کاوه جبران
اعلام جنگ از سوی اشرف‌غنی علیه طالب هرچند دیر، اما هنوز کارساز است؛ به‌شرطی که کار عملی و صداقتی نیز آن را پشتیبانی کند. اعمال چند برنامه ساده به بقای این کشور و شکست گروه متحجر طالب خواهد انجامید:
۱- مدیریت تمویل و سیاست‌گذاری امنیتی و جنگ را از دست کودکانش، محب و فضلی بگیرد. آن را بر مبنای اولویت‌های جنگ، بدون در نظرداشت ملاحظات قومی، سیاسی و سمتی به شورای عالی مدیران جنگ بسپارد. شورای عالی مدیران جنگ می‌تواند از وزیران وزارت‌های دفاع، داخله و ریاست امنیت ملی و نیز اعضای کمیسیون امنیت داخلی مجلس نمایند‌گان تشکیل شود.
۲- نیروهای مقاومت مردمی را به رسمیت بشناسد و تجهیز و تمویل آن را به موازات سایر نیروهای امنیتی بدون سیاست‌بازی و تبعیض انجام دهد. در حال حاضر، دستگاه تبلیغاتی محب و فضلی و سایر افغانیت‌طلبان نسل نو، علیه نیروهای مقاومت مردمی کار می‌کنند. آن‌ها با دروغ و سیاه‌نمایی نیروهای مقاومت مردمی را نیرویی بیرون از چارچوب دولت نشان می‌دهند و از خطرات آیندهٔ آن در رسانه‌های خارجی و شبکه‌های اجتماعی سخن می‌گویند.
۳- خدمت سربازی را موقتاً اجباری کند و افراد زیر چهل سال را برای جنگ با طالب فرا بخواند. مراکز ثبت نام و جلب و جذب، می‌تواند ناحیه به ناحیه و قصبه به قصبه ایجاد شود. سربازان در محل و منطقهٔ خود باید بجنگند.
۴- لغو هر گونه معافیت و بخشایش طالب و هوادارانش در ایام جنگ. محاکم اختصاصی فعال شوند و مکافات هر طالب، هوادار و خاین را سریعاً کف دستش بگذارند.
غنی اگر واقعاً تصامیمش را به عنوان مدیری مستقل اعلام کرده و نیتی خیرخواهانه برای بقای این کشور دارد، در این مرحله نمی‌تواند دروغ بگوید. چون دیگر برای عوام‌فریبی زمان ندارد. او می‌رود اما مقاومت ادامه خواهد داشت، چه خوب که در چنین فرصتی تمام خطاها و اشتباه‌‌های تاریخی‌اش را جبران کند.
