راه مدنیت: فهیم کودک 15 سالۀ است که بعد از پخش ویدیوهایش در شبکه‌های اجتماعی، در حاضر‌جواب بودن و صحبت‌های منحصر به فردش مشهور شد و به برنامه‌های تفریحی رسانه‌ها راه یافت.
رسانه‌های دیداری، شبکه‌های اجتماعی و به‌خصوص یوتیوب، با پخش برنامه‌های مختلف از او، او را به چهره تلویزیونی تبدیل کردند. فهیم در عید سعید فطر به ده‌ها رسانۀ تصویری دعوت شد و مردم شاهد حضور او در برنامه‌های مختلف عیدی بودند.
اما آنچه مهم است رقابت رسانه‌ها برای جذب بیننده و مخاطب به صورت غیر حرفه‌یی است. این گونه رسانه‌های دیداری با استفاده از کودکان به دنبال جذب مخاطب‌اند. کاری که به گفتۀ روانشناسان، اخلاق انسانی را زیر سؤال میبرد و پیامدهای خطرناک و ثاثیرات مخرب روحی-روانی را در پی دارد.
این کودک با حضور در برنامه‌های مختلف با سوالات سنگینی روبرو می‌شد که قابلیت هضم و جواب دادن به آن را نداشت و در جواب بعضی سوالات به سردرگمی جواب‌های بی‌ربط می‌داد و گفتارش به تبدیل به سرگرمی برای بیننده‌ها و پرکردن وقت برنامه‌های تلویزیونی شده بود.
کاربران شبکه‌های اجتماعی نیز این وضعیت رسانه‌ها را مورد نقد قرار دادند. کاربران با نوشتن متن‌های مختلف، رسانه‌ها را به نداشتن برنامه‌های موثر متهم کردند.
کودکی که باید با شور و شوق به مکتب برود می‌گوید: « با مکتب حساسیت دارم.» و این پیام سنگینی را می‌رساند که چرا کودکان ما به مکتب علاقه ندارند؟ این پیام ذهن تمام کودکان دیگر که فهیم را به نظاره نشسته‌اند به خود جلب می‌کند.
به اساس باورها در علوم اجتماعی و به ویژه در علم جامعه‌شناسی، رسانه‌ها بعد از خانواده، گروه همسالان و نظام آموزش یکی از چهار نهاد مهمی است که بر یادگیری و روند آموزش و پرورش در کودکان تأثیر به‌سزایی دارد.
«تا حال عاشق شده‌یی؟ میخواهی همسر آینده‌تان چگونه باشد؟ چه وقت عروسی می‌کنی؟» پرسش‌هایی بودند که از این کودک در محضر هزاران بیننده پرسیده می‌شد.
به باور متخصصان روانشناسی کودک، کودکی یکی از آسیب‌پذیرترین دوره‌های عمر انسان است. کودک‌آزاری یعنی هرگونه رفتار و یا کوتاهی در انجام عملی که سلامت جسمی، روانی و رشد کودک را به مخاطره اندازد. کودک‌آزاری شامل رفتارهایی است که توسط افراد دیگر خصوصا بزرگسالان نسبت به کودکان انجام می‌گیرد و به نوعی به سلامت جسمی و روانی کودکان آسیب می‌رساند.
زهرا میرزایی، متخصص روانشناسی کودک می‌گوید: در هر حالتی که کودک احساس حقارت کند، آزار و اذیت شمرده میشود و این کار سبب پایه‌گذاری اختلال شخصیت نمایشی و یا خودشیفته در کودک میشود که برای آیندۀ کودک خطرناک است.
کودک‌آزاری انواع مختلف دارد که از آن جمله، به زیر کشیدن اخلاق انسانی کودکان است.
شرف‌الدین عظیمی، روانشناس و استاد دانشگاه، به صحنه آوردن این کودک را نوعی بهره‌کشی می‌داند و می‌گوید:« این کودک از بیماری روانی رنج میبرد، اختلال گفتاری دارد و از رشد منظم و عادی به‌دور مانده است.»
او اضافه کرد: با بهره‌کشی از این کودک و شکستاندن فضای شخصی او، کودکی‌اش از او گرفته شد و از این پس او مجبور است بعد از این شبیه بزرگسالان رفتار کند.
آقای عظیمی با اشاره بر این که کودک با مکتب حساسیت دارد و میل به صنف و آموزش نشان نمی‌دهد، روایت از دیرآموزی کودک دارد که نسبت به مکتب و همصنفان حساسیت نشان می‌دهد.
قانون منع آزار و اذیت زنان و اطفال در خزان 1395 تصویب شد و در جریدۀ ملی به نشر رسید. در این قانون هر نوع آزار و اذیت تماس بدنی، خواست نامشروع، آزار کلامی و غیر کلامی و یا هر عملی که موجب صدمۀ روانی، جسمانی و توهین به کرامت انسانی زن و طفل گردد؛ غیر قانونی بوده و نامشروع می‌باشد.
اما اینکه این قوانین تا چه حد از طرف حکومت، مردم و رسانه‌ها عملی شده، پرسشی است که تاکنون به آن جواب داده نشده است.
طاها فضل
این بهترین مطلبی در نقد این رسانه های مزخرف و غیر حرفوای است با این همه آنچه مهم است تاثیر منفی پیام های مخرب است که از سوی این رسانه ناخواسته از این کودک گرفته میشود.
این مطلب را خیلی خوب نوشته