در حالی که خلبانان افغان در امریکا و اروپا مصروف آموزش‌اند، امریکا در سال جاری هشت جنگندۀ A-29 و بیست و سه هلیکوپتر جنگی MD-530 به افغانستان فرستاده است.
به نوشتۀ واشنگتن پست، از ماه جون تا کنون، گروه اول خلبانان برای نگهبانی و دفاع از نیروهای امنیتی مستقر شده‌اند، اما تعداد این خلبان بی‌نهایت کم است و ورود آنان به جنگ بسیار دیر آغاز شده است، در زمانی که طالبان حملات تهاجمی شان را بر ولایات استراتژیک آغاز کردند.
محمد 25 ساله که خلبان MD-530 در کابل است، به واشنگتن پست گفت: “کشتن یک انسان بد، ارزش آسیب رساندن به خانواده‌ها و اطفال را ندارد، من می‌دانم که به خاطر تصامیمم مسوول هستم، من فرماندهی در هوا هستم.”
تشویق به وابستگی و تغذیۀ فساد، عاملی است که از سوی بسیاری‌ها مانع اصلی عملکرد نظامیان افغان در جنگ به‌شمار می‌رود. تجهیزات نظامی اغلب گم می‌شوند و بعدن در بازار آزاد به فروش می‌رسند. مواد سوخت توسط لاری از پاکستان آورده می‌شود، مسیرهای طولانی را طی کرده و دست به دست می‌شود که به راحتی می‌توان آن را خالی کرد. فرماندهان محلی با اغراق می‌گویند که تعداد زیادی از مرمی‌ها را استفاده کرده‌اند و تعدادی از آن را می‌فروشند.
مشاوران امریکایی و اروپایی می‌گویند که تنها راه برای اطمینان از پاسخ‌گویی شفاف، ایجاد روش‌های اداری مدرن است، اما این کار نیز به دلیل پایین بودن سطح سواد در میان نیروهای افغان، به کندی پیش می‌رود.
غذا، مهمات و استراحت در استقرار درازمدت، برای نیروهای افغان هنوز یک چالش است، اما مشاوران امریکایی در صدد راه اندازی سیستمی هستند که در آن نیروهای افغان به‌گونۀ منظم دوره‌هایی از جنگ، استراحت و آموزش را سپری کنند، هر چند این سیستم هنوز در مراحل اولیۀ خود قرار دارد.
با وجود این‌که نیروهای افغان در سال گذشته با 16 هزار کشته، بالاترین تلفات را از آغاز جنگ داشتند، اما جنرال چارلز کلیولند، یکی از سخنگویان ارشد نیروهای امریکایی، هفته گذشته در یک کنفرانس اذعان کرد، با وجود این که طالبان “پیروزی‌های تاکتیکی‌ای” داشته‌اند، اما به‌صورت کلی نیروهای افغان خوب عمل کرده‌اند.
زهره پغمانی/ راه مدنیت
