مشکلات و مشقت‌های زندگی در افغانستان بسیار است، اما هستند کسانی که با درآمد کم و پیدا کردن لقمه‌نانی حلال راضی هستند و بزرگ‌ترین آرزوی‌شان صلح و آرامش در کشور است.
کراچی‌وانی یکی از کارهای معمول در افغانستان است، بسیاری مشغول این کار هستند و مخارج زندگی را در می‌آورند، برخی از کراچی به عنوان وسیله نقلیه استفاده می‌کنند و بار را از جایی به جا دیگر انتقال می‌دهند و از این طریق گذران زندگی می‌کنند.
برخی دیگر از کراچی به عنوان دکان‌های سیار استفاده کرده و برخی با استفاده از کراچی وسایل کهنه مردم را خریداری می‌کنند و دوباره به فروش می‌رسانند.
کراچی‌وانی شغل سخت و مشقت‌باری است که با زور بازو می‌توان از آن کسب درآمد کرد. عده‌یی در روزهای تابستان که حرارت و گرمای هوا گشت‌وگذار را دشوار می‌کند، کوچه به کوچه به دنبال آهن‌های کهنه می‌گردند تا آن‌ها را خریده و با فروش دوباره، هزینه زندگی را تامین کنند.
عبدالله یکی از کراچی‌وان‌هایی است که روزها تا شام در کوچه‌های کابل پشت دروازه‌های مردم آهن کهنه می‌خرد.
وی که از رهگذر همین درآمد، نان‌آور یک خانواده شش‌نفره است، می‌گوید: هشت سال می‌شود به این کار مشغول است، گاهی حتا آهن کهنه هم پیدا نشده و دست خالی برمی‌گردد، اما از درآمد همین کراچی خرج خانه خود تامین می کند.
عبدالله افزود: از فروش هر سیر آهن کهنه 5 الی 10 افغانی فایده میبرد، اما در این اواخر وضعیت کار بسیار خراب شده است.
خرید آهن کهنه از پشت کوچه‌‌ها فقط یک بخش کار است، کراچی‌وان‌ها آهن کهنه را به جای مخصوص و بزرگی مثل یک سرای می‌برند و به فروش می‌رسانند.
مهدی 15 سال است که در یکی از نقاط کابل دکان آهن‌کهنه‌فروشی دارد. او می‌گوید: بعد از جمع‌آوری آهن‌های کهنه آن‌ها را به شرکت‌های ذوب آهن که واقع در پلِ‌چرخی است برده تا از این آهن‌های کهنه سیخ ساخته شود.
برای مهدی اما، وضعیت کمی بهتر است. او از وضعیت کاری راضی به نظر می‌رسد و می‌گوید روزانه از این دکان یک‌هزار تا دوهزار افغانی درآمد دارد.
علی ظفر، یکی دیگر از اشخاصی است که در این بخش کار می‌کند. وی چهار سال است که در یکی از دکان‌های آهن کهنه فروشی شاگرد است. او از کم‌بودن خرید و فروش آهن‌کهنه چندان خوشحال نیست، اما راضی به نظر می‌رسد، “از کارش راضی است و روزانه 350 تا 400 افغانی درآمد دارد”.
خرید و فروش آهن دو نوع است؛ آهن‌های خام ارزان‌تر و آهن‌های پخته گران‌تر خرید و فروش می‌شود.
محمد هاشم نیز دکان‌دار است و مدت‌هاست که آهن‌کهنه خرید و فروش می‌کند، او از اوضاع کنونی شکایت دارد و می‌گوید در گذشته وضعیت کار بهتر بوده و روزانه 700 افغانی درآمد داشته، اما اکنون درآمد به روزی 200 افغانی کاهش یافته است.
دو سال آخر، اوضاع سیاسی کشور و خروج نیروهای خارجی حتا بر زندگی کسبه‌کاران عادی هم تاثیر گذاشته است و بسیاری معتقدند کاهش ساخت و ساز در کشور، باعث ارزان شدن آهن‌آلات نیز شده است.
