منبع: فارین پالیسی/ مصاحبه‌‌کننده: *جک دتچ/ مترجم: شریفه عرفانی
شاید اخباری مبنی بر این‌که رییس‌جمهور دونالد ترمپ می‌خواهد تا روز انتخابات سربازان امریکایی را از افغانستان خارج کند در میان سرخط خبرهایی مثل بیماری همه‌گیر و اعتراضات، اهمیت خود را از دست داده باشد؛ اما گروه چهارنفره‌یی از قانون‌گذاران متمرکز بر امنیت ملی از جمله انگس کینگ، سناتور ایالت مین، داستان را فراموش نکرده‌اند.
این هفته کینگ، کنشگر سیاسی مستقل عضو حزب دموکرات‌ها، نامه‌یی را خطاب به جان راتکلیف، مدیر اطلاعات ملی که به‌تازگی صلاحیت گرفته است ـ و کینگ مخالف تایید صلاحیت وی بود ـ امضا کرد. او در این نامه خواستار ارایه جزییات درباره برنامه‌های سازمان اطلاعات در مواجه با خروج زودهنگام شده است؛ تصمیمی که سناتورها هشدار داده‌اند می‌تواند سربازان امریکایی را در معرض همان خطری بگذارد که سال گذشته دچار آن شدند و در سوریه زیر رگبار آتش قرار گرفتند.
سناتور انگس کینگ به فارین پالیسی گفت: «فکر می‌کنم رییس‌جمهور باراک اوباما این اشتباه را در عراق انجام داد.» «اگر به‌طرف مقابل بگویید می‌خواهید تا ۳نوامبر ۲۰۲۰منطقه را ترک کنید، آن‌ها هم دوسه‌ماهی به تعطیلات می‌روند و ۴نوامبر دوباره بازمی‌گردند.»
فارین پالیسی: به نظر شما آینده حضور ایالات متحده در افغانستان باید چگونه باشد؟
انگس کینگ: خروج بی‌محابا باعث نگرانی من و همچنین موجب به خطر افتادن ماموریت ضدتروریسم و یا کاملا از بین رفتن آن خواهد شد و ما دقیقا به همان نقطه‌یی بازخواهیم گشت که در آن بودیم. به نظر نمی‌رسد طالبان چندان با داعش همفکر باشد؛ اما همیشه به القاعده بسیار نزدیک بوده و مطمئنا شبکه حقانی بخشی از طالبان است.
ما در این جا با ابهامی واقعی روبرو هستیم. من تقریبا هشت سال هم در اطلاعات و هم در کمیته خدمات نظامی فعالیت کرده‌ام و در زمان دولت اوباما شعار این بود که «براساس شرایط تصمیم‌گیری شود نه براساس تقویم.» توافق‌نامه‌یی که در فبروری امضا شد قرار بود براساس شرایط باشد؛ ولی به نظر می‌رسد اکنون دولت باتوجه به گزارش‌های منتشرشده به دنبال عملی شدن آن براساس تقویم است.
آن‌طور که شنیده‌ام تاریخ تعیین‌شده روز انتخابات است و این تصدیق همان شعار اساسی طالبان است: «ساعت در دست شماست و زمان در دست ما.» شما برای‌شان تاریخی تعیین می‌کنید و کاری که آن‌ها قصد انجامش را دارند این است که منتظر بمانند و به وقتش حرکت کنند. پرسش این است که:
الف) آیا دولت کنونی افغانستان که چندان قدرت امنیتی هم ندارد می‌تواند در برابر طالبان مقاومت کند و مغلوب آن نشود؟
ب) در صورت وقوع این حادثه، آیا حقانی‌ها و القاعده آزادند که دوباره حکومت را در این کشور به دست بگیرند؟
این همان چیزی است که ما را دوباره در معرض خطر قرار خواهد داد.
مهم است تاکید کنیم که ما درباره ۱۰۰هزار سرباز صحبت نمی‌کنیم؛ آنچه ما درباره آن صحبت می‌کنیم سربازان کافی برای فراهم کردن حمایت لازم به‌منظور حفظ فعالیت ضدتروریستی است که در آن منطقه حایز اهمیت است و فکر می‌کنم اکنون این تعداد در حدود ۸هزار و ۶۰۰ باشد.
فارین پالیسی: دولت ترمپ شرایط متنوعی را که انتظار دارد توسط طالبان پیش از کاهش نیروهای ایالات متحده حاضر در افغانستان به کم‌تر از ۸هزار و ۶۰۰ تحقق یابد مشخص کرده است. قبل از این‌که ایالات متحده اقدام به خروج نیروهای بیشتری کند می‌خواهید چه اقداماتی برای ایجاد اعتماد صورت بگیرد؟
انگس کینگ: اگر مطمین می‌شدیم خطری که ما را به افغانستان کشاند کاملا برطرف شده است، از کم و صفر شدن نیروهای‌مان خوشحال می‌شدم؛ اما فکر می‌کنم این اشتباه است اگر بگوییم کار تمام شد و ما می‌رویم و شرایط را به همان حالی که در ۲۰۰۱ بود رها می‌کنیم؛ شرایطی که این کشور را در معرض خطر قرار داده بود.
من آخرین نفری هستم که موافق ماندن سربازان در افغانستان است؛ اما دلیلی برای حضور در وهله اول وجود داشت و آن «القاعده» و اکنون گروه «حقانی» است؛ دلایلی که هنوز هم به قوت خود باقی است.
ما در فبروری برسر شرایطی به توافق رسیدیم؛ اما اکنون دولت آماده است قاطعانه پیروزی خود را اعلام کرده و به خانه بازگردد، حتی اگر این شرایط هنوز محقق نشده باشند.
فارین پالیسی: شما و همکاران‌تان نوشتید «نگرانید» که سرانجام خروج ایالات متحده از افغانستان که به شکلی «ناگهانی» اعلام شد به سرنوشت عقب‌نشینی ناگهانی نیروهای نظامی از سوریه در سال گذشته دچار شود. آیا نگرانی شما از تکرار سناریویی است که در آن تعداد کمی از نیروهای ایالات متحده زیر آتش مجبور به عقب‌نشینی شوند ]البته در صورتی که[ اگر تصمیم شتاب‌زده‌یی برای عقب‌نشینی گرفته شود؟
انگس کینگ: بلی، من این سوال را در جلسه تایید مدیر راتکلیف طرح کرده و گفتم: «آیا می‌توانی به من بگویی که تاکنون زمانی بوده که نظرت با نظر رییس‌جمهور فرق داشته باشد؟» او پس از یک دقیقه مکث، گفت: «بلی، خروج از سوریه.»
من فکر می‌کنم در اینجا می‌توان این قیاس را مطرح کرد که به نظر می‌رسد خروج از سوریه براساس شرایط یا وضعیت منطقه نبود؛ بل به معامله‌یی با رجب طیب اردوغان ارتباط داشت و به نظر من، این موردی مشابه است.
اکنون اگر بخواهیم به‌عنوان یک کشور بگوییم ما حاضریم ۸هزار و ۶۰۰ سربازمان را معامله کنیم و خطراتی که متوجه آن‌هاست و هزینه‌اش افزایش خطر حمله تروریستی در این کشور یا سایر نقاط جهان است را بپذیریم؛ بنابراین باید بحثی صریح در این زمینه صورت بگیرد، باید پذیرفته شود که این عقب‌نشینی یک مصالحه است؛ اما اگر خیال کنیم می‌توانیم بدون هرگونه نتایج احتمالی منفی منطقه را ترک کنیم با مردم آمریکا صادق نبوده‌ایم.
شما تصمیمی می‌گیرید که خطراتی در پی دارد؛ شاید پس از مدتی قضاوت کنید خطر این است که القاعده فلج شده، درهم‌شکسته یا قادر به انجام حمله دیگری نیست و می‌گویید: «خوب، ارزش ۸هزار و ۶۰۰ سرباز را ندارد.» با توجه به آنچه می‌دانم درحال حاضر در آنجا در حال وقوع است، به نظر من این ریسکی نیست که ما بتوانیم اکنون به آن تن دهیم.
فارین پالیسی: آیا شما نگرانید ]آن دسته از[ مقامات دولتی که میل ترمپ به عقب‌نشینی را زیر سوال می‌برند، اخراج شده یا گفته‌های‌شان نشینده پنداشته شود؟
انگس کینگ: البته؛ این کاملا نگران‌کننده است. بدترین کاری که یک رهبر می‌تواند انجام دهد این است که صدای مخالفت‌ها را در حلقه مشاوران خود حذف کند. برای این رییس‌جمهور یا هر رییس‌جمهور دیگر حذف یا ساکت کردن صدای مخالفت‌ها تا زمانی که مبتنی بر تحلیل‌هایی با حسن‌نیت باشد یک اشتباه بزرگ است.
این دلیل پرسش من از آقای راتکلیف بود. به همین دلیل درنهایت علیه آقای راتکلیف رأی دادم؛ زیرا فکر نمی‌کنم با توجه به پیشینه وی، احتمال این باشد که او در برابر رییس‌جمهور ایستادگی کند. اگر این ایستادگی مخالف با سیاستی است که رییس‌جمهور می‌خواهد آن را اجرا کند و این نقش نهایی و اساسی سازمان اطلاعات است.
اگر به عقب بازگردید در تاریخ اخیر امریکا اکثر فجایع سیاست‌های خارجی اگر کاملا به علت اتکا به سازمان اطلاعات دست‌پرورده نبوده باشد دست‌کم به آن مرتبط بوده است؛ سازمانی اطلاعاتی که برای تحقق خواسته‌های سیاسی رییس‌جمهور، وزیر امور خارجه و یا وزیر دفاع ساخته شده است؛ این‌طوری است که اشتباهات بزرگی به وقوع می‌پیوندد.
هرچند ممکن است برای رییس‌جمهور ناراحت‌کننده باشد، از نظر من گفتن حقیقت بزرگ‌ترین لطفی است که می‌توان در حق او روا داشت؛ زیرا این امر به آن‌ها در تصمیم‌گیری‌های خوب کمک می‌کند. اگر داده‌های بدی داشته باشید تصمیم‌های بدی هم خواهید گرفت. این مساله‌یی است که مرا درباره آقای راتکلیف نگران کرده است؛ او حقیقت را نخواهد گفت.
اگر تمام جلسات من در سازمان اطلاعات و سرویس‌های نظامی را بررسی کنید، مواردی هست که من همان پرسش‌ها را می‌پرسم، اکنون مخاطب خواه رییس ستاد یا رؤسای ستاد مشترک باشد یا وزیر دفاع، مدیر اطلاعات ملی، مدیر سیا و یا مدیر آژانس امنیت ملی.
فارین پالیسی: آیا براساس اطلاعاتی که دارید به رییس‌جمهور حقیقت ناراحت‌کننده را می‌گویید؛ حتی اگر خلاف خواسته‌های او باشد؟
انگس کینگ: اگر متقاعد نمی‌شدم که چنین کاری را خواهند کرد به آن‌ها رأی نمی‌دادم. به همین دلیل به آقای راتکلیف رأی ندادم؛ هرچند او به من گفت که این کار را خواهد کرد، پیشینه او با اظهاراتش جور درنمی‌آمد.
فارین پالیسی: اگر در اینجا پاسخی از دولت دریافت نکنید، قصد دارید چه اقداماتی انجام دهید؟ آیا از طریق قانون مجوز دفاع ملی یا یک لایحه مجاز، لایحه تخصیص اعتبارات یا مواردی ازاین‌دست اقدام خواهید کرد؟
انگس کینگ: از آنجاکه ما به‌تازگی درخصوص لایحه دفاع ملی نقطه‌نظرمان را مشخص کرده‌ایم و هنوز علنی نشده است نمی‌توانم به این پرسش پاسخ دهم؛ اما قصد من این است که به بیان این نکته ادامه دهم.
فارین پالیسی: امکانش هست که شرایط تا نوامبر محقق شود؟
انگس کینگ: بعید است؛ اما امکانش وجود دارد. بازهم تاکید می‌کنم که من بر این عقیده‌ام و این را از همکاران جمهوری‌خواهم آموختم که هرگز نباید در شرایطی مثل این تصمیم‌گیری براساس تقویم باشد؛ بل باید همیشه براساس شرایط باشد. من فکر می‌کنم رییس‌جمهور باراک اوباما این اشتباه را در عراق انجام داد؛ اگر به‌طرف مقابل بگویید که می‌خواهید تا ۳نوامبر ۲۰۲۰ منطقه را ترک کنید آن‌ها برای دوسه‌ماهی به تعطیلات می‌روند و چهارم نوامبر بازخواهند گشت، عقل سلیم این‌طور می‌گوید.
تصمیم باید بر این اساس گرفته شود که آیا آن‌ها به اظهارات و توافق‌هایی که در فبروری صورت گرفت عمل می‌کنند یا خیر و آیا ارزیابی معقولی توسط جامعه اطلاعاتی ما چه در سازمان اطلاعات دفاعی و چه در سازمان اطلاعات غیرنظامی صورت می‌گیرد که نشان دهد القاعده همان‌گونه که در شرایط ذکرشده است تحت کنترول قرار دارد یا خیر و اگر محقق نشده باشد در آن مرحله باید ارزیابی شود که آیا خطر القاعده شورشی برای امریکایی‌ها کم‌تر از حفظ تعداد نسبتا کمی از نیروهای نظامی در آن کشور است؟ اما این مساله باید صریح باشد، باید درباره‌اش بحث شود و باید فهمیده شود و برای مردم امریکا نیز باید توضیح داده شود و این‌که شما چرا دست به این ریسک می‌زنید و چرا این کار را انجام می‌دهید و چرا امروز این ریسک ریسکی منطقی است این چیزی است که من می‌خواهم.
فارین پالیسی: شما اشاره کردید که نگران خطر سازمان اطلاعاتی دست‌پرورده هستید. آیا فکر می‌کنید باتوجه به اصلاحاتی که ریچارد گرنل در دوره کوتاه خود به‌عنوان معاون مدیر اطلاعات ملی تصویب کرده، این خطر افزایش یافته است؟ اصلاحاتی که اعضای کنگره گفتند که درباره آن با آن‌ها مشورت نشده است.
انگس کینگ: من فکر می‌کنم خطر همان انقیادی است که جامعه را فراگرفته که اساسا می‌گوید اگر حقیقت را بگویید، دچار مشکل خواهید شد و کار شما پیشرفت نمی‌کند یا ممکن است شما را بیرون کنند.
من نمی‌دانم عملا چه تأثیری دارد؛ اما از نظر منطقی به نظر می‌رسد که سو گوردون [معاون مدیر ارشد پیشین اطلاعات ملی] کنار گذاشته شد، یک وفادار به رییس‌جمهور بدون هیچ تجربه‌یی به‌کار گماشته شد و سپس یک وفادار به رییس‌جمهور با حداقل تجربه مدیر تمام‌وقت شد. این از همان دسته علامت‌هایی است که می‌گوید اگر می‌خواهید در این سازمان پیشرفت کنید بهتر است فرمان‌بردار باشید، حتی اگر خلاف آن چیزی باشد که حقیقتا به آن باور دارید.
فکر می‌کنم بسیار خطرناک است، برای رییس‌جمهور خطرناک است و ممکن است در کوتاه‌مدت گفتن آنچه می‌خواهید بشنوید برای‌تان آرامش‌خاطر به همراه آورد؛ اما اگر آنچه می‌شنوید درست نباشد و منجر به اخذ تصمیمات بدی شود که به ضرر کشور است آن‌وقت شنیدن آن حرف‌ها برای‌تان خطرناک است.
گوش کنید! من یک دولتمرد و یک سناتور بوده‌ام و به‌ندرت کسی در میان کارمندان پیدا می‌شود که بگوید، «رییس! می‌دانید شما واقعا اینجا مسیر را اشتباه می‌روید.» این همان چیزی است که باید داشته باشید و اگر این‌طور نباشد تصمیم‌های بدی خواهید گرفت. من فکر می‌کنم این کار به نفع رییس‌جمهور است؛ حتی اگر به نظر برسد تمایلی به شنیدنش ندارد.
پی‌نوشت:
– *جک دتچ، گزارشگر فارین پالیسی در پنتاگون و امنیت ملی است.
متن اصلی را اینجا ببینید:
https://foreignpolicy.com/2020/06/13/angus-king-senate-demands-answers-afghanistan-pullout/
