حکومتی که سقوط و دوام‌اش به ضرر ملت است

ساختار نظامِ حکومت وحدت ملی از استثناآت تاریخِ حکومت‌داری است. طبیعتا نظامی که با داعیۀ دموکراسی و انتخابات شفاف و آزاد راه‌اندازی شود؛ اما منجر به تولید یک نظام جدید و تقسیم قدرت به صورت پنجاه پنجاه گردد، در تاریخ حکومت‌های جهان جزو نوادر است.

با توجه به شکل ساختار نظام حکومت وحدت ملی و وضعیت آشفتۀ کشور که روز به روز به سوی شاریدن و از هم گسیخته‌شدن در حرکت است؛ طرح سقوط نظام و دوام آن، دو مسالۀ مهمی است که امروزه در رسانه‌ها و مجامع فکری از آن سخن گفته می‌شود.

پرسش نخست این است که آیا سقوط نظام، که از طرف عده‌‌یی به آن اسرار ورزیده می‌شود به نفع ملت است یا خیر؟ وضعیت موجودِ افغانستان نشان می‌دهد که سقوط این نظام پیامدهای منفیِ متعدد را متوجه ملت خواهد کرد؛ که شاید تجزیه و پارچه پارچه شدنِ افغانستان یکی از کوچک‌ترین تبعات آن باشد.

دلیل اصلی این است که تا هنوز مردم افغانستان به این سطح آگاهی نرسیدند که بتوانند بعد از سقوط نظام با درایت و از خودگذشتگی، کسی را رییس دولت تعیین کنند و متحدانه بر محوریت واحد ثابت قدم بمانند.

اختلاف‌های قومی، کشمکش‌های سیاسی در سطح کلان منطقه، اختلاف نظرهای درون‌حزبی و درون‌قومی، در کمین بودنِ گروه‌های تکفیری مانند داعش، طالب و امثال آن‌ها، همه از چالش‌هایی است که نشان می‌دهد اگر این نظام سقوط کند به جای اصلاحِ ابرو چشمِ خیره و زخم خورده‌مان را هم از دست خواهیم داد.

قدرت‌های خارجی هم نمی‌توانند وضعیت را مدیریت کنند و در این فرض افغانستان به صورت علنی به میدان جنگ قدرت‌های بزرگ تبدیل خواهد شد.

اما دوام این حکومت هم آن طور که باید باشد به نفع مردم نیست. نظامی که در تحت حاکمیت‌اش؛ درصد کشت تریاک به طور قابل ملاحظه بالا رفته، نا امنی‌ها، کشتارها و اختطاف‌ها قوی‌تر از گذشته ادامه دارد، فساد همچنان بیداد می‌کند، تفنگ‌داران غیر قانونی حتا در پایتخت توسط زورمندان در هر گوشه و کنار آزادانه گشت‌وگزار دارند و همه‌روزه به تعداد معتادان افزوده می‌شود؛ بدون شک دوام‌اش به نفع ملت نیست و طولانی شدنِ عمر آن جز اینکه به بدبختی و سیه‌روزی ملت بیفزاید نتیجۀ دیگری ندارد.

دوام چنین حکومتی که روز به روز پایه‌های آن در حال متزلزل شدن و فرو نشستن است؛ یقینا به ضرر ملت است. شاید نظام حکومت وحدت ملی بتواند بر حاکمیت خود ادامه دهد؛ اما آن‌هایی که قربانی می‌دهند و متضرر می‌شوند ملت است. ملت است که باید تاوان ناکاری‌های نظام را بکشد و همه روزه شاهد هزاران درد و رنج باشند.

در نهایت، حکومت وحدت ملی؛ همان حقیقت ممنوعه‌یی است که سقوط و دوام‌اش هردو به زیان و ضرر ملت تمام می‌شود. این ملت بیچاره است که نتیجۀ رای نسنجیده‌شان را می‌بینند و تا سال‌های نامعلومِ دیگر، با درد و رنج ناشی از آن دست و پا می‌زنند.

نویسنده: صالح صدر