هرچیزی تفالهاش به ما میرسد؛ حتا جنگ!
ما سرزمین تفالهها هستیم. تفالههایی که از بیرون صادر میشوند. از جنسهای تاریخ گذشته پاکستانی و ایرانی گرفته تا جنگ.
جنسهای تاریخ مصرف گذشته پاکستانی و ایرانی که عامل صدها مرض هستند و باعث هزاران مرگ. در یکی از وبسایتها خوانده بودم که روغن استعمالشده در چپس پاکستانی را در یکی از لابراتوارها تست کرده بودند و نتیجهاش این بود که از حد غیر استندرد چند درجه پایینتر بوده.
در دوران جنگهای داخلی نیز کمپلهای کهنه و دواهای تاریخ گذشته همراه عکسهای مصرف گذشته رهبران مردۀ کشورهای همسایه به جبهههای نبرد داخلیمان میرسید.
در بازار سیاست نیز ما میدان بازیهای از دور خارج جهانی هستیم. ما اینجا در حال تجربه مکاتب مختلف از دور خارج سیاسی هستیم، قهرمانان سیاسی و اجتماعیمان عاشق اکتهای از رده خارج بازیگران بالیوودی با صحنههای اکشن از دوران جوانی امیتا بچن هستند.
دیوارهای جنگ سرد که سالها پیش در برلین و دیگر شهرهای جهان ویران شده بود در کشور ما در حال بازسازی است. داعش که قصهاش در عراق و سوریه در حال تمام شدن است، بعد از مجاهدین و طالبان در کشور ما تازه در حال شکلگیری است. آن هم به دست منابع و افرادی که خودشان هنوز نمیدانند که پرونده داعش و رهبرش در بینالنهرین در حال مختومه شدن است.
اندیشۀ شیعی صفوی که در ایران شکل گرفته بود و سالهای سال در کشورمان وجود خارجی نداشت، شیعه افغانستان که سمبول اعتدال در بین مذاهب بود، اما به تازهگی و بعد از شکست در سوریه و عراق به اینجا نیز در حال صدور است. عدهیی چنان داغ شدهاند که فکر میکنند اینجا حلب است!
حتا انتحاری نیز تفاله است. تفالهیی که فلسطینیها در خاورمیانه پایهریزی کردند و به حمایت رسانهیی ایران به نام استشهادی یاد میشدند. حالا که سالهاست فلسطینیان و عربها دست از خودکفانی برداشتهاند، این روش به کشور ما رسیده است و در رکنینگ جهانی با اختلاف فاحشی رتبه اول حماقت را یدک میکشیم.
ما تفالهخیز شدهایم. البته در مواردی هنوز مبتکر و دسته اول هستیم، مواردی مثل تریاک و چرس ناب دسته اول افغانستان، شیوههای تازه فساد، تازهترین و نابترین روشهای گند زدن به قانون و عدم رعایت آن و صادرات ریش و حنا. باید به فکر چاره و ابتکارات جدید باشیم، مثل صدور آفتابه به مسلمانان استرالیا.
ما تفالههای مرگیم. مرگهای تکراری که در جهان کهنه شده، سهم پیراهن ما خواهد بود.
نویسنده: مصطفی هزاره