گروه طالبان در دامن پاکستان پروش یافته و در نقش جنگ نیابتی سال‌هاست که در میدان افغانستان بازی می‌کنند. در زمان حاکمیت طالبان نیز پاکستان از جمله محدود کشورهایی بود که امارت اسلامی طالبان را به رسمیت شناخته بود.
این کشور در عین حالی که برای طالبان در نقاط مختلف جهان مصروف لابی بود، در تجهیز، آموزش و اعزام عساکر خود نیز برای کمک به طالبان اقدام می‌کرد.
پس از آغاز به کار حکومت وحدت ملی، نگاه دنیا نسبت به پاکستان تغییر کرد. با مرگ ملاعمر، اختر منصور و رهبر القاعده، نقشه‌های پاکستان یکی از پی دیگر افشا شده و رسوایی بزرگی در کارنامۀ این کشور درج گردید.
اکنون افغانستان به غیر از پاکستان با تمام حلقه‌های دیگر در روابط خوبی قرار دارد. اجماع کشورهای مختلف در نشست‌های بروکسل و وارسا نشان داد که پاکستان عملن به سوی منزوی شدن در حرکت است.
افغانستان با راه‌هایی که برای تجارت و ترانزیت خویش باز کرده، عملن از محدودیت‌های قبلی نجات یافته است. امروز افغانستان همانند سالیان گذشته، به پاکستان وابسته نمی‌باشد.
پاکستان در یک مانور تازه، نشست سه‌جانبه مسکو را مدیریت کرد. تجربۀ سال‌های گذشته نشان داد که هر نوع تماس با گروه‌های تروریستی هرگز نمی‌تواند به صلح و ثبات در منطقه منجر شود. مشروعیت دادن به گروه‌های تروریستی و پروش دادن آنان سبب خواهد شد تا روزی کشورهای حامی نیز به قربانیان اصلی بدل شوند.
پاکستان با حمایت از گروه‌های مختلف تروریستی هم‌اکنون جغرافیای خویش را به میدان عمل برای گروه‌های تروریستی بدل کرده است. به گونه‌یی که در برخی موارد مردم پاکستان نیز قربانی می‌شوند. پاکستان با این باور که کشور ما در وضعیت دهه‌های گذشته قرار داشته، حالا در غیاب افغانستان برای آن نسخۀ شفابخش تجویز می‌کند!
افغانستان اکنون به حیث یک کشور مستقل اجازه نخواهد داد تا کشورهای دیگر برایش تصمیم بگیرند. نسخه‌هایی که پاکستان از گذشته‌های دور تا حالا نوشته؛ هیچ کدام به نفع مردم افغانستان نبوده‌اند.
مردم افغانستان نیت شوم سیاسی پاکستان را به خوبی درک کرده و از همین جهت است که نشست مسکو را یک توطیه جدید علیه افغانستان می‌دانند.
ما از چین و روسیه انتظار داریم که فریب تیوری‌های پاکستان را نخورند. افغان‌ها سال‌هاست که در خط اول جنگ به نیابت از کشورهای منطقه قربانی می‌دهند. هم‌اکنون سی گروه تروریستی در میدان افغانستان با حمایت پاکستان مصروف نبرد استند. روسیه و چین می‌توانند با نقش بهتر و مثبتی در میدان سیاسی افغانستان ظاهر شده و راه خود را در این میدان از پاکستان جدا کنند.
با این همه، سوال اساسی این است چگونه کشورهایی که از خطر تروریزم سخن می‌گویند، خود به تروریستان مشروعیت می‌بخشند. نشست مسکو تنها یک پیام داشت و آن عبارت از این بود که پاکستان بار دیگر در پی مشروعیت دادن به طالبان می‌باشد.
عبدالحی فراهی
