسیت می‌شد یا به شیوۀ حروفی طبع می‌گردید.

دکلمۀ شعر و داستان هنری بود که احمدضیا شریفی نخستین‌بار در هنر و ادبیات رادیو افغانستان آن را به تجربه گرفت و مورد استقبال شنوندگان واقع شد، طوری که آواز و کارش رضایت مسوولان ادارۀ هنر و ادبیات رادیو افغانستان را فراهم آورده بود. او به حیث پردیوسر و نویسندۀ چند برنامۀ ادبی رادیو افغانستان کارهای بسیار پرارزش از طریق نشرات رادیو انجام داده است.

نوشته‌های وی بیشتر سیاسی و اجتماعی بود و در عین زمان رنگ ادبی داشت. او باری نوشتۀ سیاسی را زیر عنوان کجا دانند حال ما سبک‌باران منزل‌ها که مصراعی از حافظ است، نشر کرده بود که بسیار مورد استقبال قرار گرفت.

او به تحصیل علاقۀ فراوان داشت. زیاد مطالعه می‌کرد. می‌خواست همیشه با دانش نو مجهز باشد. او لیسۀ مسلکی تجارت را خوانده بود. تحصیلات دورۀ لیسانس را در بخش شبانۀ پوهنتون کابل به درجۀ اعلی به پایان رساند. به صورت آنلاین از مالیزیا ماستری گرفت. او برای دریافت ماستری دوم بار دیگر امسال در پروگرام ماستری ابن‌سینا در بخش روابط بین‌الملل ثبت نام کرد که سمستر اول را با نمرات بلند به پایان رساند، اما مرگ نابه‌هنگام مجال دوام تحصیل دورۀ ماستری دوم را به وی نداد.