مدنیت‌مدیا: «از خواندن اعلامیه‌های روزمرگی جهانی خسته شده‌ایم. عمل می‌خواهیم. خواسته‌ها واضح است….» این جزیی از پیام تمنا پریانی می‌باشد که در شروع یک اعتصاب غذایی در شهر کلن آلمان عنوان شده است.
در پیام این اعتصاب که تا 12سپتامبر ادامه خواهد داشت، تمنا پریانی افزوده: «از این تاریخ من و همراهانم اعتصاب غذا را شروع می‌کنیم. در صورت بی‌توجهی جهان و نادیده‌گرفتن این اعتراض، اعتصاب ما تا دم مرگ ادامه خواهد یافت.»
در پیام هم‌چنین تصریح شده: «افغانستان به‌عنوان کشوری که در آن آپارتايد جنسیتی برقرار است به‌رسمیت شناخته شود. دو سال شد زنان افغانستان زیر شکنجه، رنج و خشونت قرار دارند و به‌خاطر جنسیت‌شان از حقوق انسانی خود محروم هستند. مگر آن‌ها جزو بشر نیستند؟»
وی در این پیام تاکید کرده که «حمایت‌های مالی و سفرهای مقامات گروه طالبان متوقف و زندانی‌های سیاسی رها شوند.»
ویدا ساغری؛ فعال حقوق زنان در این مورد در صفحه خود نوشته: «می‌خواهم تاکید کنم، تا زمانی که ما از خودگذری نداشته باشیم به آزادی انسانی نمی‌رسیم. اندکی باید آرامش، آسایش و سرگرمی‌های ما را کنار بگذاریم و خود را در وضع کسانی که در زندان هستند بیندازیم. با آن‌که این را هم می‌دانم درد واقعی آن‌ها را احساس نخواهید کرد؛ چون تجربه‌اش را ندارید، اما گاهی خود را جای زنانی بگذارید که مورد تجاوز و خشونت قرار گرفته و در نهایت کشته و روی جاده انداخته می‌شوند. همین‌طور مادرانی که در اوج ناچاری، فرزند خودش را می‌فروشد تا بقیه فرزندانش زنده بماند.»
وی افزوده که «با یک تمنا کاری صورت نمی‌گیرد، وجدان‌های بیدار بیشتر نیاز است تا اندکی از کار و زندگی شخصی‌شان بگذرند و صدای مردمِ تحت ظلم و اسارت شوند.»
این اعتصاب غذایی در حالی جریان دارد که زنان در افغانستان پس از گذشت دو سال، هم‌چنان از حق کار محروم‌اند و دختران اجازه رفتن به مکاتب/مدارس و دانشگاه‌ها را ندارند.
در آخرین مورد گروه طالبان، رفتن زنان به پارک بند امیر را نیز ممنوع اعلام کردند. همین‌طور چندی پیش، هزاران زن از کار در آرایشگاه‌های زنانه ممنوع شدند.
هیدر بار؛ معاون بخش زنان در سازمان دیدبان حقوق بشر در واکنش به این اقدام گروه طالبان به خبرگزاری فرانسه گفته بود تصمیم ممنوعیت حضور زنان در پارک بند امیر «به شیوۀ بسیار قصدی ظالمانه» است. او در یک بیانیه جداگانه گفته بود که دیوارها قدم به قدم برای زنان تنگ‌تر می‌شوند، چنانچه هر خانه به زندان زنان تبدیل می‌شود.
نقض حقوق زنان و حقوق بشر از مسایل جدی‌اند که بر اساس گزارش‌های نهادهای معتبر، در افغانستان به شکل جدی اتفاق افتاده و هم‌چنان جریان دارد، اما همه این‌ها باعث نشده تا مقامات گروه طالبان اندکی در این مورد عقب‌نشینی کنند.
سیمین کابلی
