جشنواره فلم ملی لاجورد قرار است از طرف نهاد دولتی افغان فلم در تاریخ اول تا ده قوس سال جاری برگزار شود. اما راجع به اهمیت جشنواره‌ها در اعتلای سینمای یک کشور، شاید برای یک فرد عادی جامعه اینکه یک فلم در تلویزیون و شبکه‌های پرمخاطب کشور پخش شود خیلی ارزشمندتر از این باشد که در یک جشنواره کوچک و از یک کشور کوچک جایزه بگیرد، ولی برای یک فلم‌ساز قضیه بر عکس است.
این رقابت است که همیشه نیروی محرکه در انسان به‌وجود می‌آورد تا خود را بسازد و پیشرفت کند. این خوی رقابتی در اقتصاد، بازار، ورزش، جام‌ها، لیگ‌ها و در جشنواره‌ها هستند که باعث پویایی، نشاط و جنب و جوش در میان فعالان این عرصه‌ها می‌شوند.
از طرف دیگر سینما در حال حاضر هنوز در کشور ما به‌حیث یک صنعت نیامده، حتی می‌توان گفت که تقریبا سینمایی وجود ندارد. سینمای واقعی که نمایش فلم همیشگی داشته باشد تا بیننده پول پرداخت کند، تولید فلم‌ساز داخلی یا خارجی را ببیند، عواید آن در سینما دوباره مصرف شود و این گردش باعث ایجاد چرخه درآمدی گردد. عاملی که باعث دوام و رونق گرفتن سینماگری می‌شود.
جشنواره‌ها از راهکارهایی هستند که می‌توانند تا حدودی گره از مشکل بی‌مخاطبی و نبود سینماهای فعال در افغانستان باز کنند. با افزایش جشنواره‌ها در کشور مسلما سطح کیفی تولیدات سینمایی در کشور بالا می‌رود. هر فلم‌سازی سعی می‌کند تا حد امکان فلم بهتری بسازد و به مردم نشان دهد.
از طرف دیگر این امر شاید باعث شود تا فلم‌سازان کشور کم کم راه خود را به جشنواره‌های درجه یک دنیا باز کنند.
شهرام مُکری یکی از فلم‌سازان بسیار موفق ایران در جشنواره‌های بین‌المللی در حاشیه یکی از دوره‌های جشنواره فلم کوتاه تهران به فلم‌سازان جوان توصیه کرد که (در ابتدای راه برای کسب درآمد، جشنواره‌ها را فراموش نکنند) زیرا با جایزه گرفتن اثر در یک یا چند جشنواره خارجی، تقریبا مقداری از بودجه مصرفی برای فلم برمی‌گردد.
نکته دیگر جنبه تبلیغاتی و فرهنگی فلم‌هاست. می‌توان با سمت و سو دادن به جشنواره‌ها به فلم‌سازان و محتوای تولیدی آن‌ها نیز جهت داد.
با برگزاری پی‌درپی چندین دوره جشنواره با موضوعات صلح، همدیگرپذیری و از این قبیل موضوعات، می‌توان هم آثار و محتوای فلم‌ها را در جهت فرهنگ‌سازی و بالا بردن روحیه مثبت میان مردم ارتقا داد و در همین راستا افکار عامۀ مردم را نیز در درازمدت با مفاهیم یادشده جهت داد؛ زیرا تولیدات بعد از پایان جشنواره از راه‌های مختلف به دست مردم می‌رسد و آن‌ها را تماشا می‌کنند.
البته این نکته را نباید فراموش کرد که بزرگ‌ترین نقطه ضعف برگزاری یک جشنواره قسمت داوری آثار و توزیع جوایز نفرات برتر است. جشنواره‌های معتبر دنیا قسمت زیادی از تلاش خود را صرف به کار گرفتن داورهای خوب از کشور های مختلف با نگاه‌های متفاوت می‌کنند. ارزش جشنواره بیشتر از اینکه در گرو جایزه‌هایش باشد در گرو داوری آثار است.
هر قدر مسایلی همچون نام، روابط و پول در یک جشنواره وارد شود به همان اندازه از اعتبار آن کاسته می‌شود. در پایان کار از مسوولان افغان فلم علاوه بر تشکر به‌خاطر برگزاری این جشنواره خواهشمندم تمرکز خود را روی برگزاری پیاپی چند دوره جشنواره با کیفیت بگذارند.
پیشنهاد دیگر اینکه در ولایات و در حصه‌های مختلف افغانستان به طور مثال مناطق غربی یا مناطقی جنوبی یا مناطق شمالی یا مناطق مرکز و … جشنواره‌های منطقه‌یی برگزار کنند تا باعث علاقمندی و جذب مخاطب همگانی و در نتیجه احیای سینمای افغانستان باشیم.
اگر سینمای کشورهای دیگر این‌قدر فعال هستند، از عوامل آن فستیوال‌های موجود در این کشورهاست. جالب است بدانید در کشورهای همسایه ما بیش از ده‌ها جشنواره کوچک و بزرگ سینمایی و تلویزیونی ملی و بین‌المللی دارند که بعضی از آن‌ها اعتبار جهانی دارند.
