رییس‌جمهور غنی در سخنرانی خود در مراسم گشایش “پارلمان جوانان”، این قشر را “نسل وصل” یاد نمود و خواهان حمایت از حکومت شد.
آقای غنی از توانایی‌ها و ظرفیت‌های جوانان یادآوری کرد و نقش آنان را برای بازسازی و آبادانی افغانستان مهم خواند. طرح پارلمان جوانان که توسط وزارت اطلاعات و فرهنگ به اجرا گذاشته شد دارای 130 عضو است که از 34 ولایت نماینده دارد.
جوانان یک قشر مهم در جوامع پس از جنگ و درحال توسعه شمرده می‌شود که نقش بارزی در دولت‌سازی و ملت‌سازی دارند. در حکومت قبلی، نقش جوانان همواره نادیده گرفته شد و بیشتر تاکید بر افراد زورمند و تیکه‌داران قومی می‌شد. اما، حکومت وحدت ملی در تعیین و نصب‌ها از جوانان به‌حیث یک نیروی کارآمد و پرانرژی تاکنون بهره جسته است. افرادی‌که تاکنون در پست‌های مهم حکومتی تقرر یافته‌اند، اکثر بر اساس دانایی و توانایی شخصی خود گماریده شده‌اند، که این موضوع خوش‌بینی‌های زیادی را در بین جوانان خلق کرده است.
جوانان با چالش‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی بزرگی روبه‌رو استند که اعتیاد به مواد مخدر، ازدواج‌های اجباری، بحران بی‌هویتی، فقر، بیکاری و مهاجرت از جمله شناخته شده‌ترین مشکلات آنان است که با آن دست به گریبان‌اند. هم‌اکنون هزاران جوان تحصیل‌کرده با مدارک عالی در پشت درهای وکلا و وزارت‌خانه‌ها به‌دنبال کارند و وجود فساد و واسطه‌گرایی سد راه آنان می‌شود.
در دو سال گذشته، سیلی از جوانان با انگیزه و پرتحرک و باانرژی به کشورهای همسایه و اروپا مهاجر شدند. مهاجرت این نیروی انسانی عظیم که میلیون‌ها دالر برای درس و تحصیل آنان هزینه شده بود، برای کشور و حکومت یک فاجعه است که اکنون از نیروی آنان در کشورهای دیگر استفاده می‌شود.
به‌‌رغم آن، فقر و روشن نبودن وضعیت سیاسی، امیدها و باورها را از این قشر ربوده و انگیزه‌های آنان را برای ادامه تحصیل و کار سلب کرده است. این قشر بزرگ، بدون شک دگرگون‌کننده‌ترین بخش و یکی از سرمایه‌های بلفعل کشور هستند که دست‌کم گرفته می‌شوند.
هزاران بست خالی در حکومت خالی است در صورتی که آمار بیکاران از میلیون گذشته است. اما گذشته از آن، یکی از ناکامی‌های حکومت در فایق آمدن به بیکاری و ایجاد کار، عدم توجه جدی و زمینه‌سازی برای بخش خصوصی کشور است که ضعف در این عرصه، توجه را برای جلب و جذب به حکومت بالا برده و این سبب فشارهای مضاعفی بر حکومت گردیده است. حکومت می‌بایست تقویت بخش خصوصی را در اولویت کاری خود قرار داده و زمینه اشتغال‌زایی را برای این قشر کارآمد فراهم سازد.
یکی از چالش‌های فرا راه حکومت، کم‌توجهی به جوانان بوده که نگران‌کننده است. حدود هشتاد هزار تن از نیروهای فعال در یکی دو سال گذشته از کشور فرار کرده و تعدادی هم به جنگ سوریه سوق داده شده‌اند. هزاران جوان افغان در خط مقدم جنگ علیه داعش و مخالفان اسد در سوریه در نبرد هستند و تعدادی هم در داخل کشور به گروه‌های کوچک و بزرگ مخالفان پیوسته و علیه حکومت می‌رزمند.
این نیرو در صورت عدم استفاده و کنترول، خود بحران‌زا خواهد بود. نقش این نیرو در سال‌های پادشاهی ظاهرشاه و یوسف‌خان، صدراعظمِ شاه، و بر کناری آن بر اثر فشارها و تظاهرات‌ها، خود نمونه‌ی عینی در تاریخ کشور می‌باشد.
با آن‌که حکومت فعلی در راستای استفاده از ظرفیت‌های جوانان در در بخش‌های مختلف و سهم دادن آنان در قدرت توجه داشته اما، توقع می‌رود که تمرکز بیشتر صورت گیرد. جوانان در تحکیم صلح، ثبات و هم‌گرایی و تحول در کشور نقش به‌سزایی دارند و می‌بایست که فرصت‌های بیشتری برای آنان داده شود.
