جمع زیادی از کودکان، نوجوانان و جوانان در جنگ‌های چهار دهه اخیر بر اثر اصابت گلوله، راکت و ماین و همچنین امراضی چون فلج اطفال معلول شده‌اند و این وضعیت نیز با ادامه جنگ و خشونت‌ها رو به افزایش است.
بی‌تردید در هر جامعه باید اقشار مختلف نقش، سهم و مسوولیت‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و مدنی خود را ادا کند و افراد دارای معلولیت نیز نباید از آن مستثنی باشند.
طی نزدیک به دو دهه اخیر، همواره از حقوق اقلیت‌ها صحبت شده؛ ولی تاکنون آن‌گونه که انتظار می‌رود به این قشر توجه نشده است.
سید حامد دقیق؛ جوان ۳۸ساله با ماستری حقوق عمومی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد افغانستان که به گفته خودش از تجارب کاری کافی برخوردار است؛ ولی به‌علت معلولیت فیزیکی و آنچه تعصب در برابر افراد دارای معلولیت عنوان می‌شود در بی‌سرنوشتی به‌سر میبرد.
وی قبلا در اداره‌های مختلف حکومتی و بین‌المللی از جمله سازمان ملل متحد، اداره انکشاف بین‌المللی ایالات متحده، مقام عالی ریاست جمهوری، کمیسیون مستقل انتخابات، وزارت مالیه و کمیسیون شکایات انتخاباتی ایفای وظیفه کرده است.
دقیق در گفتگو با روزنامه راه مدنیت می‌گوید که از سال۱۳۹۰ تا ۱۳۹۳ مشاور حقوقی وزیر مالیه و از ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۴ رییس خدمات حقوقی ریاست عمومی عواید وزارت مالیه بوده، اما توسط آقای اکلیل حکیمی، وزیر پیشین وزارت مالیه بدون درنظرداشت قوانین نافذه کشور به‌ویژه قانون کار و خدمات ملکی و قانون حقوق و امتیازات افراد دارای معلولیت از وظیفه سبک‌دوش و طی مکتوبی با امضای وزیر مالیه به وزارت کار، امور اجتماعی، شهدا و معلولین معرفی شده تا به‌علت معلولیت فیزیکی در آن اداره مشغول به کار شود.
به گفته وی، اما با این اقدام خلاف قانون وزیر مالیه، موفق نشده در وزارت شهدا و معلولین که رهبری آن بیشتر در دست افراد دارای سلامت جسمی است، جذب شود.
دقیق به زبان‌های پشتو، دری، انگلیسی و اردو تسلط کامل دارد. او یکی از مترجمان معروف ترجمه همزمان نشست‌های بزرگ و دیدارها در سطح رهبری کشور از جمله استراتژی انکشاف ملی افغانستان در زمان حکومت آقای کرزی است.
دقیق می‌گوید که برای به‌دست‌آوردن شغل باید با یکی از مقامات حکومت آشنا باشی و با آن‌هم با وجود شناخت کافی او از خودت، باید بارها تماس بگیری تا پس از عبور از هفت‌خوان رستم بتوانی با او دیدار کنی و در نهایت نیز با وعده‌های دروغین وی و پس از ماه‌ها انتظار، بازهم باید به نقطه اول بازگردی.
این در حالی است که بر اساس بررسی سال۲۰۰۹ دفتر «هندیکپ انترنشنل» فقط در این سال ۲٫۹میلیون از جمعیت کشور را افراد دارای معلولیت تشکیل داده‌اند و با وجود افزایش و ادامه جنگ‌ها هر روز بر میزان آن در کشور افزوده می‌شود.
هرچند حکومت در موارد معدود، از گماشته شدن برخی افراد دارای معلولیت در بخش‌هایی از رهبری ادارات سخن گفته اما به نظر می‌رسد این موارد به‌صورت سمبولیک بوده و بسیاری از افراد دارای معلولیت که از تجربه و تحصیلات عالی نیز برخوردارند در بی‌سرنوشتی به‌سر می‌برند.
