هنوز یک ماه چند روزی به زمستان باقی است، ولی پرچوی‌های برق در شهر کابل بیداد می‌کند. اگر برفی در همین نزدیکی از راه برسد امکان دارد پرچوی‌های برق در شهر کابل برای مردم بی‌چوکی و بی‌قدرت از 48 ساعت پس از چند ساعت برق داشتن به هفته برسد. مردم در ابتدای کار از رییس‌جمهور متخصص توقع داشتند که لااقل به برخی از مشکل‌های ساده در مملکت رسیدگی گردد، اما آنچه در دو سال گذشته دیده می‌شود این نه تنها به‌درد مردم نمی‌خورد که وضعیت بدتر نیز شده است.
در سال‌های پیش، پرچوی برق در شهر کابل در تابستان‌ها و زمستان‌ها نوبتی بود و شب‌ها به مدت 3 تا 5 ساعت هر یک شب بعد قطع می‌شد، ولی در یک هفته اخیر برق فقط روزانه به مدت 2 تا 3 ساعت می‌آید و مردم شب‌ها تا ساعت 11 در تاریکی به‌سر می‌برند. شرکت برشنا به خوبی می‌داند که مردم عادی در روزها و شب‌های زمستان از برق جز در تنویر هرگز در تسخین استفاده نمی‌توانند؛ چون توان پرداخت سرسام‌آور بیل برق را ندارند، اما تاسف‌آور این است که در همین حد نیز حقوق ابتدایی‌شان پامال می‌گردد.
در توزیع برق هیچ‌گاه اصل عدالت اجتماعی در نظر گرفته نمی‌شود. چندی پیش لیستی را شرکت برشنا افشا ساخت که برخی از مقام‌های ارشد در حکومت‌های پیشین و موجود و تعدادی از زورمندان حدود سه میلیارد افغانی از صرفیه‌های برق‌شان را نپرداخته بودند. پولی که از دو جهت سبب ضیاع حقوق عامه می‌گردد. اول اینکه پول یادشده مال بیت‌المال است و باید پرداخت گردد؛ چون هم بر اساس ارزش‌ها و متون دینی، بیت‌المال ملکیت ملت است و هم براساس معیارهای نظام‌های دموکراتیک، این پول مال مردم است و باید برای رفاه و ضروریات مردم به مصرف برسد.
از جهت دیگر، مردم فقیر و نیازمند حتا حق دسترسی به نور را ندارند که لااقل دسترخوان مختصر و حتا خالی‌شان را در روشنی بگشایند؛ ولی زورمندان سردی- گرمی‌های‌شان را با پرمصرف‌ترین تکنالوژی‌های روز کنترول می‌کنند و در نهایت هم کسی جرات طلب صرفیه برق را ندارد. قرار بود این افراد به دادستانی کل کشور معرفی شوند، ولی دیگر از آن دوسیه خبری نشد و طوری که معلوم می‌شود قضیه رفت که مسکوت نگه داشته شود.
روزانه سه تا چهار بار برق قطع و وصل می‌شود که البته جز ریچارچ ساختن مبایل کاربردی دیگری برای مردم عادی شهر ندارد؛ چون طوری که یادآوری شد هزینۀ برق در سال روان خیلی بالاتر از بضاعت اکثریت مطلق این شهر است. کسی هم نیست که دلیل افزایش این هزینه‌های برق را از مسوولان برشنا بپرسد. بنابراین چند آدم در راس یک شرکت بزرگ و درعین حال مهم خدماتی قرار گرفته‌اند و از بی‌خبری مردم و مسوولان ارشد نظام چنان راه سواستفاده را در پیش گرفته‌اند که بی‌عدالتی را به اوجش رسانده‌اند.
تعدادی به صورت میلیونی از صرفیه برق مقروض‌اند و نمی‌خواهند بپردازند و 24 ساعت هم از پیش‌رفته‌ترین ایرکندشن‌های روز استفاده می‌کنند، اما در طرف دیگر اکثریت قاطع مردم غذای شب خود را در نور شمع صرف می‌کنند. حالا جناب رییس‌جمهور متخصص و جناب رییس اجرایی، خود قضاوت کنند که این چگونه عدالتی است در حالی که به خوبی از وضع از مردم آگاه‌اند؟
به‌طور کل، سکتور خدماتی در کشور چه دولتی و چه غیردولتی وضع نابه‌هنجاری دارد و مردم هم به این وضع آشنا هستند و عادت دارند، ولی سکتور برق و انرژی واقعا در این روزهای اخیر از حد تحمل گذشته است.
به هر روی، کمبودی برق در شرایط کنونی قابل قبول نیست. اما بی‌عدالتی در توزیع برق بدتر از این است. هرچند اوضاع عمومی از همان اول آغاز کار حکومت وحدت ملی رو به وخامت گراییده بود، ولی مردم اعتقاد به بهبود داشتند و انتظار اینکه به مرور زمان مشکل‌ها رفع خواهند شد، ولی تجربه به کرات نشان میدهد که اوضاع خوب‌شدنی نیست. حتا در مواردی که نیاز به هیچ هزینۀ اضافی مالی و نیروی بشری ندارد و فقط بایست کمی توجه صورت گیرد، ولی متاسفانه بی‌توجهی‌ها روزبه‌روز افزایش می‌یابند و ناهنجاری‌ها از آدرس نهادهای خدماتی دولتی کمر مردم را خم کرده است.
در یک عبارت کوتاه سوالی؛ رییس‌جمهور متخصص به چه دردی می‌خورد، وقتی مردم در پایتخت از نور برق محروم‌اند؟
