رنگ در سیاست

چرا سرخ برای جمهوری‌خواهان و آبی برای دموکرات‌ها؟
رضا رضایی

در این دوره از انتخابات‌ ریاست جمهوری و مجلس سنای امریکا به طور چشم‌گیر از دو رنگ سرخ و آبی در همۀ نقشه‌های انتخاباتی استفاده شده است. قرمز برای جمهوری‌خواهان، آبی برای دموکرات‌ها. اما این توافق در کدگذاری رنگ از کجا شکل گرفته؟
از گذشته‌های دور، رنگ در سیاست نقش بارز داشته و به صورت محسوسی در کارزارها و جنبش‌های سیاسی از رنگ‌های مشخص به عنوان نماد، زبان و حتا هویت برای شناخته شدن و انتقال پیام استفاده شده است.
از این‌‌رو بعضی از رنگ‌ها بسیار بیش‌تر از سایر رنگ‌ها جنبۀ سیاسی به خود گرفته که به آن‌ها رنگ‌های سیاسی نیز می‌گویند. به طور نمونه، رنگ قرمز در بسیاری از کشورها نماد ایدیولوژی‌های چپ و احزاب سوسیالیستی است و اصطلاحاتی مانند «ارتش سرخ»، «پیروزی سرخ»، «ترساندن سرخ» و… پدید آمده.
همین‌طور رنگ آبی که اغلب برای جریان‌های محافظه‌کار استفاده می‌شود. زرد برای لیبرالیست‌های راست و سبز برای جنبش‌های طرف‌دار محیط زیست، کاربرد فراوان دارد.
هرچند رنگ‌های انتخابی انجمن‌های سیاسی در هر کشور متفاوت است، در این میان استثناهایی هم وجود دارند. به‌عنوان مثال، رنگ قرمز در طول تاریخ به سلطنت یا کلیسا مرتبط بود، اما با گذشت زمان با سیاست‌های چپ ارتباط برقرار کرد.
یکی از استثناهای دیگر کاربرد رنگ در دو حزب اصلی ایالات متحده امریکا است که حزب محافظه‌کار جمهوری‌خواه با سرخ و حزب دموکرات متمایل به لیبرالیزم با آبی شناخته می‌شود.
اگرچه در تاریخ سیاسی ایالات متحده اغلب از آبی و سرخ توسط طرف‌های سیاسی برای ایستادن در برابر هم استفاده شده، اما در رابطه با دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات استفادۀ ویژه از این دو رنگ نسبتا امری جدید است. فقط از سال ۲۰۰۰میلادی قرمز و آبی به این دو حزب اختصاص یافت.
در آن سال، روزنامۀ «نیویارک تایمز» و «یو.اس.ای تودی» برای اولین بار نقشه‌های انتخاباتی تمام رنگی را منتشر کردند و طبق گزارش The Verge، آن‌ها رنگ‌ها را کاملا خودسرانه تعیین کردند.
به گزارش وب‌سایت لایف ساینس، آرچی تسه، سردبیر گرافیک در توجیه استفاده از رنگ سرخ برای جمهوری‌خواهان گفت که حرف اول انگلیسی سرخ و جمهوری‌خواه با R شروع می‌شود و از دیدگاه او این ارتباط بین رنگ و نام، طبیعی‌تر به نظر می‌رسید.
دو حزب عمده از رنگ‌های اختصاص داده شده به خود استقبال کردند و از آن پس، دموکرات‌ها از شهروندان می‌خواهند به آبی رای دهید! و طرفداران حزب جمهوری‌خواه در انتخابات سال ۲۰۱۶ و امسال با پوشیدن لباس و کلاه قرمز از دونالد ترمپ حمایت کردند. خود ترمپ نیز با کلاه و نیکتایی قرمز در کارزارهای انتخاباتی ظاهر شده است.
درحالی که اگر به گذشته بازگردیم، قرمز و آبی گزینه‌های متفاوتی برای تمایز احزاب سیاسی یا دو طرف بودند. در این که چه رنگی برای کدام حزب استفاده شود، هیچ توافقی در بین شبکه‌های رسانه‌یی وجود نداشت. قرمز اغلب برای نشان دادن دموکرات‌ها و آبی برای جمهوری‌خواهان استفاده می‌شد. خود احزاب نیز بسته به ایالت‌های مختلف از رنگ‌های متفاوت کار می‌گرفتند.
اما حالا آبی و قرمز به هویت دو حزب اصلی امریکا گره خورده؛ رنگ آبی زبان تبلیغاتی حزب دموکرات و رنگ سرخ به نماد و نشانۀ جمهوری‌خواهان و محافظه‌کاران امریکایی درآمده است.
رسانه‌های بین‌المللی، مستقل و وابسته نیز در نقشه‌ها و گزارش‌های تصویری خود در رابطه به انتخابات امریکا و دو حزب نیز این تفکیک رنگی را لحاظ می‌کنند.
جالب است که به لحاظ روان‌شناسی و معنایی بین رنگ‌های احزاب و شخصیت نامزدهای این انتخابات امریکا ارتباط معناداری دیده می‌شود.
براساس روان‌شناسی رنگ، قرمز برون‌گراترین رنگ و دارای قدرت تحریک بالا است. این رنگ نماد هیجان، شور و نشاط، سرعت و جنب و جوش دانسته می‌شود. قدرت جلوه‌کنندۀ این رنگ به حدی است که تنها یک نقطۀ کوچک از آن روی هر سطحی با هر رنگی قابل دید است. به عبارتی رنگ افراد جاه‌طلب دانسته می‌شود.
ترمپ نیز نشان داده که طرف‌دار رنگ قرمز و فردیست که قدرت‌طلبی و جاه‌طلبی او در موفقیت‌های تجاری و رسیدن به جایگاه فرد نخست در قدرتمندترین کشور دنیا چقدر زیاد است. شخصیت او طوری است که مثل رنگ سرخ همیشه و در همه‌جا در نظرها جلوه کند و بدرخشد. ویژگی و درخشندگی قرمز نیز آن‌چنان بالا است که در کنار هررنگی که قرار بگیرد، آن رنگ را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد.
ترمپ شخصیت رقابتی دارد و نمی‌تواند ستارۀ دیگری را در کنار خود تحمل کند. ازدواج و طلاق‌های پی هم او و اخراج گستردۀ مقامات کاخ سفید روایت‌کنندۀ این است که او حاضر نیست قدرت را با دیگران تقسیم کند.
سابقۀ ترمپ از دوران جوانی حاکی از آن است که او توانسته خود را همواره در صدر خبرها نگه دارد و از مجادلۀ پرشور با دیگران لذت می‌برد.

رضایی, [۰۵.۱۱.۲۰ ۱۲:۱۰]
ویژگی رنگ آبی ثبات و آرامش است و در کاهش اشتها نیز نقش دارد. جو بایدن که از طبقۀ متوسط شهری امریکا است، دارای شخصیت آرام و صبور است. حضور نزدیک به ۶دهه در سیاست، حاکی از ثبات او در یک حرفه است.
افراد علاقمند به آبی صادق، وفادار، وظیفه‌شناس و مسوولیت‌پذیرند. وفاداری بایدن به خانواده و حرفه نیز از او چهرۀ دارای وجدان قوی اخلاقی در امریکا ساخته، طوری که او در سال ۱۹۷۳ در سوگ از دست دادن همسر و دخترانش تا مرز خودکشی پیش رفت. او در سال ۲۰۱۵ به خاطر مرگ پسر ارشدش به اثر سرطان مغز، برای بار دوم از نامزدی برای پست ریاست جمهوری کنار رفت، اما ثبات و ایستادگی خود را از دست نداد. گریۀ او در هر مراسم تشییع و تدفین که حضور می‌یابد، بسیار واقعی و از عمق دل به نظر می‌رسد.
در سیاست نیز، بایدن بارها به خاطر اشتباهاتش عذرخواهی کرده و مسوولیت کارهای خود را پذیرفته. به طور کلی رنگ آبی درون‌گرایی، دوراندیشی و دوری از تنش و حساسیت را القا می‌کند. از این حیث نیز بایدن شخصی که در کودکی با مشکل لکنت زبان گرفتار بوده، درون‌گراتر و لیبرال‌تر است و از ایجاد تنش و حساسیت پرهیز می‌کند.
و در آخر، آیا می‌دانستید استفاده از نور قرمز در شب باعث شادابی و کاربرد نور آبی و سفید در شب باعث ناراحتی روحی می شود؟