سید اصغر اشراق
روزنامه راه مدنیت از ابتدا منش منتقدانۀ روزنامه‌نگاری را در دستور کار داشته است؛ چراکه به آن گفتۀ فیلسوفانه اعتقاد دارد که اساسی‌ترین کار، نقد بی‌رحمانۀ همه چیز است.
این نکته، به‌خصوص در کشورهای رو به توسعه که امکان فساد و بی‌مسوولیتی بیشتر است، ضروری‌تر به نظر می‌رسد. هم نهادهای دولتی مثل قوای اجراییه، قضاییه و مقننه، و هم نهادهای مدنی، نهادهای خصوصی و حتا نهادهای بین‌المللی درگیر، بدون نظارت مطبوعات، به راحتی میتوانند وارد تباهی و هیچ اگر نه، خستگی و سمبل‌کاری شوند.
انتقادات نویسندگانی که هر از چند نسبت به چهره‌های سیاسی و نهادهای دولتی در این روزنامه نشر میشود از همین قبیل است. با این‌که تلاش عمومی ما اصلاح و ایجاد روحیۀ همکاری و حمایت از نهاد جوان‌محور دولت است، با این حال، هیچ‌گاه در قبال مردم، حقوق اساسی آن‌ها و دولت که امانت آن‌هاست و نیز بیت‌المال اغماض نداشته‌ایم.
نقدی که بر یکی از چهره‌های سیاسی جوان کشور آقای وحید عمر، منتشر شده نیز هیچ‌گونه جنبۀ شخصی نداشته و متوجه شخصیت وی نیست. و اگر وی در دولت وظیفه نمی‌داشت، چنین نقدی هم متوجه او نمی‌شد.
نقد ما به نهادی است که مسوولیت رفع مشکلات و در روزهای اخیر به‌طور خاص بحران رو به فاجعۀ کرونا را دارد. این بحران و از این گونه بحران‌ها بدون همکاری همۀ ما و اصلاح توامان روش‌های‌مان میسر نیست. هر نقدی در این مسیر نیز صورتی عمومی دارد و سازنده است.
آقای عمر، یکی از چهره‌های نسل جدید کشور است که به‌رغم جوانی در سخنگویی رییس‌جمهور، سفارت افغانستان و بعد مشاوریت استراتژیک لیاقت‌اش را اثبات کرده و مثل همۀ جوانان برومند دیگر این سرزمین، شایستۀ تحسین و حمایت است. طبعا در بخش ارتباط عامه و آگاهی‌دهی کمیتۀ دولتی ارتباط عامه جهت وقایه و جلوگیری از شیوع ویروس کرونا، کار خود را به درستی انجام خواهد داد، ولی در آغازین روزها طبیعی است که مشکلاتی هم وجود دارد.
بداندیشی گروهی فرصت‌طلب که در صنف روزنامه‌نگار وارد شده و هم قصد تخریب هم‌صنفان خود و هم قصد ماهی‌گرفتن از هر آب گل‌آلودی دارند، در رابطۀ نیک ما با این نخبگان خللی وارد نمی‌کند. این زشت‌ترین نوع کار صنفی است که پس از انتقاد یک رسانه، اعضای رسانه‌یی دیگر با چاپلوسی برای خود کلاهی از این نمد ببافند.
دولت و اعضای دولت، جواب‌گوی به مردم و مسوول‌اند و جای بسا خوشحالی است که نسل جوان مسوولان ما، نه‌تنها از این نقدها آزرده نمی‌شوند که با صراحت و شفافیت میتوانند پاسخ بگویند.
ما با هیچ مسوولی نه قهر شخصی و نه آشتی شخصی داریم، سیاه‌شان سیاه و سفیدشان را سفید می‌نماییم.
به امید پیروزی دولت و مردم افغانستان بر کرونا.
از آن‌جایی که یکی از خوانندگان روزنامه راه‌مدنیت هستم، همیشه از نسل‌جوان و رویکرد جوان‌محور حمایت کرده است و آقای وحید عمر نیز جوان با استعداد و موفق استند، امیدواریم راه‌مدنیت در گستره‌ی آزادی و بیان حقایق و گزارش رویدادها مثل همیشه دقت را به خرچ دهد. و آقای عمر هم نقدپذیرتر وشکیباتر شوند.
زنده باد آزادی!
نوشته قبلی را در راه مدنیت در مورد محترم وحید عمر خواندم جالب بود اما قابل شکایت به مراجع رسیدگی به تخلفات رسانه یی نبود. مشاورین آقای عمر برایش مشورت درست نداده بود. یک سیاست مرد هیچ گاهی از رسانه که چشم گوش سیاست مداران اند شکایت نمی کند بلکه آنان را تشویق به نقد و برجسته سازی خلاهایش میکند. جمال ناصر در مورد هیکل گفته بود که هیکل به من نیاز ندارد من به او نیاز دارم. این نوشته را وقتی در راه مدنیت خواندم به پختگی روزنامه نگاری در افغانستان پی بردم. جای خوشی است رسانه های میتوانند بدون سود و ضرر شخصی سیاست را با رویکرد مردمی نقد میکنند. روزنامه جای پاسخگویی به شبهات است که در دنیای سیاست ایجاد میشود.
متاسفانه سیاسیون ما با چیزی بنام تفکر انتقادی در افغانستان آشنا نیستند. از همین رو نقد سازنده هم برای بسیاری قابل تحمل نیست. در این راستا جنگ سالارها از همه بدتر هستند. ولی آنچه مهم است، ادامه کار شما با رویکرد منتقدانه است.