بر اساس گزارش رسانه‌های داخلی و خارجی، دو مرحله مذاکرات میان افغانستان و دفتر نمایندگی طالبان در دوحه برگزار گردیده است. این گزارش‌ها حاکی از آن است که معصوم استانکزی، رییس امنیت ملی افغانستان، در دو سفر جداگانه در ماه سپتمبر و اکتوبر، با برادر ملاعمر دیدار و گفتگو کرده که در این نشست‌ها، یک دیپلمات امریکایی نیز حضور داشته است.
بر این اساس، سه نماینده طالبان از قطر در هفتۀ گذشته وارد پاکستان شده که گفته می‌شود برای مشوره با اعضای رهبری طالبان و مقام‌های پاکستانی این سفر انجام شده است. هفتۀ قبل، دولت پاکستان هفت تن از اعضای رهبری طالبان را در بلوچستان پاکستان دستگیر کرد. به نظر می‌رسد پاکستان از این مذاکرات ناراحت است و در تلاش فشار بیشتر بر طالبان می‌باشد تا در این نشست‌ها نیز بر اساس خواست پاکستان گام برداشته شود.
اما آنچه همواره تجربه شده، آغاز مذاکرات در فصل سرما بوده است و این بار نیز سوال‌برانگیز می‌باشد که چرا در فصل زمستان بحث مذاکرات صلح جدی می‌شود؟ در فصل سرما، همواره طالبان از تحرکات نظامی بازمانده و در پی طرح و استراتژی خود برای فصل بهار بوده‌اند.
در سفری که نمایندگان طالبان به پاکستان داشتند، احتمال دارد که روی چگونگی مذاکرات و امتیازطلبی‌های آن کشور و شریک کردن پاکستان در مذاکرات بحث صورت گیرد؛ زیرا قرار است هفتۀ آینده عربستان سعودی میزبان برگزاری نشست بعدی باشد.
هفتۀ گذشته داکتر عبدالله؛ رییس اجرایی کشور نیز در سفر رسمی از ریاض دیدار کرد. این سفر نخستین سفر آقای عبدالله به این کشور بعد از آغاز کار حکومت وحدت ملی بود. گفته‌هایی وجود دارد که حکومت تلاش دارد تا از مجراهای دیگر برای گفتگو با طالبان وارد شود که دیده می‌شود حالا حکومت از مجرای عربستان و دوحه در پی رسیدن به آرزوی گم‌شدۀ افغانان است.
بر این اساس، پاکستان هراس دارد که تسلط خود را از طالبان از دست ندهد و به این لحاظ، هفت تن از مقامات طالبان را دستگیر کرده است، ولی چیزی که ناامیدکننده است، عدم خواست پاکستان برای آمدن صلح در افغانستان می‌باشد. چراکه با تلاش‌های مکرری که حکومت ما برای تامین صلح و ثبات در کشور کرد و بارها به در پاکستان زده شد، اما این درخواست‌ها با ناامن شدن بیشتر کشور جواب داده شد.
مساله‌یی که به دور از باور است، رسیدن به توافق با طالبان است؛ زیرا در پشت این مذاکرات پاکستان تلاش خواهد کرد که اهداف خود را برآورده سازد. در این صورت افغانستان توان برآورده ساختن آن اهداف را نخواهد داشت. درغیر آن هم، تا زمانی که طالبان به باور حق زن، شهروند، انتخابات، صلح، زندگی آرام و … نرسند، احتمال رسیدن به توافق بعید به‌نظر می‌رسد.
طالبان خود را پیروز قریب‌الوقع می‌دانند و تنها راه رسیدن به هدف خود جنگ را می‌شمارند. با این وجود، توافق با این گونه خواست‌ها و توقع‌ها غیر ممکن خواهد بود. طالبان باید به این نظر برسند که برای یک افغانستان آزاد و باثبات باید همه در کنار هم زیست کرده و برای آبادانی این کشور بکوشند. در نتیجه، این نشست‌ها سودی برای افغانستان نخواهد داشت. سال‌هاست که این مذاکرات جریان داشته و دارد، ولی تاکنون هیچ گونه علاقمندی خاصی در طالبان برای صلح دیده نشده است.
