راه مدنیت: وزارت مالیه کشور می‌گوید که بعد از مذاکرات همکارهای توسعه‌‌یی بین افغانستان و آلمان برای سال ۱۳۹۹، دولت فدرال آلمان متعهد شده که ۲۱٫۳میلیارد افغانی معادل ۲۴۰ میلیون یورو برای همکاری مالی و فنی در سال ۱۳۹۹ در افغانستان سرمایه‌گذاری کند.
این وزارت روز دوشنبه ۱۴ میزان با نشر خبرنامهیی نوشته که بودجه مذکور بیشتر توسط وزارت همکاری اقتصادی و توسعه دولت فدرال آلمان به طور مستقیم برای سازمان‌های غیردولتی فراهم شده است.
به نقل از خبرنامه، آلمان همچنین ۱۶میلیارد افغانی برای پروژه‌های تحکیم ثبات و ۱٫۷میلیارد افغانی برای کمک‌های بشردوستانه در سال ۱۳۹۹ به افغانستان کمک می‌کند.
مارتین ییگر، سکرتر دولت در وزارت همکاری اقتصادی و توسعه دولت فدرال آلمان در یک نشست مجازی گفت: «بهبود زندگی مردان و زنان، پسران و دختران افغان هدف مشترک ما است. ما باهم برای ایجاد شغل، مبارزه با گرسنگی و فقر، تقویت نهادهای افغانستان و ایجاد و نگهداری زیرساخت‌ها تلاش می کنیم.»
او افزود که تمرکز همکاری بین دو کشور روی جوامع صلح‌آمیز و فراگیر، آموزش و رشد پایدار برای ایجاد شغل‌های مناسب بوده و مسوولیت ما در قبال جهان از نظر محیط زیست و انرژی پایدار خواهد بود.
این دومین تعهد همکاری مالی بین دولت‌های آلمان و افغانستان در سال جاری است.
عبدالهادی ارغندیوال، سرپرست وزارت مالیه نیز گفت: «آلمان دومین کمک‌کننده مالی بزرگ، نقش اساسی در بازسازی افغانستان در دوران پس از ۲۰۰۱ را داشته است. همکاری افغانستان و آلمان در اجرای برنامه‌های توسعه مشترک و دستاوردهای آن به افغانستان کمک قابل توجهی کرده است.»
آقای ارغندیوال همچنین گفت: «رسیدن به صلح همچنان در اولویت اصلی مردم افغانستان و دولت حاضر است. به لطف فداکاری‌های مردم ما، نیروهای امنیت ملی و دفاعی و شرکای بین‌المللی ما، دولت با اتخاذ تدابیر بی‌نظیر اعتمادسازی نموده و تعهد خود را نسبت به صلح آشکار ساخته است.»
خبر خوبی است که شنیدیم و از کشور آلمان تشکر می کنیم که به فکر ما هستند و به ما کمک می کنند ولی ما نگران هستیم چون کشور ما در دو دهه پسین یکی از بیشترین دریافت کنندگان کمک های جامعه جهانی بوده اما بدبختانه کشور ما یکی از کشور های بوده که کمترین سودی را ازین کمک های سخاوتمندانه جامعه جهانی برده است. کمک‌های جهانی چنان چه درگذشته حیف و میل شده، در موجودیت یک نظام قبیله سالار و مافیایی چه تضمینی وجود دارد که در آینده نیز حیف و میل نشود.
در نبود یک حکومت مشروع و مردم سالار، در نبود یک مدیر مدبر، در نبود مسئولان پاسخگو و در نبود یک سازمان های نظارت کننده قوی همان طوری که در ۱۹ سال گذشته مقدار زیادی از کمک های جامعه جهانی توسط خارجی ها و مقامات فاسد دولتی حیف ومیل شده است. در آینده نیز خواهد شد.
از طرف دیگر نبود درایت و قاطعیت در امر مبارزه با فساد اداری، فساد و اختلاس روز به روز بیشتر شده ، کمک های جهانی چه که مردم را هم سرکیسه کرده اند.
در امتداد دو دهه گذشته با انحراف مسیر جمهوریت به سوی سلطنت نه کرزی اراده قوی برای مبارزه با فساد و اختلاس داشت و نه احمدزی داشت و دارد. دور اول حکومت غنی احمدزی نشان داد که مدیریت بیمار دارد. و او ناتوان از تسلط بر اوضاع از جمله اوضاع اقتصادی کشور است.
و هر دو خان دیپلوم دار در امر مبارزه با فساد ناکام بودند و ضعف های مدیریتی آن ها باعث شده که هم سرمایه های ملی از دست برود و هم کمک های جهانی حیف و میل شود.
اگر این کمک ها درست مدیریت می شد امروز با مشکلات و چالش های مثل امنیت و مصئونیت ، آب و نان ، شغل و سر پناه، دارو و درمان، فقر، رنج ، بی سوادی و ده ها چالش دیگر روبرو نه می بودیم.
چنان چه تا به حال بیش از صد ملیارد دالر کمک های بلاعوض جامعه جهانی حیف و میل شده است. در آینده چه تضمینی وجود دارد که کمک های دیگر مثل کمک آلمان به کشور ما حیف و میل حکومت مافیایی غنی احمدزی و باند های تبهکار وابسته آن نشود ؟!
به نظر من زمانی از منابع و درآمد های ملی و کمک های جهانی بهره خوب گرفته می شود که :
یک : ماهیت نظام تغییر کند تا جمهوریت به معنای واقعی آن تبلور پیدا کند.
دو : نظارت دولت بر امور قوی گردد،
سه : تفکیک قوا به معنای واقعی صورت گیرد.
چهار: اصل پاسخگویی در نظام به صورت جدی مراعات گردد.
پنج : اصل مجازات و مکافات جدی گرفته شود.
اگر این کمک ها مثل گذشته صرف پروژه های شود که بیشتر شکل یک بار مصرف را داشته اند، جز لکه های ننگین خیانت و حیف و میل کمک ها به دامان دولت و جز حسرت آه برای مردم چیز دیگری باقی نخواهد بود.
و اگر اراده قوی برای مبارزه با فساد در حکومت به وجود نیاید اوضاع ازین هم بدتر خواهد شد. من امیدوارم که دولت آلمان بر چگونگی مصرف این کمک ها نظارت قوی داشته باشد. اگر این کمک ها دست دولت مافیایی غنی بیفتد. خیری به مردم نخواهد رسید. چنان چه تا به حال به مردم نرسیده است. و ما شاهد حیف و میل کمک های جهانی در بحران کرونا بودیم. که حتی در بدتر حالت که امید زندگی هم کمتر بود، مافیای دولت از کمک ها دزدیدند و بر سر گورستان مردم برای خود کاخ ها ساختند.