طالبان در آخرین حمله خود، روز گذشته (یکشنبه 1 اسد) پس از تصرف ولسوالی «تیوره» دست به کشتار جمعی زده و ده‌ها فرد ملکی را تیرباران کردند. این کشتار غیرانسانی زمانی رخ داده است که نیروهای طالبان وارد کلینیک این ولسوالی شده و داکتران، پرستاران و بیماران را به گلوله بسته‌اند. گزارش‌ها حاکی از آن است که تا کنون بیش از 100 نفر افراد ملکی، کارمندان نهادهای عامه توسط طالبان تیرباران شده‌اند.
این درحالی است که رییس‌جمهور غنی در سمینار علمی-تحقیقی «چالش‌های تروریسم در برابر گردشگری» یکشنبه، اول اسد در کابل گفت که افغانستان ظرفیت دو تا پنج میلیون گردشگر در سال را دارد. وی علاوه کرد که ضرورت است گردشگری به عنوان یک وسیله ضد تروریسم در کشور دیده شود.
غنی گفت در سفر اخیری که به بامیان داشته، همراهان خارجی او پیشنهاد کردند که پرواز مستقیمی از دوبی یا یکی از کشورهای آسیای مرکزی به بامیان آغاز شود.
آقای رییس‌جمهور در حالی از امکان بهبود صنعت توریزم در کابل صحبت می‌کند که در عین زمان دو ولسوالی در شمال و غرب کشور به کنترول طالبان درآمده‌اند.
به نظر می‌رسد رییس‌جمهور درک ندارد که در یک جلسۀ رسمی صحبت می‌کند یا اینکه در برنامه اجرای تیاتر نقش بازی می‌کند.
نیروهای امنیتی در خون خود غوطه می‌خورند، فساد نظام دفاعی کشور را فلج ساخته، شدت فقر و تباهی مردم را وادار به فرار از کشور ساخته، ناامنی‌ها پیوسته در حال گسترش است و کوتاه اینکه زندگی برای افغان‌ها جهنمی بیش نیست.
گزارش‌ها در رسانه‌ها حاکی از آن است که حملات شدید طالبان از ناوقت روز شنبه بر ولسوالی «لواش» ولایت فاریاب در شمال کشور آغاز و ساختمان ولسوالی صبح روز یکشنبه به دست طالبان تصرف شد.
همزمان از ولایت غور در غرب افغانستان نیز خبر می‌رسد که شورشیان طالبان پس از حملات چند روزه توانسته‌اند مرکز ولسوالی «تیوره» این ولایت را به کنترول خود درآورند.
وضعیت امنیتی درشمال کشور در ولایت‌های بغلان، تخار، کندز، فاریاب و بدخشان به شدت نگران‌کننده است.
در هلمند، قندهار و زابل در جنوب کشور نیز اوضاع امنیتی حاکی از وخامت اوضاع دارد.
در شرق کشور، در ننگرهار، پکتیا، پکتیکا و کنر نیز ناامنی‌ها موجب نگرانی مردم شده وهمچنان در ولایت‌های غور، فراه و هرات در غرب کشور شورشیان مسلح هرازگاهی دست به حملات پراکنده می‌زنند.
در روزهای گذشته نیروهای امنیتی در جریان درگیری با شورشیان طالب در نقاط مختلف کشور متحمل تلفات سنگینی شده‌اند. در تگاب بدخشان ۳۵ سرباز پولیس محلی در پی یک حمله تهاجمی طالبان جان‌های خود را از دست دادند و گفته می‌شود در کوهستانات فاریاب نیز بیش از ۴۰ سرباز دیگر در محاصره طالبان با مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
در هلمند نیز بمباران نیروهای امریکایی در جریان نبرد با طالبان جان ۱۶ پولیس را گرفت و دو تن دیگرشان را زخمی کرد. در حمله‌یی دیگر در هلمند چهار پولیس کشته شدند.
این در حالی‌است که مردم ملکی نیز از آسیب‌های شورشگری‌‌ها و حملات تروریستی در امان نبوده و در آخرین مورد بیش از۷۰ فرد ملکی باشندگان یک روستا در قندهار را ربوده و هفت تن آنان را در یک محکمه صحرایی به قتل رساندند.
هم اکنون بیش از نصف جغرافیایی کشور ناامن است. تلفات نیروهای امنیتی ما در حال افزایش می‌باشد و آسیب‌ها و خسارات فراوان جانی ومالی نیز بر مردم ملکی در اثر ادامه درگیری‌ها و حملات تروریستی وارد آمده است.
مضحکۀ به تمام معنا بیش از این نمی‌شود که ناامنی هر روز افزایش می‌یابد، ولسوالی‌ها در نقاط مختلف کشور یکی پی دیگری به‌دست نیروهای دهشت‌گر می‌افتند، مردم در فکر زنده ماندن خود هستند و حتا احساس امنیت در کابل پایتخت کشور وجود ندارد، اما زعیم مملکت طوری صحبت می‌کند که گویا دنیا گل و گلزار است.
افغانستان کشوری دارای جاذبه‌های طبیعی بسیار است و ساحات باستانی زیادی نیز دارد، ولی حتا یک مورد را نمی‌توان پیدا کرد که از ناامنی رنج نمی‌برد؟
بامیان هم دارای قدامت فرهنگی- باستانی است و هم جاذبه‌های طبیعی منحصر به فرد چون بند امیر دارد، ولی راه‌های منتهی به بامیان هم از مسیر میدان وردک و هم از مسیر دره غوربند، به شدت ناامن است. موجودیت هزاران طالب در هر دو مسیر این ولایت گاهی وقت، رفت‌وآمد مسافران و کسبه‌کاران را با مشکل مواجه می‌سازد چه رسد به جهانگردان خارجی که بخواهند بامیان بروند.
شمال جنگ، جنوب جنگ، شرق جنگ، غرب جنگ و مرکز دچار همین اوضاع آشفته اطرافش، با این وصف رییس‌جمهور ما از کدام ۵ میلیون گردشگر صحبت می‌کند؟
از همه این موارد که بگذریم، کشورهایی که از صنعت توریزم بهره می‌برند، صدها میلیون دالر برای صنعت جهانگردی‌شان هزینه کرده‌اند، ما چه کرده‌ایم که توقع داریم همین فردا یا پس فردا ۵ میلیون توریست به خاک ما سرازیر خواهند شد.
وقتی کارمندان خارجی موسسات کمک‌کننده و خیریه در قلب کشور امنیت ندارند و هر ماه چندین حادثه اختطاف و قتل کارمندان خیریه خارجی به ثبت می‌رسند، چگونه است که ما توقع بلند‌‌پروازانه از صنعت توریزم داشته باشیم.
زعامت افغانستان بهتر است به فکر راه حل اساسی برای تامین امنیت مردم باشد تا بیش از این زندگی و روان مردم تاراج انتحار و انفجار نگردد.
کشور دچار شرایط سختی شده است. در بیش از یک‌ونیم دهه اخیر هرگز با چنین مشکلاتی درگیرنبوده‌ایم که در زمان حکومت وحدت ملی مردم به آن گرفتار شده‌اند.
دست کم به باور این قلم، اگر وضعیت به همین منوال ادامه یابد و رییس‌جمهور هم از توهمات فردی و حلقه‌یی خود بیرون نشود، امنیت ملی در خطر است و مملکت به سوی پرتگاه خطرناکی سوق داده می‌شود.
بهتر است نهادهای ملی چون پارلمان، احزاب سیاسی، رهبران سیاسی و قشر فعال جامعه ابتکار عمل را به‌دست گرفته پیش از اینکه دیر شود، کشور را از ورطه نابودی نجات بخشند، زیرا با آنچه به مشاهده می‌رسد توقع از حکومت وحدت ملی و رهبری این آن زیاد به‌جا نخواهد بود.
نویسنده: محمود کریمی
