باران‌های شدید و جاری‌شدن سیلاب در ولایت‌های پروان، کاپیسا و پنجشیر به هزاران خانواده آسیب زد و صدها تن را به کام مرگ فرو برد.
در پروان خشم طبیعت بی‌سابقه بود و طی چند ساعت، نزدیک به صد تن را بلعید و سرپناه آن‌ها را با خاک یک‌سان کرد.
افزایش بارندگی‌های نابه‌هنگام، یکی از پیامدهای تغییرات اقلیمی عنوان می‌شود که در دو سال اخیر، مردم شاهد افزایش بارندگی‌های شدید در نیمی از ولایت‌های افغانستان بودند. جاری شدن سیلاب خطرات بزرگ انسانی را به همراه دارد، همان‌گونه که در ولایت پروان از یک‌سو فاجعۀ انسانی خلق و از سوی دیگر زیان‌های مالی به کسبه‌کاران و شهروندان این ولایت وارد کرد.
رویداد پروان در کنار آسیب‌های فراوانی که داشت احساس ملی و همدلی مشترک را در میان اقوام مختلف به وجود آورد. هم‌اکنون دیده می‌شود که مردم در دسته‌های مختلف برای یاری رساندن به چاریکاری‌ها می‌شتابند.
مردم با عواطف و مهر انسانی می‌کوشند تا حداقل از درد و اندوه مصیبت‌زدگان بکاهند. هرچند بی‌نظمی‌ها و نارسایی‌هایی از جانب حکومت مرکزی و محلی به عنوان مرجع خدمت‌رسان به آسیب‌زدگان وجود دارد، این چالش منجر به خودداری از ابراز همدردی و امدادرسانی شهروندان نشده است و طی یک شبانه‌روز گذشته، شاهد تلاش‌های جدی از سوی مردم برای همدردی و امدادرسانی به آسیب دیدگان پروان بوده‌ایم.
نخستین گروهی که به یاری باشندگان پروان رسید، تیم‌هایی امنیتی از جانب وزارت دفاع ملی بود. نیروهای اردوی ملی با تمام توان و امکاناتی را که در اختیار داشتند، برای کمک‌رسانی به این مردم آمدند.
یک ویدیوی تصویری که صبح امروز در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، نشان می‌دهد که سربازان اردوی ملی شب گذشته (۵ سنبله) مقدار زیادی از برنج و نان خشک را به شکل بسته‌بندی شده برای باشندگان شهرچاریکار توزیع می‌کنند.
در این نوار تصویری دیده می‌شود که شمار زیادی از باشندگان پروانی به شمول کودکان در اطراف سربازان حلقه زده و درحال دریافت موادغذایی هستند. یکی از این سربازان به مردم صدا می‌زند:«همسایه‌هایتان هم بیایند و غذا بگیرند.»
در کابل نیز مهدی مدبر و جواد زابلستانی فعالان مدنی یک روز پس از رویداد پروان، با کارزاری به نام«کوچه به کوچه» به امدادرسانی شتافته‌اند.
آن‌ها در صفحۀ فیس‌بوک خود خبر داده‌اند که فردا جمعه (۷ سنبله) از طریق این کارزار برای صد خانواده آسیب‌دیده پروان کمک صورت خواهد گرفت که این کمک‌ها شامل آب آشامیدنی، غذای گرم و نان خشک می‌شود.
حسین موسوی یکی از فعالان شبکه‌های اجتماعی در توییتر خود نوشته که در این وضعیت بحرانی، باشندگان پروان به همکاری و پشتیبانی جمعی نیاز دارند.
او افزود نباید مردم آسیب‌دیده را در انتظار کمک‌های دولت و نهادهای بین‌المللی گذاشت و نیاز است تا همه‌گان کمک و همکاری کنند.
فرهاد دریا هنرمند کشور وهمسرش سلطانه با ایجاد آدرس مشخص در شبکه‌های اجتماعی برای همدلی و یاری‌رساندن به آسیب‌دیدگان پروان تلاش دارند تا کمک‌های مهاجران افغان در کشورهای خارج را برای ولایت پروان جلب کنند.
حشمت رادفر یکی از فعالان رسانه‌یی در صفحۀ رسمی فیس‌بوک خود نوشته که تاکنون کمیته‌ها و گروه‌های متعددی در شبکه‌های اجتماعی به منظور جمع‌آوری کمک به آسیب‌دیدگان پروان ایجاد شده است و هدف اساسی این همکاری‌ها کمک‌رساندن به افراد نیازمند می‌باشد.«ما به هیچ صورت در صدد استفادۀ سیاسی یا شخصی از درد و رنج و بی‌پناهی مردم نیستیم. اما ضروری به نظر می‌رسد که مرجع واحد و قابل اعتمادی برای تمامی جوانب در محل واقعه ایجاد شود که تاکنون به دلیل گستردگی فاجعه و سراسیمه‌گی ناشی از وضعیت دشوار پیش آمده، چنین فرصت و امکانی به وجود نیامده.»
او در ادامه نوشت از مسوولان محلی و مرکزی انتظار می‌رود تا در همسویی با نهادهای مستقل خیریه و امدادرسان، کمک‌رسانی را در اسرع وقت ایجاد کنند تا از یک طرف از حیف‌ومیل کمک‌ها جلوگیری شود و از طرف دیگر، نیازسنجی منظم در پیوند به توزیع عادلانه و موثر این کمک‌ها صورت گیرد.
حسیبا عفت، فعال اجتماعی ولایت پروان، در مصاحبه‌یی به روزنامه راه مدنیت گفت: با این‌که سطح کمک‌ها به نیازمندان پروان زیاد است اما مدیریت درست کاری و مکانیزم مشخص برای توزیع این کمک‌ها وجود ندارد.
او تصریح کرد هم‌اکنون هرکس به توان خود می‌خواهد تا کمک‌هایی را جمع‌آوری کند و امروز شاهد این مساله بودم که تیم‌های مختلفی از جوانان در کوچه‌های شهرچاریکار به خانه‌های آسیب‌دیدگان کمک‌رسانی می‌کردند.
به گفته‌ی حسیبا عفت، هنوز معلوم نیست که تمامی آسیب‌دیدگان از این کمک‌ها مستفید می‌شوند یاخیر اما نیاز است تا مسوولان محلی و مرکزی در این زمینه توجه لازم را به خرج دهند.
در یک شبانه‌روز گذشته، شمار زیادی از نهادهای خیریه، بازرگانان و مجموعی از باشندگان ولایات نزدیک به پروان، کمک‌های اولیه را در اختیار باشندگان ولایت پروان قرار دادند.
