رییس‌جمهور غنی در یک اقدام شایسته و قابل قدر، کلید چند باب خانه را به بازماندگان شهدای نیروهای مسلح داده و گفته است که این شروع قدرشناسی از شهدای کشور می‌باشد. یکی از واقعیت‌هایی که نمی‌توان انکار کرد که جای قدرشناسی عملی از سوی رهبری دولت افغانستان در گذشته از کسانی که در راه تامین امنیت کشور جان شیرین خویش را فدا کرده و می‌کنند، خالی بود و کمتر دیده می‌شد که از سوی دولت‌مردان و به‌خصوص از سوی شخص اول دولت، از جانبازی‌هایی که از سوی رزمندگان ملی در راه تامین امنیت صورت گرفته است، تقدیر و ستایش گردد. حتا در برخی از موارد شکایت‌هایی در رسانه‌ها به نشر می‌رسید که نشان‌دهنده و حکایت‌گر بی‌توجهی و بی‌پروایی مسوولان نسبت به جانبازان و معلولان نیروهای مسلح و بی‌توجهی به خانواده شهدای این نیروها بود. اما اینک دیده می‌شود که از سوی رییس‌جمهور غنی از شهدایی که در راه تامین امنیت کشور جان خویش را بذل کرده‌اند، تقدیر می‌شود که این یک موضوع بسیار ارزنده است.
تصویرهای بوسه‌یی که رییس‌جمهور بر دست مادر یکی از این شهدا زده است، در شبکه‌های اجتماعی به نشر رسیده و از سوی کاربران نیز مورد استقبال قرار گرفته است. این نشان می‌دهد که به‌رغم دیدگاه‌های متفاوتی که در مورد کارکرد دولت وجود دارد، اما اذهان و افکار عامه کارکرد مثبت دولت‌مردان کشور را تقدیر می‌کند. کم‌ترین تاثیری که این عمل دارد، این است که باعث می‌شود تا نیروهای مسلح کشور اعم از نیروهای دفاعی و تهاجمی در تقابل و رویارویی در برابر مخالفان مسلح دولت و نیروهایی که برای ناامن‌سازی این سرزمین دست به جنگ می‌زنند، پشت خویش را گرم احساس کرده و با دلگرمی بیشتری به این تقابل ادامه دهند. ارتقای روحیه نیروهای امنیتی و دفاعی می‌تواند به سادگی وضعیت نبرد و تقابل در سنگرهای گرم رزم را تغییر داده و باعث تغییر حالت نیروهای امنیتی و دفاعی کشور از دفاعی به تهاجمی گردد.
پیش از این یکی از خلاهایی که به شدت در جامعه احساس می‌شد، همین نبود یا کمبود حمایت از این نیروها و به‌خصوص کمبود یا نبود قدرشناسی از شهدای نیروهای مسلح بود. حتا در بسیاری از موارد دیده می‌شد که از سوی مقام‌های عالی‌رتبه کشور در گرماگرم تلاش برای علاقمندسازی مخالفان مسلح دولت به صلح و مذاکره، توجه و حمایت از نیروهای مسلح دولت تحت تاثیر این تفکر قرار می‌گرفت.
در بسیاری از موارد در رسانه‌ها و تحلیل‌های مطرح‌شده در رسانه‌های جمعی این موضوع به صورت مکرر مورد تحلیل قرار گرفت که متمرکزسازی تلاش‌ها به مذاکرات صلح و در پیش گرفتن رویکرد آزادسازی زندانیان متعلق به مخالفان مسلح دولت با تساهل و تسامح، بر روحیه نیروهای مسلح دولت اثر منفی گذارده و باعث می‌گردد که این نیروها دلگرمی خویش در تقابل با این نیروها را از دست دهند.
اما تغییر این رویکرد در نزد مقام‌های عالی دولتی و اقدام دولت‌مردان در ستایش و حمایت از نیورهای نظامی و امنیتی دولتی و امتیازدهی به خانواده شهدا باعث می‌گردد تا وضعیت روحی و روانی نیروهای مسلح ما نیز تغییر کرده و مورال این نیروها در تقابل با مخالفان مسلح دولت بلند رفته و با قاطعیت بیشتری در برابر مخالفان مسلح به نبرد بپردازند.
این حالت می‌تواند بدون شک در تغییر وضعیت عمومی امنیتی کشور نیز تاثیر مثبت بگذارد. امنیت بدون شکی یکی از اصلی‌ترین ضرورت‌ها و خواسته‌های ملی است و دلگرم‌سازی نیروهای مسلح دولت با مورد مهر و توجه قرار گرفتن از سوی رهبری دولت می‌تواند در نیل به این هدف موثر باشد.
البته چیزی که نباید فراموش کرد این است که از سوی رهبری دولت نباید فقط به توجه به خانواده شهدا صورت گیرد، بل باید تلاش صورت گیرد تا از قوای مسلح در تقابل با مخالفان مسلح دولت و فراهم‌سازی زمینه‌های بیشتر برای تجهیز و ارتقای سطح آموزشی و افزایش مهارت‌های محاربوی و تسلیح این نیروها به سلاح‌های پیشرفته نیز توجه شود.
در چنین صورتی خواهد بود که وضعیت جنگ به نفع ثبات و امنیت در افغانستان تغییر کرده و با تامین امنیت زمینه برای دسترسی مردم به رفاه و ایجاد کار و درآمد برای افراد جامعه فراهم گردد. شکی نیست که افغانستان از نظر داشتن زمینه و استعداد برای رسیدن به رشد سریع اقتصادی از کشورهای بی‌بدیل و بی‌نظیر در سطح منطقه محسوب می‌شود، اما سرمایه‌گذاری در افغانستان اعم از سرمایه‌گذاری سرمایه‌گذاران شخصی و سرمایه‌گذاری در قالب برنامه‌های توسعوی و کلان اقتصادی منطقوی مرتبط با افغانستان مانند طرح‌های ترانزیت گاز و برق از افغانستان نیاز به تامین امنیت دارد و کوتاه‌ترین راه برای تامین امنیت نیز این است که در کنار پیشبرد برنامه‌های سیاسی دولت در رابطه به برنامه‌های صلح، از نیروهای مسلح دولت نیز با جدیت تمام حمایت صورت گیرد تا راه رسیدن به امنیت کوتاه‌تر طی شود.
محمدمنصف وطن‌یار
