گزارش‌ها می‌رسانند که 20درصد آرای حوزه کابل مفقود است. مسوولان در کمیسیون رسیدگی به شکایات انتخاباتی به رسانه‌ها گفته‌اند که این کمیسیون در تلاش است تا آرای مفقودشده را پیدا کند. محمد قاسم الیاسی؛ یک عضو کمیسیون رسیدگی به شکایات انتخاباتی گفته که مفقود شدن 20 درصد آرای حوزه کابل موجب کندی کار شده است.
پیش از این کمیسیون رسیدگی به شکایات انتخاباتی نتایج ابتدایی کابل را ملغا اعلام کرده گفته بود که با توجه به تمام فورمه‌های انتخابات 28 و 29 میزان آرای کابل را بازشماری می‌کند، اما حالا با توجه به این گزارش‌ها به نظر می‌رسد که دستبرد در آرای کابل بیش از تقلب و تخطی‌های ساده بوده است.
انتخابات پارلمانی ماه میزان سال گذشته بی‌تردید یکی از بدترین انتخابات در تاریخ افغانستان بود. در ولایت غزنی اصلا انتخابات برگزار نشد و اکنون بعد از هشت ماه نتایج کابل پایتخت کشور نیز معلوم نیست و به نظر می‌رسد که نتایج پکتیا هم دچار مشکل شده است ممکن چند روز دیگر اعلام نگردد.
این درحالیست که دو هفته پیش رییس‌جمهور غنی پارلمان را افتتاح کرد و تا کنون حدود 50تن از اعضای مجلس از ولایت‌های کابل، غزنی و پکتیا عملا در مجلس حضور ندارند.
آنچه را کمیسیون رسیدگی به شکایات انتخاباتی اعلام داشته است، علاوه بر اینکه روند را بطی خواهد ساخت، کار را بر کمیسیون‌های انتخاباتی بغرنج‌تر خواهد کرد. از این رهگذر معلوم است که نتایج انتخاباتی کابل به این زودی معلوم نخواهد شد.
در ماه دلو سال گذشته براساس تعدیل قانون انتخابات تمام کمیشنران کمیسیون‌های انتخاباتی از سوی رییس‌جمهور غنی برکنار شدند.
اگر کمیشنران و مسوولان هر دو کمیسیون انتخاباتی مرتکب جرایمی نشده بودند، چرا برکنار شدند و اگر مرتکب تخطی‌های انتخاباتی شده بودند، تنها برکناری کفایت نمی‌کند.
انتخاباتی که هشت ماه طول کشید و هنوز معلوم نیست تا چه زمانی نتایج تمام ولایت‌ها به طور کامل اعلان می‌گردند و حالا مفقود شدن 20 درصد آرای کابل بر پیچیدگی اوضاع افزوده است، آیا ننگ بر پیشانی تاریخ یک ملت نیست؟
در صورتی که رقم یادشده پیدا نشود، نتایج انتخابات حوزه کابل با بن‌بست جدی روبرو می‌شود که نیاز به برگزاری مجدد انتخابات در کابل را فراهم خواهد آورد.
با این همه؛ آیا وقت آن نرسیده که کمیشنران و مسوولان مربوط، جدی‌تر مورد پیگرد عدلی و قضایی قرار گیرند؟
تقلب و فساد گسترده در تمام روند انتخابات، به تعویق انداختن اعلام نتایج انتخابات برای چیزی در حدود یک سال، بد نام کردن تمام روند انتخابات و ساختار انتخاباتی کشور و اکنون مفقود شدن 20درصد آرای کابل، کفایت نمی‌کنند که کمیشنران قبلی مورد پیگرد قانونی قرار گیرند؟
انتخابات میزان سال گذشته که تاکنون به نتیجه نرسیده و ملتی را به سرگردانی گرو گرفته است، یکی از دلایل جدی دل‌سردی مردم نسبت به حکومت و برنامه‌های حکومت است. واقعیت امر این است که انتخابات میزان سال قبل نه تنها که هیچ ویژگی یک انتخابات شفاف و عادلانه را نداشته است؛ بل یک مضحکه تلخ تاریخی و موجب شرم برای همه افغان‌هاست. و حالا هم اگر حکومت این مساله را روشن نسازد که آرای مفقودشده در کجاست و چرا ناپدید شده؟ خود عملا زیر سوال خواهد رفت.
این انتخابات نه تنها بازی با آرای مردم و سرنوشت نمایندگی مردم بوده است که بازی با عزت، شعور و غرور ملی مردم نیز محاسبه می‌شود.
هند با صدها میلیون رای‌دهند و صدها هزار مرکز رای‌دهی فقط در عرض یک هفته بزرگترین انتخاباتی پارلمانی دنیا را به نتیجه می‌رساند. اما در افغانستان که براساس آمارهای تخمینی حدود 8میلیون رای‌دهنده اشتراک کرده بودند، بعد از هشت ماه تازه فهمیده می‌شود که 20درصد آرای پایتخت گم است.
مردم افغانستان جدا از رییس‌جمهور و نهادهای عدلی و قضایی کشور انتظار دارند که این بار از کنار مساله با بی‌اعتنایی نگذرند. مفقود شدن 20 درصد آرای پایتخت به معنای کامل، به بازی گرفتن شعور یک ملت و به بازی گرفتن دموکراسی در کشور، به بهای چند صدهزار دالر است.
حال بر رییس‌جمهور و نهادهای عدلی کشور است که با کمیشنران کمیسیون‌های انتخاباتی در بازی با سرنوشت مردم و دموکراسی همراه نشوند. با این وصف یا در کنار مردم بمانند که باید کمیشنران مورد پیگرد قرار گیرند و یا هم با مماشات در مقابل این مساله درست در مقابل مردم قرار گیرند.
روزنامه راه مدنیت/ سرمقاله
