به تکدی‌گری چرا توجه نمی‌شود؟

حضور گداها در سطح شهر با اشکال مختلف آن از نشستن روی جاده تا پیش‌کش قوطی‎های اسپند، روز به روز در حال افزایش‌اند.

حضور انبوه متکدیان در سطح شهر از طرفی برای تحریک شدن احساسات مردم باعث جریحه‌دار شدن وجدان آن‏ها می‏شود، از طرفی مردم برای این‏که متکدیان به هر روشی قصد کمک گرفتن از آنان را دارند، به‌تنگ می‏آیند و از این مسأله ناراضی هستند. هم‏چنین دیدن منظرۀ گدایی کودکان و نوجوانان، آسیب‏های اجتماعی را در جلو دیدگان مردم به نمایش می‏کشد و آن‌ها را از این بابت نگران می‏سازد.

بدون شک متکدیان نه تنها کالا یا خدمتی ارایه نمی‏کنند و نفعی برای اجتماع خود ندارند، ‌بل باعث هدر رفتن بخشی از نیروهای جامعه نیز می‏شوند. این امر چه به‌صورت مستقیم از طریق تن‌پروری و استفاده از دست‌رنج دیگران و چه به‌صورت غیر مستقیم، به‌دلیل واداشتن جامعه برای مبارزه و جلوگیری از این پدیده صورت می‏گیرد.

از سوی دیگر، از این‏که در بسیاری موارد متکدیان توسط باندهای خلاف‌کار سازماندهی می‏شوند، توسط آن‏ها وادار به انجام کارهای خلاف دیگری هم‌چون فروش مواد مخدر و… می‏شوند که این موضوع خود باعث گسترش آسیب‏های دیگر می‏شود.

اما سوال مهم در این خصوص آن است که چه باید کرد تا جلو گسترش و افزایش این پدیده گرفته شود؟

یک نکتۀ مهم در مورد گدایی کردن این است که وقتی کسی بدون این‌که احتیاج فرد گدا را بداند به او چیزی می‏دهد، ‌با این عمل خود گدا را به شغل پستی که به آن مشغول است تشویق می‏کند. بنابراین اگر مردم با دوراندیشی از بخشش به این گونه گداها خودداری کنند، آن‏ها دست از این عمل برداشته و مثل سایر مردم به زحمت کشیدن برای به‌دست آوردن روزی روی خواهند آورد. پس نباید به گدایان کمک کرد مگر این که احتیاج آن‏ها مسلّم شود.

فهمیدن این موضوع نیز دشوار نیست؛ زیرا هر فرد در اطراف و بین فامیل خود محتاجانی را می شناسد که می‌تواند به آن‏ها کمک کند یا به دارالایتام و مکان‏های نگهداری افراد ناتوان مساعدت کند. راهکار دیگر این که با طرح‏ها و برخوردهای ضربتی و قهری نمی‏توان با مشکل تکدی‏گری برخورد کرد؛ زیرا متکدیان ضربتی به‌وجود نیامده‌اند که بتوان ضربتی با آن‏ها برخورد کرد.

از این رو، اجرای صحیح و درست مصوبات قانونی، اصلاح فرهنگ مردم، توانمندسازی متکدیان، ‌برخورد با باندهای حامی متکدیان، ‌قرار گرفتن دستگاه‌های مسوول با حفظ هویت سازمانی خود در تابعیت کنترول عملیاتی مدیریت شهری، برطرف کردن نیازهای اولیۀ افراد نیازمند از طرف نهادهای حمایتی دولتی و غیر دولتی، ایجاد اشتغال و حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی، جلوگیری از مهاجرت بی‌رویه‏ به شهرهای بزرگ و ایجاد جاذبه در شهرهای کوچک، ‌ریشه کن کردن بی‌سوادی و ارتقای سطح آگاهی اجتماعی، ‌فراهم کردن امکان نگهداری سالمندان و معلولان خانواده‏های بی‌بضاعت به‌طور شبانه روزی، ‌برخورد قاطع با متکدیان حرفه‌یی و شیادان، آگاه‌سازی کلیه اقشار جامعه به‌منظور ایجاد احساس مسوولیت و مشارکت در رفع معضل تکدی‌گری، فراهم کردن امکانات لازم برای ساماندهی، ادغام و همکاری هماهنگ همه سازمان‌ها و خیریه‌های ذی‌ربط و برنامه‌ریزی و اجرای طرح‌های زیربنایی و مستمر در نقاط مختلف کشور از جمله اقدامات مؤثر در راستای رفع معضل تکدی‌گری به‌شمار می‌آیند.