راه مدنیت: سی‌ام اسد مصادف بود با روز کشته‌شدن صدراعظم هشت‌روزۀ دولت مجاهدین. نخست‌وزیری که امید زیادی را در ماموریت جدیدش برای تشکیل یک حکومت وفاق ملی به ارمغان آورده بود.
عبدالرحیم غفورزی در 22 اسد سال1376خورشیدی به‌حیث صدراعظم دولت اسلامی وقت تعیین شد. او برای تشکیل یک حکومت نیرومند و دارای پایه‌های وسیع با لایه‌های مختلف قومی، اجتماعی و گروهی موثر در افغانستان و همین‌طور افراد مهم در داخل و خارج از کشور به مشورت و رای‌زنی پرداخت.
تاکید او بر تشکیل کابینه‌ای بود که بر دو پایهٔ تخصص و مصلحت استوار باشد و پست‌های تخصصی در حکومتش نیز به شخصیت‌های کارشناس واگذار شود. غفورزی هشت‌روز پس از تصدی مقام صدارت و پس از سفر به ولایت‌های شمال کشور و دیدار با رهبران جهادی، با هیات همراهش در اثنای سفر به ولایت بامیان، هواپیمای حامل‌اش در هنگام نشست بر میدان هوایی شهر بامیان دچار حادثه شد و با شماری از همراهانش کشته شدند.
ایوب آروین؛ روزنامه‌نگار در صفحه فیسبوک‌اش نوشته که «او از مزارشریف به بامیان پرواز کرده بود تا درباره تشکیل دولتش با رهبران حزب وحدت گفتگو کند. در آن زمان مزار شریف پایتخت موقت دولت مجاهدین بود.»
به نوشته آروین: «قرار بود غفورزی برای تحکیم پایه‌های دولت ائتلاف شمال، یک دولت فراگیر تکنوکرات تشکیل دهد که در صحنۀ بین‌المللی از مقبولیت خوبی برخوردار باشد. او از چهره‌های دیپلماتیک خوشنام دولت مجاهدین بود که در محافل دیپلماتیک خوب درخشیده بود. حفظ کرسی افغانستان در سازمان ملل برای دولت مجاهدین، از کارنامه‌های او دانسته می‌شود.»
وی افزوده که اما «مرگ غفورزی ضربه جبران‌ناپذیری بر پیکر دولت ائتلاف شمال زد. در کنار غفورزی، شماری از چهره‌های برجستۀ این دولت هم کشته شدند. در آن سال‌ها افغانستان عملا به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شده بود و عملا دو دولت در آن حکم‌رانی می‌کردند: دولتی در کابل به رهبری طالبان و دولتی در مزارشریف به رهبری ائتلاف شمال.»
عبدالرحیم غفورزی در سال۱۳۲۷ در ولایت کابل متولد شد. وی فارغ لیسۀ (دبیرستان) حبیبیه و دانش‌آموختۀ رشته علوم سیاسی و روزنامه‌نگاری دانشگاه کابل بود. پدر وی عبدالغفورخان از جنرالان ارتش افغانستان در دورهٔ ظاهر شاه بود.
او در دهۀ۱۹۷۰میلادی با آغاز به کار در وزارت امور خارجه افغانستان، پا به عرصه فعالیت‌های سیاسی گذاشت. گفته می‌شود که مرحوم غفورزی، نخستین دیپلمات افغان بود که تهاجم شوروی وقت به افغانستان را محکوم و علیه آن سخنرانی کرد. غفورزی پس از تشکیل دولت اسلامی در سال۱۳۷۱ به‌عنوان سفیر نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد تعیین گردید و در میان سال‌های ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۳ به سمت‌های معاون سفیر و نماینده دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد دست یافت.
وی در سال ۱۳۷۴ به‌عنوان معین وزارت امور خارجه مقرر شد و پس از سقوط کابل به دست طالبان در سال۱۳۷۵ به‌عنوان وزیر امور خارجه افغانستان برگزیده شد.
غفورزی سرانجام در هنگام ایفای ماموریت و مسوولیت دشوارش با جمعی از هیات همراه در یک سانحۀ مشکوک هنگام فرود بر میدان هوایی بامیان کشته شد. در این حادثه، شخصیت‌های موثر دیگری از افغانستان نیز جان باختند. در مورد دلایل حادثه سقوط هواپیمای آقای غفورزی و همراهانش هیچ جزییاتی تا کنون منتشر نشده است.
یلدا طاهری
