یک دختر فوتبالیست افغان مربی تیم نوجوانان مکسیکو شده و تلاش می‌کند این تیم را برای جام جهانی در روسیه آماده کند. قرار است کودکان و نوجوانان ۲۰ کشور جهان در مسکو، جام جهانی فوتبال کودکان خیابانی را برگزار کنند.
خالده پوپل، کپتان سابق تیم ملی فوتبال زنان در افغانستان به یک گروه نه نفره از دختران در چمن آسترو دستورالعمل‌هایی را برای توپ زدن و توپ گرفتن ارایه می‌کند. او تلاش می‌نماید فقط چند هفته قبل از رفتن این تیم به جام جهانی در روسیه، این بازیکنان آماده شوند.
قرار است کودکان و نوجوانان از ۲۰ کشور جهان در شهر مسکو روسیه در ماه می سال ۲۰۱۸ «جام جهانی فوتبال کودکان خیابانی» را برگزار کرده و به رقابت بپردازند. تیمی که خالده آنان را آموزش می‌دهد نیز متشکل از کودکان خیابانی در مکسیکو می‌باشد.
به نوشته دویچه‌وله، خالده پوپل زمانی مجبور شده بود به خاطر تهدیدهای امنیتی و جانی کشورش را ترک کند و به دنمارک مهاجر شود. او در مورد این اقدامش گفت: «من این را می‌دانم که بی‌هویتی، بی‌خانوادگی و نداشتن ارتباط با دیگران به چه معناست». خالده حالا سفیر موسسه خیریه بریتانیایی «اتحاد کودکان خیابانی» است.
او که پیراهن شماره ۱۰ را با نام خودش بر تن داشت، در حال تمرین دادن به این دختران گفت: «وقتی وارد زمین می‌شوید، همه چیز را فراموش می‌کنید. به تنها چیزی که فکر می‌کنید توپ و بازی است؛ این زیبایی فوتبال است». او اضافه کرد: «چیزی که همیشه کمکم کرد تا از وضعیت دشوار و افکار سخت بیرون بروم، فوتبال بازی کردن بود.»
کودکان خیابانی از ۲۰ کشور جهان به‌شمول هندوستان، برازیل، کنیا در جام جهانی کودکان خیابانی اشتراک می‌کنند. گیلبرتو سیلوا به عنوان سفیر «اتحاد کودکان خیابانی» از برازیل و الکس اسکات به عنوان سفیر این سازمان خیریه از انگلستان نیز در این جام جهانی که از سوی فدراسیون بین‌المللی فوتبال برای سال ۲۰۱۸ درنظر گرفته شده، اشتراک می‌کنند.
براساس آمار سازمان ملل متحد بیش از ۱۵۰ میلیون کودک در سراسر جهان در خیابان‌ها زندگی می‌کنند. سازمان‌دهندگان این جام جهانی امیدوارند بتوانند خجالت‌زدگی که کودکان خیابانی را احاطه کرده محو کنند و وضع درمانی آنان را بهبود بخشند.
جو هویت، رییس سازمان خیریه «اتحاد کودکان خیابانی» در امریکا همزمان با اینکه خالده پوپل دختران را تمرین می‌داد، در کناره زمین فوتبال گفت: «این یک مساله جهانی است که کودکان در خانه‌های امن نیستند.»
برای ماریانا نیکول، که هنوز به زندگی جدیدش در «کاسا آلیانزا عادت نکرده، فوتبال همیشه یک شور و شوق بود، اما هرگز تصور نمی‌کرد که روزی بتواند فرصتی برای آموزش و بازی برای کشورش مکسیکو را داشته باشد.
برای تیم مکسیکویی «کاسا آلیانزا» برخی از نوجوانانی بازی می‌کنند که از اعتیاد، سواستفاده و بی‌خانمانی رنج می‌بردند. آن‌ها حالا به مسکو پرواز می‌کنند و این موقعیت برای‌شان فراهم می‌شود که دنیای ماحول خودشان را ببینند. صوفیا آلمازان آرگومدو مدیر تیم کاسا آلیانزا گفت: «من فکر می‌کنم مهم‌تر از همه این است که آن‌ها یاد می‌گیرند و می‌دانند که می‌توانند به هر هدفی که برای خودشان تعیین کنند، دست یابند.»
خالده پوپل که خودش از کشوری جنگ‌زده و فقیر می‌آید، به این باور است که با اشتراک «تجربه‌اش در زمینه فوتبال» می‌تواند شرایط زندگی کودکان خیابانی را بهبود بخشد. او همچنان تیم کودکان خیابانی انگلستان را نیز برای جام جهانی فوتبال کودکان خیابانی آموزش داده است.
