راه مدنیت: در آستانهٔ سومین سال واگذاری افغانستان به گروه طالبان، شماری از دانشگاهیان، تبعیدیان، زنان معترض، کنش‌گران و اعضای مستقل جامعهٔ مدنی در سراسر جهان، با نشر اعلامیه‌ای تأکید کرده‌اند که سلطهٔ طالبان بر اساس تمام مستندات و شواهد موجود، رژیم مبتنی بر آپارتاید است و هیچ نسبتی با بدنهٔ اجتماعی، واقعیت‌های عینی و مطالبات جامعهٔ مدنی افغانستان ندارد.
به‌زعم نویسندگان اعلامیه مذکور، هر نوع تفاهم با این گروه، زیر نام «مذاکره»، معاملهٔ آشکار با جنایت‌کاران جنگی، عاملان جنایت علیه بشریت، کارگزاران آپارتاید جنسیتی و دشمنان سوگندخورده‌ٔ مردم افغانستان و ارزش‌های انسانی چون عدالت، کرامت و آزادی است.
در این اعلامیه از همهٔ «شهروندان جهان‌وطن، وجدان‌های بیدار و جریان‌های پیش‌رو در سطح منطقه و جهان خواسته شده تا با اشتراک در اعتراضات سراسری ۱۵آگوست هم‌گام با مردم و مطالبات‌شان در تحقق عدالت برای افغانستان برای تحقق این موارد بایستند:
۱- به رسمیت‌شناسی رژیم آپارتاید در افغانستان. سه سال شد که زنان و دگرباشان جنسی به شکل کامل از حوزهٔ عمومی حذف و انسانیت‌زدایی شدهاند. تبعیض ساختارمندی که طالبان بر زنان و دگرباشان جنسی اعمال می‌کنند، مصداق عینی آپارتاید جنسیتی است و سازمان ملل مکلف است آن را به رسمیت بشناسد.
۲ـ پیگیری جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت که هر روز طالبان مرتکب آن می‌شوند. سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری دخیل در مسالهٔ افغانستان، مستندات کافی برای تثبیت این جنایت طالبان در اختیار دارند.
۳ـ قطع حمایت مالی از طالبان زیر نام کمک‌های بشردوستانه و وضع تحریم‌های بین‌المللی علیه این «رژیم تروریستی» و رهبران آن. جهان مکلف است تا دست از حمایت از «تروریسم محلی» در منطقهٔ ما بردارد و به امنیت جهانی حرمت بگذارد.
۴ـ توقف فوری سیاست‌های استعماری در توجیه تعامل با لابیان و حامیان طالبان زیر نام تعامل با نمایندگان مردم افغانستان.
۵- آغاز روند به محاق‌سپرده‌ٔ عدالت انتقالی و رسیدگی به نیمقرن جنایت بشری به‌هدف به رسمیت‌شناسی رنج خانواده‌های قربانیان جنگ، جنایت و کشتار در افغانستان؛ تا جنایت‌کاران جنگی و محلی محاکمه نشوند، صلح پایدار به وجود نخواهد آمد و بحران جاری در افغانستان، منطقه و جهان به پایان نخواهد رسید.
۶- کار روی مکانیزم دموکراتیک و اجرایی برای برقراری تعامل مستقیم با مردم افغانستان و تسهیل تشکیل دولت عبوری. ما خواهان دولت دموکراتیک، مردمی و غیر متمرکز استیم که در آن، گروه‌های جنسیتی، قومی و مذهبی به عدالت و آزادی یک‌سان دسترسی داشته باشند.
در پایان اعلامیه تاکید شده که تنها راه مبارزه با تروریسم محلی و جهانی، ایستادن تک‌تک شهروندان جهان در برابر سیاست‌های دوگانهٔ دولت‌های‌شان در قبال طالبان و کمک به اعطای اقتدار سیاسی به منبع آن، یعنی مردم افغانستان است؛ مردمی که هرگز صدا، اراده و تلاش‌شان به‌مثابهٔ بخشی از جامعهٔ بشری برای تحقق توسعه، صلح و دموکراسی به رسمیت شناخته نشده؛ ولی همواره خواهان زندگی‌ای انسانی و مسالمت‌آمیز با خود، منطقه و جهان بوده‌اند، هستند و خواهند بود.
