ملا برادر؛ معاون سیاسی طالبان و رییس هیئت این گروه در نشست مسکو گفت که افغانستان توسط امریکا اشغال شده و تا زمانی که به این اشغال پایان داده نشود، استقرار صلح در افغانستان ممکن نیست.
طالبان هنوز آدرس سیاسی خود را امارت اسلامی می‌گویند و سقوط این امارت را توسط ایالات متحده امریکا، اشغال افغانستان می‌خواند.
از چشم‌انداز حقوقی اگر به این موضوع نگریسته شود، امارت اسلامی طالبان خودخوانده بود و مشروعیت ملی و بین‌المللی نداشت.
سازمان ملل و تمام کشورهایی که افغانستان با آنها روابط دیپلماتیک داشت، به استثنای پاکستان، امارات و عربستان سعودی، هیچ کشور دیگر طالبان را به رسمیت نشناخت و در پایان عمر سیاسی این امارت، همان‌هایی که به رسمیت شناخته بودند نیز این رسمیت را پس گرفتند.
بنابراین طالبان یک جریان «بغاوتگر» بود که طرف مقابل آن دولت اسلامی افغانستان به رهبری مرحوم استاد ربانی قرار داشت که از مشروعیت بین‌المللی برخوردار بود.
امارت اسلامی طالبان از آنجا که میزبان گروه‌های دهشت‌افگن و به خصوص که در میزبانی تروریست شناخته‌شدۀ بین‌المللی اسامه بن لادن و گروه القاعده قرار داشت، پس از حادثه یازدهم سپتامبر مورد خشم ایالات متحده امریکا و جامعه بین‌المللی قرار گرفت و بر اساس فیصله شورای امنیت سازمان ملل متحد مورد تهاجم نظامی قرار گرفت و سرنگون شد.
سهل‌انگاری‌های دولت افغانستان و به‌خصوص سهل‌انگاری ایالات متحده امریکا در برخورد با واقعیت‌های سیاسی و اجتماعی در افغانستان سبب گردید که سازمان استخبارات پاکستان بار دیگر طالبان را به‌عنوان ورق معتبر بازی برگزیده و با تجهیز و تمویل آنها، این نیروی به حاشیه رفته را در متن رخدادهای نظامی کشانیده و وارد معادلات سیاسی نظامی افغانستان کند.
اکنون طالبان قباحت‌زدایی شده است و به عنوان شریک درجه اول قضایای افغانستان از آدرس مردم افغانستان اظهار نظر می‌کنند!
حمایت‌های سیاسی لوژیستکی پاکستان، ایران، روسیه و در این اواخر مذاکرات رو در روی ایالات متحده امریکا با آنها، سبب گردید که موجی از غرور و بلندپروازی‌های جاهلانه بر چشم‌انداز طالبان سایه انداخته و به همین دلیل امارت خودخوانده‌شان را صاحب سرنوشت افغانستان بخوانند.
نظام پس از سقوط طالبان در افغانستان، عضو خانواده نظام بین‌الملل می‌باشد و حضور جامعه بین‌المللی در افغانستان به‌خصوص حضور نظامی آنها به رهبری ایالات متحده امریکا بر اساس فیصله و تصویب شورای امنیت سازمان ملل و انعقاد قرارداد امنیتی میان دولت افغانستان و ایالات متحده امریکا توجیه‌پذیر گردیده است. از همین رو افغانستان توسط ایالات متحده امریکا اشغال نگردیده است.
ایالات متحده امریکا در چندین کشور دور و نزدیک دارای پایگاه نظامی می‌باشد و جمهوری فدراتیف روسیه نیز در کشورهای مشترک‌المنافع پایگاه و نیروی نظامی دارد که بر اساس عقد قرارداد دوجانبه تحت شرایط تعریف‌شده، تجاوز یا اشغال سرزمینی خوانده نمی‌شود.
از ملا برادر پرسیده شود که اگر از دید آنها حضور امریکا در افغانستان اشغال این سرزمین تعبیر می‌گردد، پس حضور نظامی امریکا در سایر کشورهای دور و نزدیک دیگر چه تعبیر می‌گردد؟
آنچه را طالبان می‌گویند و اظهار می‌دارند، بی هیچ تردیدی تراوش‌یافته ذهن طالبان نیست؛ بل توسط کارگزاران استخبارات منطقه به آنها دیکته می‌شوند.
واقعیت این است که بدون اشاره و استخاره استخبارات پاکستان، ایران و … طالبان حرفی برای گفتن ندارند و آنچه از گلوی آنها به عنوان مواضع سیاسی آنها بیرون می‌آیند و آنچه را طالبان به انجام می‌رسانند، در واقع دیکته‌های حامیان لوژیستکی و سیاسی آنهاست که از آدرس و گلوی طالبان به نمایش گذاشته می‌شود.
اکنون که طالبان به حد کافی فربه شده‌اند، چندان دور نخواهد بود که تاوان این فربهی توسط کسانی پرداخته خواهد شد که در فرایند ساخت‌وساز این فربهی سهم داشته است. آنانی که دل به فربهی طالبان خوش کرده‌اند، باید بدانند که دیر یا زود مالیات سنگینی را برای این دلخوشی پرداخت خواهند کرد.
فرید معروف
