کسی که در جغرافیای جنگ، زندگی کرده باشد و یا زمانی را در میان رگبار آتش و خون گذرانده باشد، بیش از کسانی که در شرایط متفاوت و در فضای ایمن‌تری زندگی می‌کنند، از جنگ هراس دارد. جنگ یک نمایش خونین در صحنۀ قدرت و قدرت نمایی نظامی می باشد؛ اما فقط یک سرباز، با درک این حقیقت که اگر نکشی، کشته می شوی و نه تنها خود، بلکه تعدادی از مردم غیر مسلح را نیز به کشتن می دهی می‌داند که در دو سر جنگ، مرگ قرار دارد.
در تجارب به دست آمده از جنگ در ساختار شکنندۀ کشوری که جنگ داخلی در آن شعله ور بوده است و در هر دو سر جبهۀ جنگ، دو هم‌وطن که با دو رویکرد و دو باور متفاوت در مقابل هم قرار گرفته اند، بیش از همه می طلبند که دامنۀ جنگ را از زندگی روزمرۀ مردم بی دفاع و دخیل شدن توده های آسیب پذیر به بدنۀ جنگ ، باید دور نگه‌داشت. این عمل اما؛ آسان نیست و نبوغ نظامی و خرد سیاسی می‌خواهد که هر فرمانده ای در زمان جنگ و صلح باید از آن برخوردار باشد.
برای درک بیشتر این وضعیت، لازم است تا یک رویداد خونین را بازنگری کنیم . به تاریخِ ۱۷ قوسِ ۱۳۹۴ گروه طالبان در یک حمله‌ی تهاجمی و انتحاری بر میدان‌هوایی بین‌المللی قندهار و قول اردوی ۲۰۵ اتل، تعدادی از نظامیان و غیرنظامیان را کشته و تعدادی را هم، زخمی و مجروح نمودند. تردیدی نیست که طالبان در تعامل با افراد موظف در ساحه و با برنامه ای از پیش تنظیم شده، به حوزه‌های ذکر شده وارد شده بودند. تروریستان تا دروازه پنجم ورودی قراول میدان‌هوایی و ارتش که عبور از آن بدون کارت‌شناسایی امکان ندارد، خود را رسانده بودند.
این حملۀ تراژیک و خونبار و تبعات آن، وجهه و پرستیژِ فرمانده وقتِ قول‌اردوی ارتش و قوماندان امنیه را به شدت خدشه‌دار کرد. اکنون از آن حمله، دوسال و اندی می‌گذرد. حالا میدان‌هوایی قندهار تحت تدابیر شدید نیروهای اردوی ملی قرار گرفته، شکوه و عظمت تاریخی قندهار، در سایه‌ی رهبری فرماندهان کارکشته‌ی چون دَگَرجنرال امام‌نظر بهبود، بهبود یافته و منسوبان تحت امرش، آرامش خود را باز یافته است. وقتی در قول اردو قدم می‌گذاری، تغییرات بسیاری را از نقطه نظر امنیتی و استراتژیکی متوجه می‌شوی.
از آمادگی و احضارات سربازان مسلح و منظم گرفته تا باز رسی شدید بدنی و کنترول کارت‌های شناسایی، و از سیر نزولی تلفات پرسونل گرفته تا کنترول و فرماندهی نفر اول قول اردو از جزوتام‌ها. دگرجنرال امام نظر بهبود، یکی از کارکشته‌ترین و زبده‌ترین فرماندهان اردوی ملی است که تجارب زیادی را در دوران خدمتش به دست آورده است. وی در خیلی از موارد، در خط نخست نبرد حضور می یابد، تا در کنار سایر سربازان وارد میدان جنگ با دشمنان مردم گردیده و شخصن فرماندهی عملیات را به عهده بگیرد. از نظر او زمانی یک سرباز می تواند با جان و دل ساحه ای را در دست گیرد که الگوی او فرمانده اش باشد.
مائو گفته بود:«جنگ را باید با جنگ مغلوب کرد، نه با صلح» از نظر جنرال پرداختن قاطعانه به امور تعلیم و تربیت پرسونل یک اصل است. اصلی که سرنوشت یک قرارگاه نظامی را می تواند از اساس رقم بزند. کوچکترین بی نظمی که سایر سربازان و امنیت مردم را به خطر بیندازد، قابل بخشش نیست. جنگ جایی برای جبران اشتباه نمی گذارد.
این قاطعیت شامل رسیدگی به اعاشه و اباطۀ پرسونل هم می گردد. نظارت و کنترول در تمامی موارد، ازاصول اولیه بوده و رضایت یک سرباز از روند رسیدگی به امورات،اسباب آرامش را فراهم می کند. آنچه در ذهن یک سرباز خطور می کند فقط حفظ امنیت حوزۀ استحفاظی وی می باشد. از سوی دیگر متاسفانه فساد اداری در بخش‌های از بدنۀ دولت هر از گاهی گزارش می شود، اما واسطه گری و قوم گرایی در نزد این جنرال، اعتبار و جایگاهی ندارد.
اصل اول، شایستگی و وارد بودن به مسایل و مواردی است که متقاضیِ یک سمت و پست باید داشته باشد. جنرال بهبود، هیچ گاهی در قسمت تعیینات پرسونل گزینشی عمل نکرده و همین دلیل روحیۀ جمعی و باورمندی به شایسته سالاری را در بین اعضای قول اردوی ۲۰۵ در حالت مطلوب نگه‌داشته است. او با توظیفِ کمیسیونی، لیاقت و شایستگی افسران و سربازان را مد نظر قرار می‌دهد. با توجه به تغییرات و اصلاحاتی که در قسمت تعیینات پرسونل به وجود آمده است،ضریب قرداد مجدد پرسونل در قول اردوی ۲۰۵ اتل همچنان سیرصعودی خود را می پیماید. در ارتش آنچه که بیشتر از همه بازوی ارکان نظام را قدرتمند می سازد ، توانایی نظم بخشیدن به نیروی بالقوۀ نظام است.
متاسفانه به دلایل بی شماری، اردوی ملی ما، یک اردوی آسیب پذیر و از برخی نقاط شکننده به نظر می رسد، خرد و توانمندی یک فرمانده در بالا بردن روحیۀ سربازان و سایر منصب داران در اردوی ملی، بنیاد وطن پرستی وعشق به سنگر، حرف نخست را می زند. درایت و هوشیاری یک فرمانده، تعیین کنندۀ سرنوشت یک جنگ می تواند باشد. حمایت و پشتیبانی معنوی فرمانده از زیردستان خود، باعث بالا بردن روحیۀ یک نظامی در رتبه‌های مختلف می باشد.
از آن حملۀ خونین در آن روز هولناک که قندهار با تمام عظمتش به خاطر دارد، زمان زیادی نگذشته است، اما تغییراتی که در ساختار قول اردوی ۲۰۵ آمده است، تا حد زیادی خاطر ساکنان این حوزۀ پر خطر را آرام گردانیده و از نفوذ و قدرت تروریستان تا حدود بسیاری کاسته شده است. این چند سطر، تنها رسالتی که دارد این است که از سنگرداران و پاسبانان کشور به خصوص قول اردوی ۲۰۵ و در رأس آن از فرماندۀ دلیر و باتدبیر کشور« امام نظر بهبود» در زمان مقدس انجام وظیفه و مسوولیت وی و سایر همسنگران در زمانی که دشمن با تمام قدرت و توانایی خود بر ما می تازند ، قدردانی کرده باشیم وگوشه ای از زحمات این مردان مبارز را به هموطنانم نشان داده باشیم.
امیرحسین رضایی
رضایی گرامی قلمت رسا بادا. من به توانایی خودت و تمام شیران امنیتی کشورم بخصوص اردوی ملی ما باورمند هستم و درود می‌فرستم.