میان این همه خبرهای بگیر و ببند و کی چقدر اختلاس کرد و کی چقدر پول جامعه جهانی را بالا کشید، گاهی آدم خبرهایی را می‌شنود که خیلی تعجب‌ناک است! البته درست‌اش می‌شود تعجب‌برانگیز. اما از آنجا که خود خبر هم از اتفاقی که در خودش افتاده به شگفت آمده، می‌شود گفت تعجب‌ناک هم هست. یعنی آلوده به تعجب. متعجب! (فکرتان هست دارم به شما عربی هم یاد می‌دهم؟ عربی آلوده به فارسی!)
خبر تعجب‌ناک این است: روز دوشنبه محفلی برای بزرگداشت نودمین سالروز تولد عبدالاحمد جاوید؛ استاد شعر و ادب فارسی در کابل برگزار شد که متاسفانه خودشان چون پانزده‌سال پیش فوت کرده‌اند، در مراسم شرکت نداشتند. اما به جایش آدم خیلی مهم‌تری در مورد ایشان سخنرانی کرد که نبودن استاد اصلن به چشم نیامد. به‌نظر شما این آدم خیلی خیلی مهم کی بود؟
اگر فکر می‌کنید یک ادیب یا محقق زبان فارسی بوده، باید بگویم یا خارجی هستید یا با عرض معذرت ابله! چون در افغانستان هر چیزی، به نسبت آن با سیاست سنجیده می‌شود. اینجا حتا یک کلوخ هم می‌تواند ارزشمند باشد و برایش بزرگداشت گرفته شود به‌شرط اینکه بتوان از آن استفاده سیاسی کرد!
بلی. سخنران محبوب، رییس‌جمهور سابق ما جناب آقای کرزی بودند که با زبان نرم و شیرین و رسیده فارسی گپ می‌زدند. حالا ببینیم چه حرف‌هایی در این بزرگداشت گفته شد.
کرزی در ابتدا گفت: گرفتن یادبود و بزرگداشت برای این‌گونه افراد در کشور دردکشیده ما، مایۀ خوشحالی است و رنج‌ها را کمتر می‌کند.
فکر می‌کنم رییس‌جمهور سابق ما به این طور مراسم‌ها به دید یک پیچ‌کاری آرام‌بخش نگاه می‌کند که به باسن مبارک کشور دردکشیده تزریق می‌شود که واقعن دیدگاه شاعرانه و قشنگی است.
فقط امیدوارم این برنامه تداوی ایشان، برای کشور دردکشیده و باسن‌آزرده در آینده نباشد. چون دیگر جای سالمی در آن، برای این پیچ‌کاری‌ها نمانده است.
بعد ایشان فرمود که: تحقیقات استاد جاوید نشان می‌دهد، زبان فارسی دومین زبان در حوزه تمدن اسلامی است. اما در تحقیقاتی که خودم از همین دو روز پیش تا حالی کرده‌ام، متوجه شدم تحقیقات استاد کمی مغرضانه بوده و زبان فارسی اگر زبان اول نباشد، هم‌رتبه زبان عربی است. حتا من اطلاع دقیق دارم که فقط بعضی اتفاقات فنی پیش‌بینی‌نشده، باعث شد زبان تمدن اسلام عربی شود. از جمله از کار افتادن دکمه‌های حروف پ، ژ، گ و چ در کیبورد خداوند در عرش، که ممکن است حاصل خراب‌کاری دشمنان باشد نه اینکه انتخاب خداوند زبان عربی بوده است.
در اینجا رییس‌جمهور سابق برای باورپذیرتر کردن حرف‌هایش، ادامه داد: حتا خارجی‌ها هم به شیرینی زبان فارسی پی برده‌اند!
همین انگلیسی‌ها! وقتی به‌زبان فارسی آگاهی یافتند و به ظرفیت‌های عمیق آن پی بردند، زبان انگلیسی را کنار گذاشتند و حالی همه‌شان به زبان فارسی گپ می‌زنند. فقط چون کمی لهجه دارند همان‌طور که ما زبان فارسی ایرانی‌ها را خوب نمی‌فهمیم، با فارسی انگلیسی‌ها هم کمی مشکل داریم که انشاالله اگر آن‌ها کمی بیشتر به ما توجه کنند فارسی آن‌ها هم قابل فهم خواهد شد.
همچنین در ادامه مراسم ایشان، آن‌قدر از زبان فارسی تعریف کرد که شنیدیم امروز حکیم ابوالقاسم فردوسی در ایمیلی خطاب به فارسی‌زبانان افغانستان گفته:
ز نیکو سخن بِه، چه اندر جهان
بر او آفرین از کهان و مهان
افسوس که دیگر اجازه دست بردن در آثارم را ندارم وگرنه نام ایشان را به جای رستم در شاهنامه ثبت می‌کردم. اما شما ای فارسی‌زبانان! اگر در انتخابات آینده به او رای ندهید شاهنامه‌ام را حلال‌تان نمی‌کنم.
به یزدان گر شما خرد داشتید
کس دیگری جز او را، رییس‌جمهوری کردن، نمیگ ذاشتید! (نمی‌گذاشتید درست است. اما آقای فردوسی خودش این‌طور نوشته)
گزنه/ طنز راه مدنیت
نویسنده: فرشته حسینی
